Γράφει:

Το φωτορεπορτάζ.
Το βιβλίο «Παραφροσύνη».
O συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς
Οι Εκδόσεις Πατάκη.

Στο Public Καβάλας, παρουσιάστηκε το μυθιστόρημα του Θανάση Χειμωνά, «Παραφροσύνη», από τις Εκδόσεις Πατάκη.

Για το βιβλίο μίλησαν ο συγγραφέας Διαμαντής Αξιώτης, ο τ. Δήμαρχος Καβάλας Κ. Σιμιτσής και αποσπάσματα ανέγνωσε θεατρικά ο ηθοποιός Δ. Κοντός.

Η προσέλευση του κόσμου ήταν θερμή και το βιβλίο κίνησε το ενδιαφέρον του κοινού, λόγω της ιδιαιτερότητάς του, καθώς η μυθοπλασία κινείται υπαινικτικά σε ένα σύγχρονο πολιτικό υπόβαθρο, το οποίο ο συγγραφέας, όπως αποκάλυψε στη συζήτηση που ακολούθησε, γνώρισε εκ των έσω και κατά τη διάρκεια μιας πενταετίας, οπότε και αποχώρησε χωρίς να το έχει μετανιώσει, όπως δήλωσε.

Ξεκινώντας την παρουσίαση ο Διαμαντής Αξιώτης, θέλησε να αφιερώσει - το μέρος τουλάχιστον που του αναλογεί, όπως ανέφερε- στη μνήμη του πατέρα του Θανάση Χειμωνά, Γιώργου Χειμωνά, του πιο δριμύ και μοναχικού Έλληνα συγγραφέα, ο οποίος γεννήθηκε το 1938 στην Καβάλα και πέθανε σαν χθες, την προηγούμενη μέρα της παρουσίασης, 27 Φεβρουαρίου του 2000 στο Παρίσι.

Με την ευκαιρία απηύθυνε αίτημα προς την δήμαρχο Καβάλας, κυρία Δημήτρα Τσανάκα και προς όλο το δημοτικό συμβούλιο, να δοθεί, ως ελάχιστος φόρος τιμής, το όνομα του Γιώργου Χειμωνά σε κάποιον δρόμο της πόλης της Καβάλας, κατά προτίμηση σε δρόμο της συνοικίας της Παναγίας, όπου γεννήθηκε.

Στη συνέχεια προσέγγισε τον όρο παραφροσύνη, επεκτείνοντάς τον στην πολιτική ζωή μιας χώρας και στάθηκε «στη δημοσιογραφική, χωρίς φτιασίδια και μαλάματα γραφή του πολιτικοποιημένου Θανάση Χειμωνά, που επιχειρεί να περιγράψει μέσω του alter ego του, του κεντρικού ήρωα του μυθιστορήματος του την παραφροσύνη του εγχώριου πολέμου που διαδραματίζεται στη χώρα του ανησυχώντας σφόδρα, χωρίς ωστόσο να μένει με σταυρωμένα τα χέρια. Χρησιμοποιεί δε τις ηλεκτρονικές σελίδες τόσο προς διακήρυξη των πιστεύω του όσο και εκτόξευση πύρινων άρθρων κατά των πολιτικών του αντιπάλων, τολμηρών απειλών και ακραίων ύβρεων. Τα όσα ο ίδιος πράττει και βιώνει ως “ιδανικός” φορέας της πολιτικής πραγματικότητας, αντανακλούν τα πάθη και τα παθήματα της ελληνικής κοινωνίας, τη φθίνουσα πορεία και τη σήψη, όπου με βεβαιότητα την οδήγησαν οι επιλογές της τότε ανερχόμενης πολιτικής και οικονομικής τάξης. Κι αυτό, χωρίς ποτέ κανείς να αρνηθεί τα ψευδεπίγραφα επίχειρα της όποιας συμμετοχής των τότε πολιτικών επιτελείων στο μεγάλο φαγοπότι. Από τις πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος», επεσήμανε ο Δ. Αξιώτης, «είναι εμφανές το παιχνίδι με τα πρόσωπα και προσωπεία που χρησιμοποιεί ο Θανάσης Χειμωνάς, για ευνόητους λόγους. Καρικατούρες των υπαρκτών ιστορικών προσώπων, τα «προστατεύει» ή τα γελοιοποιεί παραχωρώντας τα αναγνωρίσιμα ψευδώνυμα τους. Εδώ όλα είναι αλήθεια χωρίς τίποτα να είναι ακριβές. Η Παραφροσύνη όμως είναι πάνω απ’ όλα ένα μυθιστόρημα», κατέληξε, «ένα έργο μυθοπλασίας. Το πού τελειώνει η πραγματικότητα και πού αρχίζει το παραμύθι προτιμώ να αφήσω τον αναγνώστη να το ανακαλύψει».

