Γράφει:

Η συγγραφέας Άρια Σωκράτους μιλάει στο Bookia για το βιβλίο της «Δάκρυα της Σιωπής», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Έξη.

Καλωσορίζω τη συγγραφέα Άρια Σωκράτους με μια ερώτηση που έχει να κάνει με τη ζωή της. Πού γεννηθήκατε και πού μεγαλώσατε;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πανέμορφη Λεμεσό της Κύπρου μέχρι τα δεκαοχτώ μου χρόνια που έφυγα για σπουδές. Η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα μου πρόσφερε τα ωραιότερα χρόνια και συνάμα τις πιο όμορφες αναμνήσεις της ζωής μου Είναι μια πόλη κοσμοπολίτικη και παραθαλάσσια με ένα μονίμως φωτεινό ήλιο!

Γνωρίζω πως τα τελευταία χρόνια ζείτε μόνιμα στη Νέα Υόρκη. Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν να πάρετε την απόφαση αυτή;

Πολλοί, διάφοροι και άκρως σοβαροί λόγοι. Η μετανάστευση είναι μια εξαιρετικά δύσκολη απόφαση επειδή μοιάζει σαν να ποντάρεις όλα τα χρήματα σου στη ρουλέτα. Είτε θα τα χάσεις όλα είτε θα φύγεις φορτωμένος. Το δεύτερο σενάριο είναι πολύ πιο σπάνιο. Στη δική μου περίπτωση ευτυχώς η εξαίρεση επιβεβαίωσε τον κανόνα. Ήμουν σε μια φάση της ζωής μου στάσιμη, τελματώδη. Έτσι ένιωθα εγώ τουλάχιστον.

Εργαζόμουν για πολλά χρόνια σε μια θέση που απείχε μακράν από αυτό που ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Το χειρότερο που μπορεί να μου κάνεις είναι να με κλείσεις για δέκα ώρες της μέρας μέσα σε ένα γραφείο και να ακολουθώ νόρμες και κανόνες που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη δική μου ιδιοσυγκρασία. Εγώ ένιωθα έντονη την ανάγκη της δημιουργίας, ήθελα να ζήσω, να γνωρίσω ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα, να ταξιδέψω, να διαβάσω, να γράψω. Δεν ήμουν ευτυχισμένη. Επίσης, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο είχα έρθει σε σύγκρουση με κάποιο υψηλά ιστάμενο άτομο στον οργανισμό τον οποίο εργαζόμουν και αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Με την ψυχική μου υγεία και ηρεμία δεν παίζει κανείς, πόσο μάλλον ένα φερέφωνο του συστήματος που θεωρεί ότι εξουσιάζει τους πάντες και τα πάντα. Πήρα τη μεγάλη απόφαση να φύγω και ήμουν πολύ σίγουρη γι’αυτό. Έτσι κατέληξα στη Νέα Υόρκη τέσσερα χρόνια πριν και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Η πόλη αυτή είναι πάθος, λατρεία και δημιουργία. Μου έδωσε απλόχερα ευκαιρίες που δεν βρήκα ποτέ πουθενά αλλού. Με σκληρή δουλειά, επιμονή, υπομονή και κυρίως αξιοκρατία τα κατάφερα.

Η συγγραφή πώς προέκυψε στη ζωή σας;

Η λογοτεχνία ήταν και είναι ο μεγάλος μου έρωτας. Από πολύ μικρή, από τότε που έμαθα να γράφω και να διαβάζω ήμουν κυριολεκτικά με ένα βιβλίο στο χέρι. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα στη ζωή μου σε ηλικία 10 ετών ήταν το «Όσα παίρνει ο άνεμος». Το λάτρεψα. Με συνεπήρε η μυθοπλασία του, οι έντονοι, πολυσύνθετοι και σαγηνευτικοί χαρακτήρες του, ο κοσμοπολιτισμός που απέπνεε και η αφηγηματική ροή που με συνεπήρε.

