Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Στον εγκαταλειμμένο χώρο του Καπνικού σταθμού στην Κατερίνη που εδώ και πέντε χρόνια η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας το έχει μεταμορφώσει σε μια όμορφη όαση μέσα στην πόλη χάρη στη προσωπική εργασία των εθελοντών και την προσφορά υλικών από πολλές επιχειρήσεις του νομού. Ο χώρος ανήκει στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και παραχωρήθηκε στους Γιατρούς του Κόσμου και την Εθελοντική Ομάδα αφού οι αρμόδιοι διαπίστωσαν ότι είναι ικανοί οι εθελοντές να δώσουν ζωή σε ένα χώρο που τα φίδια ήταν οι μόνιμοι κάτοικοι του.

Η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας, που έγινε γνωστή ως «Κίνημα της Πατάτας» με τη δράση «Χωρίς Μεσάζοντες» που πέρασε τα σύνορα της χώρας, αυτή τη στιγμή διατηρεί ένα Κοινωνικό φαρμακείο πλήρως εξοπλισμένο που εξυπηρετεί το Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης, νοσοκομεία της Κεντρικής Μακεδονίας, άλλα κοινωνικά ιατρεία καθώς και πολλές άπορες οικογένειες του Νομού Πιερίας.

Άλλες γνωστές δράσεις ήταν τα «Διόδια» με το Δεν Πληρώνω, το «Κόντρα στο ρεύμα» με τα χαράτσια, το Χριστουγεννιάτικο χωριό, οι «Αλληλέγγυοι» με το κοινωνικό παντοπωλείο και πολλές ακόμη που ο αναγνώστης μπορεί να ενημερωθεί από την ιστοσελίδα της ομάδας.

Οι εθελοντές, πάντα με την αμέριστη οικονομική βοήθεια των επιχειρήσεων του νομού, έχουν συντηρήσει τους φούρνους του καπνού που παλιά αποξήραναν τα καπνά και έδινε δουλειές σε πολλές οικογένειες. Σ' αυτούς τους φούρνους  έχει γίνει η ανταλλακτική βιβλιοθήκη με το αναγνωστήριο και το κοινωνικό φαρμακείο ενώ στα μελλοντικά σχέδια είναι το Μουσείο Καπνού με την ανιδιοτελή προσφορά των εθελοντών, των κατοίκων και όχι της δημοτικής αρχής αφού οι δράσεις της «ενοχλούν» πολλούς λόγω της παρέμβασης τους για τον ΧΥΤΑ, όπως ανέφερε ο υπεύθυνος της ομάδας Ηλίας Τσολακίδης όταν ρωτήθηκε από τους επισκέπτες. Σ' αυτό το όμορφο χώρο λοιπόν του Καπνικού Σταθμού έγινε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά η τελετή απονομής ηλεκτρονικού διηγήματος το απόγευμα της 22ας Ιουλίου.

Είχα την ευκαιρία να είμαι μέλος της συντονιστικής μα και της κριτικής Επιτροπής των δυο πρώτων ηλεκτρονικών διαγωνισμών διηγήματος και ομολογώ ότι η εμπειρία ήταν υπέροχη μα και δύσκολη. Οι κριτές ψηφίζουν γνωρίζοντας μόνο κωδικούς, το φύλο και την ηλικία του συγγραφέα. Και πώς να μην είναι δύσκολη αφού τα περισσότερα διηγήματα είναι μικρά διαμάντια και περισσότερο της κατηγορίας των μαθητών του δημοτικού, των εφήβων  μα και των ενηλίκων μέχρι 70 + χρονών;

Την εκδήλωση συντόνισε η εκπαιδευτικός και μέλος της κριτικής επιτροπής Σοφία Ελευθεριάδου η οποία τόνισε και συγχάρηκε τους εκπαιδευτικούς που «έσκυψαν» και στήριξαν τους μαθητές ώστε να αποτυπώσουν την ευαισθησία και τη φαντασία τους στο χαρτί. Η τελετή απονομής βραβείων συνέπεσε με την Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου θέλοντας οι κριτές να δώσουν το δικό τους μήνυμα στην αξία και τη βαρύτητα στη διαδικασία της Φιλαναγνωσίας.