Στη δική του προσέγγιση, ο Κωστής Σιμιτσής, επικεντρώθηκε στους χαρακτήρες του μυθιστορήματος, τις συμπεριφορές και τις επιλογές τους, συνδέοντάς τους με τα υπαρκτά πρόσωπα του πολιτικού χώρου που υπαινίσσονται.

Όπως ανέφερε, ο Θανάσης Χειμωνάς προσπάθησε να γράψει ένα μυθιστόρημα για την εποχή μας. Χρησιμοποιεί τη γλώσσα των κοινωνικών δικτύων, απλή, εύκολη, μετεφηβική και προορισμένη να διαβαστεί λαχανιαστά και γρήγορα, ενώ προχώρησε στη σύνδεση της γραφής και του περιεχομένου του βιβλίου με τους πολιτικούς και προσωπικούς μετασχηματισμούς, που είναι, όπως επεσήμανε, το ίδιο γρήγοροι και ταχείς. Η αναπαράσταση του πνεύματος και του κλίματος της εποχής γίνεται μέσα από τα πλάνα μιας Ελλάδας σε ομαδική παράκρουση, κατέληξε.

Δεν παρέλειψε να προσδιορίσει τα έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία που ελλοχεύουν στο μυθιστόρημα, συνδέοντας, όπως ο Δ. Αξιώτης, τον κεντρικό ήρωα με το συγγραφέα, και συμπέρανε ότι ο Θανάσης Χειμωνάς σ αυτό το μυθιστόρημα μας κλείνει το μάτι και μας λέει μια σκληρή αλήθεια με πλάγιο τρόπο, πως η σημερινή Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με ειρωνεία.

Ο ίδιος ο Θανάσης Χειμωνάς αρχικά, προσδιόρισε τις βασικές του διαφορές με τον κεντρικό ήρωα του μυθιστορήματός του, αναφέροντας ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που κινείται στο χώρο της μυθοπλασίας. Ωστόσο δεν αρνήθηκε ότι όσα αναφέρονται προκύπτουν από την εμπειρία του στο ΠΑΣΟΚ, που στο βιβλίο αναφέρεται ως "Πράσινη Θύελλα", δηλώνοντας ότι θα μπορούσε να είναι η εμπειρία του σε ένα άλλο κόμμα, καθώς θεωρεί ότι τα κόμματα, παρότι έχουν διαφορές, λίγο πολύ έτσι λειτουργούν.

