Η σειρά «Μυθολογικά παραμύθια».
Η συγγραφέας Μαρία Αγγελίδου.
Η συγγραφέας Μαρία Λιάσκα.
Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
Τη Μαρία Αγγελίδου τη βρίσκουμε στο Bookia εμπλεκόμενη σε 442 βιβλία, ως μεταφράστρια, κύρια σε παιδικά βιβλία, αλλά και ως συγγραφέα. Τελευταία τη συναντάμε να συμμετέχει ως συγγραφέας στη σειρά παιδικών βιβλίων, «Μυθολογικά παραμύθια», μία σειρά βιβλίων την οποία ο εκδοτικός οίκος περιγράφει ως εξής:
Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ φέρνουν κοντά σας μια νέα σειρά με Μυθολογικά Παραμύθια, με τα οποία επιχειρείται μια καινούρια «ανάγνωση» των αρχαίων ελληνικών μύθων. Η σειρά στοχεύει στο να αντιληφθούν οι μαθητές ότι η αρχαία ελληνική μυθολογία δεν είναι μια χιλιοειπωμένη ιστορία ξεχασμένων θεών, αλλά ένα συναρπαστικό παραμύθι δράσης, μέσα από το οποίο ξετυλίγονται όλες οι διαχρονικές περιπέτειες, οι φόβοι και οι χαρές που έχουν σημαδέψει και ακόμα σημαδεύουν την ψυχή του ανθρώπου.
...Η σειρά είναι έτσι φτιαγμένη, ώστε να μπορούν να την παρακολουθούν με απόλαυση, ενδιαφέρον και όφελος οι μικροί αναγνώστες. Κι ενώ οι ήρωές της είναι όλοι πανάρχαιοι, οι κύκλοι, στους οποίους εστιάζει, επιχειρούν να παρακολουθήσουν προβλήματα του σημερινού ανθρώπου...
Διαβάστε αναλυτικά...
H Μαρία Αγγελίδου συμμετέχει στη σειρά με τα βιβλία της:
H συγγραφέας Μαρία Λιάσκα, συνεργάτης και ανταποκριτής του Bookia για θέματα βιβλίου από τη Λήμνο και την ευρύτερη περιοχή του βόρειου Αιγαίου, συνομίλησε με τη συγγραφέα με την ευκαιρία της πρόσφατης παρουσίασης της σειράς στο νησί της Λέσβου. Ακολουθεί η ενδιαφέρουσα αυτή συζήτηση.
Ε: Ένα παιδί που διαβάζει –ή που του διαβάζουν– είναι ένας ενήλικας που θα αγαπήσει τα βιβλία;
Α: Πριν απαντήσω, θα ήθελα να σημειώσουμε κάτι που ίσως αποφεύγουμε να βάλουμε στη συζήτηση για το διάβασμα: το έντυπο βιβλίο δεν είναι ο μόνος τρόπος να “διαβάζουμε”. Δεν ήταν ποτέ, ούτε καν τη χρυσή εποχή του βιβλίου. Αν αυτό ζητάμε από (αυτό που ελπίζουμε για) τα παιδιά μας είναι να παρακολουθούν μιαν αφήγηση, να χάνονται μέσα σε μια ιστορία, να ζουν το παραμύθι, και να βρίσκουν σ’ αυτό το “διάβασμα” απόλαυση, βοήθεια, προσανατολισμό στις περιπέτειες της ζωής, τότε θα πρέπει κι εμείς να είμαστε πιο ανοιχτοί στις δυνατότητες της νέας εποχής. Πιο έτοιμοι ν’ αποδεχτούμε οτι κι εμείς “διαβάζουμε” συχνά σε οθόνες
Ε: Πόσο βοηθάμε ένα παιδί να ανακαλύψει τον εαυτό του αλλά και τον κόσμο γύρω του, παρακινώντας του το ενδιαφέρον για τα βιβλία;
Α: Πιστεύω οτι βοηθάμε τα παιδιά μας δείχνοντάς τους πόσο μας ενδιαφέρει εμάς το βιβλίο, πόσα πολύτιμα, αστεία, σοβαρά, διασκεδαστικά, συγκινητικά, συγκλονιστικά πράγματα έχουμε ανακαλύψει εμείς οι ίδιοι και συνεχίζουμε ν’ ανακαλύπτουμε διαβάζοντας. Όπως άλλωστε το κάνουμε και δείχνοντας πόσο μας ενδιαφέρει το παιχνίδι, η συζήτηση, η παρέα, η φιλία, η σκέψη, η ζωή.