Η φιλόλογος Ειρήνη Παξιμαδάκη έκανε την αισθητική ανάλυση της  ξεκινώντας με το μότο της Αμάντας Μιχαλοπούλου, από το βιβλίο της “Η γυναίκα του Θεού, «Όσα δεν κατάλαβα ζώντας ανάμεσα σε ανθρώπους, τα κατάλαβα διαβάζοντας βιβλία», και συνέχισε, «Στον φετινό διαγωνισμό διακρίθηκαν τέσσερα παιδικά διηγήματα γεμάτα φαντασία και περιπέτεια. Στην κατηγορία των εφήβων διακρίθηκαν επίσης τέσσερα διηγήματα, των οποίων οι δημιουργοί προέρχονται όλοι από τη Μεγαλόπολη Αρκαδίας. Οι έφηβοι συγγραφείς καταπιάνονται περισσότερο με θέματα επίκαιρα και κοινωνικά με μεγάλη ευαισθησία. Οι έφηβοι των greeklish και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αυτοί που συχνά κατηγορούνται για άγνοια ή για κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας, εκπλήσσουν όχι μόνο με τα θέματα των διηγημάτων τους, αλλά και με τα πολύ όμορφα ελληνικά τους. Από τα διηγήματα των ενηλίκων, που ήταν και τα περισσότερα, διακρίθηκαν εννέα. Όλα είναι αξιόλογα και ξεχώρισαν τόσο για το θέμα τους όσο και για την άρτια τεχνική τους. Έτσι ο αναγνώστης διαβάζοντάς τα θα αναγνωρίσει πώς η ιστορία συνδυάζεται με τη μυθοπλασία, πώς μπορεί ένα συνηθισμένο βροχερό πρωινό να μεταπλαστεί λογοτεχνικά σε διήγημα, πώς θεραπεύεται η νοσταλγία για τα μαθητικά χρόνια, πώς η ανεργία τροφοδοτεί τη φαντασία, πώς η ζωή δικαιώνει τελικά τους ευαίσθητους, πώς οι ανθρώπινοι δεσμοί μπορεί να γίνουν ισχυρότεροι από τους νόμους, πώς η λογική συμπλέει με την παράνοια, πώς χαίνουν οι ανεπούλωτες πληγές της ψυχής και πώς μια φωτογραφία μπορεί να τροφοδοτήσει τις αναμνήσεις μας. Η συντονιστική επιτροπή του Ηλεκτρονικού Διαγωνισμού Διηγήματος με το εγχείρημα που ξεκίνησε το 2013 και φιλοδοξεί να το συνεχίσει, αποδεικνύει ότι με τον εθελοντισμό, την ανιδιοτελή προσφορά και το μεράκι μπορεί να πετύχει κανείς πολλά. Κανένα μέλος της επιτροπής δεν θεωρεί ότι ανήκει στους επαΐοντες. Με την εργασία και τη συνεργασία, τη συζήτηση και τη ζύμωση απόψεων καταφέρνουμε κάθε χρόνο να διοργανώνουμε τον διαγωνισμό διηγήματος, να αξιολογούμε τα γραπτά που κατατίθενται, να επιμελούμαστε την έκδοση του τόμου με τα νικητήρια διηγήματα και να προετοιμάζουμε την τελετή απονομής των βραβείων. Καλούμε τους πολίτες να εξακολουθούν να μας εμπιστεύονται τα κείμενά τους και να μας χαρίζουν αναγνωστική απόλαυση, γιατί όπως έχει γράψει και ο Γκαίτε “η παρακμή της λογοτεχνίας είναι σημάδι της παρακμής ενός έθνους».