Αποκάλυψε ότι ο στόχος του ήταν να δώσει το στίγμα της εποχής, χρήσιμο ενδεχομένως σε έναν ιστορικό του μέλλοντος, που μπορεί από τα ιστορικά βιβλία να γνωρίσει τα γεγονότα της εποχής, μέσα από ένα μυθιστόρημα όμως, θα γνωρίσει την ατμόσφαιρά της. Εξήγησε επίσης ότι πέρα από το πολιτικό πλαίσιο, το μυθιστόρημά του έχει τα χαρακτηριστικά ενός κλασικού μυθιστορήματος, και επίσης περιλαμβάνει έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, λάθος έρωτες και την έννοια ενός τριγώνου, καταστάσεις δύσκολα διαχειρίσιμες ,πιστοποιώντας ότι οι ήρωες του στα βιβλία του γενικότερα κακοπαθαίνουν. Δήλωσε δε διαθέσιμος στο κοινό για εξέλιξη της επικοινωνίας στο πλαίσιο του βιβλίου.

Το ακροατήριο, ομολογουμένως, είχε πολλές απορίες σχετικά με το βιβλίο και τέθηκαν ερωτήσεις ποικίλου περιεχομένου. Οι δυσάρεστες συμπεριφορές προσώπων σε προσωπικά ζητήματα απέναντι στο Θανάση Χειμωνά, ερωτήσεις προσωπικές σχετικά με την εμπλοκή του συγγραφέα σε τρίγωνα σχέσεων, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, τα αντίστοιχα στο εξωτερικό και τα target groups των πολιτικών, η παρρησία των πνευματικών ανθρώπων, η συστημικότητα των πολιτικών και των ανθρώπων της τέχνης, η ενασχόλησή του με την πολιτική και το πόσο συμβατή είναι με την ιδιότητά του ως συγγραφέα.

Ο Θανάσης Χειμωνάς απάντησε με διάθεση σε όλες τις ερωτήσεις, παραδεχόμενος ότι υπήρξαν συμπεριφορές δυσάρεστες σε προσωπικά ζητήματα, χωρίς να αποκαλύπτει λεπτομέρειες, ενώ χωρίς να ενοχληθεί με τις προσωπικές ερωτήσεις, τις χρησιμοποίησε ως αφορμή να σταθεί στον αγαπημένο του ήρωα και να αποκαλύψει κάποια παραπάνω στοιχεία της πλοκής. Στη συζήτηση μάλιστα, στο σημείο αυτό έκανε παρέμβαση ο Κωστής Σιμιτσής, προβάλλοντας την αναλογία που προκύπτει μέσω των ερωτικών επιλογών του ήρωα του μυθιστορήματος: δύο κόσμοι διαφορετικοί. Η επανάσταση, η αντισυμβατικότητα, η ανατροπή και από την άλλη ο κοσμικός τρόπος ζωής, το σύστημα. Κάτι που ο ίδιος ο συγγραφέας αποδέχτηκε πιστοποιώντας τους συμβολισμούς που λειτουργούν στο βιβλίο και την πολιτική προέκταση που προκύπτει μέσα από το δίλημμα του ήρωά του. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη δυνατότητα έκφρασης που δίνεται σήμερα στους πνευματικούς ανθρώπους μέσω των social media και το χρέος τους να σταθούν μπροστά, "λερώνοντας τα χέρια τους, με κάθε τίμημα" όπως ανάφερε, καθώς και στη δημοφιλία όσων συγκαλύπτουν την τρέχουσα πραγματικότητα με έναν μανδύα μυθοπλασίας πιο ασφαλή και αποκάλυψε ότι δεν έχει μετανιώσει για το νέο του πόνημα, γιατί ένιωσε ότι στα δύσκολα έπρεπε να βγει μπροστά θέτοντας σε δεύτερο ρόλο τη δημοφιλία του. Στην ερώτησή του περί της συστημικότητας βρήκε την ευκαιρία να διασκεδάσει τις εντυπώσεις σχετικά με τους χαρακτηρισμούς του ως κρατικοδίαιτου, διευκρινίζοντας ότι δεν έχει υπηρετήσει ως βουλευτής παρά ως τομεάρχης του συγκεκριμένου κόμματος κατά τη θήτευση του σε αυτό.