Ε: Έχετε διασκευάσει για το παιδικό αναγνωστικό κοινό έργα μεγάλων, τεράστιων θα λέγαμε συγγραφέων και ποιητών, όπως ο Σαίξπηρ, ο Μολιέρος, ο Δάντης, ο Θερβάντες και φυσικά ο μεγαλύτερος ίσως όλων ο Όμηρος. Μήπως τελικά δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ παιδικής λογοτεχνίας και λογοτεχνίας ενηλίκων;
Α: Μια καλή ιστορία είναι μια καλή ιστορία. Ναι, ο ηλικιακός διαχωρισμός δεν είναι παρά μια σύμβαση, που ακουμπάει στην εποχή, στις ιδέες και στις ανάγκες και στους περιορισμούς μιας συγκεκριμένης κοινωνίας. Και πάντως η διάκριση “παιδική” και “ενηλίκων”, όταν μιλάμε για λογοτεχνία, δεν είναι ούτε βασική ούτε σημαντική. Αυτό δεν σημαίνει πως τα παιδιά μπορούν (ή θα ήθελαν) να διαβάσουν όλα ανεξαιρέτως τα καλά λογοτεχνικά βιβλία. Σημαίνει, όμως, πως ένα καλό παιδικό βιβλίο θα πρέπει να είναι καλό (ενδιαφέρον, απολαυστικό) ανάγνωσμα και για τους μεγάλους.
Ε: Μπαίνω στον κόσμο της φαντασίας και βρίσκω τις απαντήσεις που χρειάζομαι ή μπαίνω στο φανταστικό για να ξεχάσω τις ερωτήσεις; Αν είμαι ενήλικος αναγνώστης τι οφέλη έχω -αν έχω- από το «παραμύθι»;
Α: Το βιβλίο, η ανάγνωση, η ιστορία, η ζωντανή αφήγηση, το παραμύθι… είναι το μισό καλό. Το άλλο μισό (που κατά τη γνώμη μου είναι το κυριότερο, το περισσότερο, το σπουδαιότερο) είναι ο αναγνώστης, αυτός που διαβάζει την ιστορία, αυτός που ακούει την αφήγηση ή το παραμύθι.
Η ιστορία ή το παραμύθι διανύει τη μισή απόσταση - απλώς επειδή υπάρχει, επειδή είναι αυτό που είναι, επειδή είναι έτσι όπως είναι. Την άλλη μισή απόσταση την καλύπτει με εξίσου συναρπαστικό τρόπο κι από εξίσου συναρπαστικές διαδρομές ο αναγνώστης, ο ακροατής, αυτός που διαβάζει, ακούει, φαντάζεται, ζει το “παραμύθι”. Νομίζω πως αυτός που μπαίνει στον κόσμο της φαντασίας όπως τον λέτε, ζει - είτε το κάνει για να βρει απαντήσεις, είτε το κάνει για να ξεχάσει ερωτήσεις. Όλοι το έχουμε κάνει και για τους δύο λόγους, και γι’ άλλους πολλούς. Νομίζω, επίσης, οτι τα “οφέλη” είναι προφανή.
Ε: Στη συγκεκριμένη σειρά «Μυθολογικά Παραμύθια, Οι άθλοι του Ηρακλή» ποιο είναι –ή ποια είναι– το κύριο στοιχείο που σας έκανε να πείτε: «να εδώ θα μπορούσε να γίνει μια ωραία σειρά παραμυθιών».
Α: Μα δεν σκέφτηκα ποτέ μου οτι Οι άθλοι του Ηρακλή θα μπορούσαν να γίνουν μια ωραία σειρά παραμυθιών! Αυτό που σκέφτηκα, αυτό που πιστεύω, είναι οτι χρησιμοποιώντας τη φόρμα των παραμυθιών, τη φόρμα του μικρού εικονογραφημένου βιβλίου, μπορούμε να αφηγηθούμε στα παιδιά τις σπουδαίες ιστορίες του Ηρακλή, που είναι ο Ήρωας των Ηρώων, ο πρώτος Ήρωας που ξεκίνησε να ημερέψει, να δαμάσει, να συγυρίσει τον κόσμο, να τον κάνει πιο “ανθρώπινο”. Ο Ηρακλής (κι εδώ θα μπορούσα να πω οι μύθοι γενικά) δεν είναι απλά ένας ήρωας που πραγματοποιεί τρομερούς άθλους επειδή είναι τρομερά γενναίος, τρομερά παληκαράς, τρομερά δυνατός. Είναι ο ήρωας που κατακτά το άγριο ακόμα χάος του πρωτόγονου κόσμου για λογαριασμό των ανθρώπων.
Ε: Θα ήθελα να με βοηθήσετε να βρούμε την απάντηση σε κάτι που πολλοί γονείς θα αναρωτιούνται «Πώς θα προσελκύσουμε τα παιδιά να γίνουν αναγνώστες;»
Α: Πιστεύω πως η απάντηση σ’ αυτή την δι-ερώτηση είναι απλή, αρκεί να θέλουμε να την δούμε: αν είμαστε εμείς οι ίδιοι αναγνώστες, και μάλιστα αναγνώστες που απολαμβάνουν την ανάγνωση, που δεν επιδίδονται στην ανάγνωση για να ωφεληθούν, να βελτιωθούν ή να κερδίσουν “κάτι”, τότε έχουμε πολλές ελπίδες να δούμε τα παιδιά μας να διαβάζουν κι αυτά.
Πρόσκληση φίλων