Στον ηλεκτρονικό αυτό διαγωνισμό συμμετείχαν συγγραφείς από κάθε γωνιά της χώρας μας δίνοντας το πιο αισιόδοξο μήνυμα, όπως τονίστηκε από τους βραβευθέντες:

Όταν θέλουμε όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Όλοι ευχήθηκαν να συνεχίσει αυτή η προσπάθεια. Όσοι ήρθαν για πρώτη φορά στο χώρο εντυπωσιάστηκαν και συγχάρηκαν τους εθελοντές που χωρίς τη βοήθεια της δημοτικής αρχής, με μηδενικό προϋπολογισμό κατάφεραν τόσα πολλά πράγματα.

Στην κατηγορία Δημοτικού, το πρώτο  βραβείο πήρε η Άννα Μαρία Θεοδώρου από τη Νίσυρο, με το διήγημα «Αξέχαστες διακοπές»:

Γυρίσαμε όλοι να δούμε. Πραγματικά, λίγες δεκάδες μέτρα μακριά μας έπλεε μια μαύρη φουσκωτή βάρκα! Μέσα της διακρίναμε μερικές γυναίκες και παιδιά! Τα αγόρια κολύμπησαν μέχρι εκεί κι εμείς τα κορίτσια βγήκαμε από το νερό και στρώσαμε τις ψάθες μας για να καθίσουν οι άνθρωποι. Μόλις βγήκαν διαπιστώσαμε ότι ήταν πρόσφυγες. Ήταν όλοι τους βρεγμένοι και ταλαιπωρημένοι.Οι γυναίκες κρατούσαν στην αγκαλιά τους τα μωρά τους που κλαίγανε….

Ακολούθησαν με το 2^ο βραβείο που απέσπασε η Ολυμπία Λιάκου με το διήγημα της «Παράξενα χαρίσματα». Μια όμορφη φανταστική ιστορία που γράφτηκε με αφορμή το bulling που γίνεται στα σχολεία. Γι αυτό κάνω εξαίρεση και αναρτώ απόσπασμα του 2^ου βραβείου. Για να τονίσω την ώριμη ευαισθησία της μαθήτριας και την άψογη γραφή της παρά την μικρή ηλικία. της:

Όταν πήγαινα κι εγώ σχολείο σαν κι εσάς, κάποιοι συμμαθητές  μου με κορόιδευαν επανειλημμένα. Μια μέρα όμως σταμάτησαν. Είχαν αρχίσει να ενοχλούν το καινούργιο παιδί της τάξης μας. Όταν κάποια στιγμή αγρίεψε η κατάσταση, μπήκα στη μέση ενός καυγά για να τους εμποδίσω να τραυματιστούν. Ο νικητής έβγαλε ένα σουγιαδάκι και με κάρφωσε στο στομάχι. Βλέπετε; Έχω ακόμη το σημάδι.

Τρεις μαθήτριες, η Στέλλα Βαβάτσικα με την «Περιπέτεια στο λούνα παρκ», η Αγγελική Πολίτη με το «Και πάντα με αγάπη» και η Τριανταφυλλιά Ισιώτη με τη «Η λίμνη της αγάπης», ισοψήφησαν και έλαβαν το τρίτο βραβείο.

Στην κατηγορία Γυμνασίου-Λυκείου, βραβεύτηκαν τέσσερις μαθήτριες από την Μεγαλόπολη Αρκαδίας οι οποίες δεν κατάφεραν να έρθουν στην απονομή αλλά έστειλαν ένα βίντεο με τις ευχαριστίες τους.

Η Χρυσοβαλάντου Ασημακοπούλου με τη «Σανίδα σωτηρίας» που με συγκίνησε η ευαισθησία της και η ωριμότητα που δείχνει μέσα από το γραπτό της πήρε επάξια το 1^ο βραβείο:

Όλοι είμαστε άνθρωποι και όλοι πρέπει να βοηθούμε. Δεν ήρθαμε για να σας πάρουμε τις δουλειές ή τη χώρα. Ήρθαμε για να γλιτώσουμε από τη φρίκη του οδυνηρού πολέμου. Να ξυπνάμε το πρωί και να μη φοβόμαστε να βγούμε έξω. Να σπουδάσουμε και, αν ο πόλεμος τελειώσει ποτέ, να γυρίσουμε πίσω στην πατρίδα μας. Πρόσφυγες είμαστε και όχι τρομοκράτες. Άνθρωποι που ψάχνουν μια σανίδα σωτηρίας, έναν ήλιο που θα τους χαμογελάσει, μια ζεστή καρδιά που θα τους δεχτεί. Δεν ζητάμε κάτι αδύνατο, ζητάμε μόνο α ν θ ρ ω π ι ά!