Παρράλληλα, σχετικά με την εμπλοκή του στην πολιτική και τη συμβατότητά του με αυτήν αναφέρθηκε στην οικογένεια του και την έντονα πολιτικοποιημένη ταυτότητά της, μοιράστηκε αναμνήσεις και περιστατικά από την παιδική του ηλικία του σε στιγμές πολιτικής ιστορίας, μίλησε για το θείο του Μανώλη Αναγνωστάκη, τον πατέρα του Γιώργο Χειμωνά και τα 18 κείμενα για τη χούντα που οδήγησαν σε απόλυσή του, τη μητέρα του Λούλα και την αδερφή της Μαρία Αναγνωστάκη που καθόρισαν την πολιτική του ταυτότητα και εξήγησε τους λόγους για τους οποίους εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ το 2012, καθώς προερχόταν από το χώρο της κεντροαριστεράς. Ολοκλήρωσε ομολογούμενος ότι, παρόλο που ως πολιτικός θεωρεί ότι απέτυχε, η εμπλοκή του με την πολιτική ήταν μια εμπειρία πολύ δυνατή για την οποία δεν έχει μετανιώσει.

Στο κοινό παραβρέθηκαν άνθρωποι του πολιτικού χώρου, του χώρου της τέχνης, της ιστορίας, της εκπαίδευσης και του συγγραφικού χώρου, ανάμεσα στους οποίους οι συγγραφείς Κοσμάς Χαρπαντίδης και Μαρία Φαρμάκη, καθώς και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου και λογοτεχνίας Παύλος Λεμοντζής.

Καλοτάξιδο!

Ο Ανδρέας είναι ένας ελπιδοφόρος δοκιμιογράφος που πιστεύει ότι η ενεργός συμμετοχή του στην πολιτική θα μπορέσει να ξαναδώσει στο κόμμα της Πράσινης θύελλας τη χαμένη του ιδεολογία και δυναμική.

Η Μυρτώ -αν και ενταγμένη στον αντιεξουσιαστικό χώρο- γοητεύεται απ' αυτόν και επιδιώκει να τον προσεγγίσει, την ίδια περίοδο που η εκθαμβωτική και διάσημη ηθοποιός Βανέσσα βιώνει μια σχέση πάθους μαζί του που υπονομεύεται από την εύθραυστη ψυχική της κατάσταση.

Ο Βλάσης, ένας αστυνομικός με σκοτεινό οικογενειακό παρελθόν, ζει με τους δικούς του εφιάλτες. Ανθρώπινες ζωές που διασταυρώνονται απρόσμενα με φόντο μια χώρα που μαστίζεται από οικονομική, πολιτική, μα κυρίως ηθική κρίση.

Και που η παραφροσύνη καραδοκεί στη γωνία με απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Ο Θανάσης Χειμωνάς γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλολογία και Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και ∆ημοσιογραφία στο Λονδίνο. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με δύο διηγήματα στην εφημερίδα Τα Νέα – το πρώτο από τα οποία εντάχθηκε στη συλλογή διηγημάτων Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο (εκδ. Κέδρος, 1997).

Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Ραμόν (εκδ. Κέδρος, 1998), Σπασμένα ελληνικά (εκδ. Κέδρος, 2000), Ανεξιχνίαστη ψυχή (Εκδόσεις Πατάκη, 2003), H μπλε ώρα (Εκδόσεις Πατάκη, 2005), Ραγδαία επιδείνωση (Εκδόσεις Πατάκη, 2008), ∆εν την αγαπάω πια (Εκδόσεις Πατάκη, 2010), Ζούμε τις τελευταίες μας μέρες (Εκδόσεις Πατάκη, 2013) και Αίτημα φιλίας (Εκδόσεις Πατάκη, 2015). Τον Μάιο του 2002 το Ραμόν εκδόθηκε στη Γαλλία από τις εκδ. Alter Edit, ενώ τον Μάρτιο του 2003 ακολούθησαν τα Σπασμένα ελληνικά.