Ακολούθησαν η  Κέισι –Χριστίνα Μπόγιο με το «Η φλόγα μέσα στο χάος», Κατερίνα Αγγελοπούλου με τα «Κομμένα όνειρα» και η Χριστίνα-Γεωργία Τολιάκη με το «Ένα χρώμα αλλάζει πολλά». Εδώ αξίζει να συγχαρώ τους εκπαιδευτικούς που μίλησαν και παρότρυναν τις μαθήτριες να συμμετέχουν στο διαγωνισμό.

Στη κατηγορία ενηλίκων, το 1^ο βραβείο πήρε η Δομινίκη Καράντζιου με το διήγημα «Η κόκκινη καραμέλα» που συγκίνησε τους περισσότερους επισκέπτες. Μια αληθινή οικογενειακή ιστορία, η ζωή του παππού της που εξορίστηκε μα δεν το έκανε ούτε σημαία ούτε πήρε παράσημα.

«Μπαμπά, μπαμπά! Κοίτα, σου έφερα μια κόκκινη καραμέλα, ίδια μ’ εκείνη που μου είχες δώσει όταν είχες γυρίσει από τον πόλεμο! Θα τη δώσεις πίσω στον κύριο αστυνόμο που μας την έφερε χθες και θα γυρίσεις μαζί μας, στο σπίτι!...

«Δεν αρέσει στους κυρίους το κόκκινο χρώμα, Ελενάκι μου» της ψιθύρισε και πήρε τη καραμέλα στις χούφτες του.

«Γιατί; Επειδή έχουν άλλες αντιλήψεις;»

Η Νίκα και ο Τάσος ταράχτηκαν.

«Θα με μεταφέρουν στο Γεντί Κουλέ και από κει στη Γυάρο, Νίκα, θέλω να κάνεις κουράγιο, θα είναι δύσκολα, πολύ δύσκολα, θα κάνεις υπομονή» της είπε και την κοίταξε κατάματα».

Ακολούθησε ο Νικόλαος Κακαγιάς με το διήγημα «Η βροχή», ενώ το 3^ο βραβείο απέσπασε ο Γιάννης Αδελιανάκης που ήρθε  από την Αθήνα με το διήγημα «Reunion» και ετοιμάζει το πρώτο του βιβλίο.

Η ομάδα εκδίδει κάθε χρόνο ένα βιβλίο με τα διηγήματα που διακρίνονται στον διαγωνισμό και ειδικά φέτος η συντονιστική επιτροπή του διαγωνισμού αποφάσισε να διαθέσει σε ηλεκτρονική μορφή στην ιστοσελίδα της ομάδας (otoposmou.gr), το 1ο βιβλίο (Έκδοση του 2014).Όποιος ενδιαφέρεται να αποκτήσει τους τόμους των διηγημάτων μπορεί να επικοινωνήσει με την ομάδα…

Καλό θα είναι το Υπουργείο Παιδείας να ξανασκεφθεί την απόφαση της απόσυρσης του μαθήματος της φιλαναγνωσίας. Ακόμη, αυτή η δημοσίευση στο Bookia ας γίνει η αφορμή να μαθευτεί, να συνεχιστεί ο θεσμός σε ετήσια βάση και γιατί όχι, οι εκδότες να στηρίξουν τους βραβευθέντες ή και τα σχολεία τους με βιβλία  εμπλουτίζοντας τις σχολικές βιβλιοθήκες. Γιατί όλοι ξέρουμε πώς… «αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα». Και την έχουμε ανάγκη την ελπίδα σήμερα παρά ποτέ!

Παρερμηνεύοντας τη φράση, «Όταν ανοίγει μια βιβλιοθήκη κλείνει μια φυλακή», κλείνω το άρθρο συγχαίροντας όλους τους συντελεστές.