Τότε μου καρφώθηκε έντονα στο μυαλό η ιδέα της συγγραφής. Ήθελα κι εγώ να γίνω κάποτε ικανή να δημιουργώ κόσμους μυθοπλασίας, ήρωες που να μου μιλούν και εγώ να τους ακούω εκστασιασμένη. Η συγγραφή είναι μια τέχνη μαγική, σε εισάγει σε μονοπάτια μοναδικά που δεν υπάρχει περίπτωση να γνωρίσεις πουθενά αλλού. Θυμάμαι στην πέμπτη δημοτικού που ήρθε η μητέρα μου στο σχολείο να ρωτήσει για την απόδοση μου και ο δάσκαλος της είπε πως πρέπει να γίνω είτε δημοσιογράφος, είτε συγγραφέας, διαφορετικά θα πάω χαμένη και είναι κρίμα! Τελικά έγινα και τα δύο αν και μέχρι σήμερα αποκαλώ τον εαυτό μου δημοσιογράφο, αλλά δεν μπορώ  να τον αποκαλέσω συγγραφέα.

Η σημασία του συγγραφέα για μένα είναι ιερή, μυθική και το θεωρώ ιεροσυλία να την καπηλεύεται ο καθένας. Το θεωρώ βλασφημία προς τους γίγαντες της παγκόσμιας λογοτεχνίας όπως ο Ντοστογιέφσκι, ο Τολστόι, ο Προυστ, ο Ντιντερό, ο Σταντάλ, ο Φλωμπέρ, ο Καμύ, ο Κούντερα και τόσοι άλλοι. Η αλήθεια είναι πως γίνεται κατά κόρον κατάχρηση του όρου από άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με την λογοτεχνία και την πνευματική καλλιέργεια που αυτή απαιτεί, απλά και μόνο επειδή έγραψαν τρία-τέσσερα βιβλία. Όσα βιβλία και να γράψεις πόμως, η συγγραφή απαιτεί τεράστια εσωτερική καλλιέργεια, πνευματική εξέλιξη, αυτογνωσία και ικανότητα να βγαίνεις από τον εαυτό σου και να γίνεσαι κάποιος άλλος.

Προτιμώ να λέω πως είμαι μια δημοσιογράφος με καλλιτεχνικές ανησυχίες, η οποία στον ελεύθερο χρόνο της λατρεύει να δημιουργεί ξένους κόσμους και να χάνεται μέσα σε αυτούς.

Έχω διαβάσει τα «Δάκρυα της Σιωπής». Πρόκειται για ένα σύγχρονο βιβλίο με δύναμη λόγου και κοινωνικές προεκτάσεις. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που τόλμησε να πολεμήσει τη σιωπή και να ζήσει το όνειρό της. Στη ζωή της Χριστίνας η σιωπή έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πώς αποφασίσατε να το γράψατε;

Το βιβλίο πραγματεύεται δύο πολύ δύσκολα κοινωνικά θέματα, τη γυναικεία κακοποίηση και την ανθρώπινη διακίνηση. Η ιδέα για την γυναικεία κακοποίηση δυστυχώς γεννήθηκε με ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός, όταν μια φίλη μου δολοφονήθηκε από τον σύντροφο της. Το γεγονός αυτό με συγκλόνισε, με τάραξε και ακόμα μέχρι σήμερα δεν μπορώ να το πιστέψω. Όταν ξεκίνησα να το γράφω είχα μόλις μεταναστεύσει στην Αμερική.

Την περίοδο εκείνη η κοινή γνώμη είχε συγκλονιστεί από την εξαφάνιση ενός δεκαπεντάχρονου κοριτσιού το οποίο εξαφανίστηκε από το σπίτι του και το σωμα του βρέθηκε διαμελισμένο σε ένα απόμερο μέρος. Το παιδί αυτό υπήρξε θύμα ανθρώπινης διακίνησης. Τότε ξύπνησε μέσα μου το δημοσιογραφικό δαιμόνιο και ήθελα να μάθω τα πάντα γύρω από αυτή την μάστιγα.

Ξεκίνησα έρευνα η οποία ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρα, συνέλεξα στοιχεία από το National Human Trafficking Resource Centre στις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο από την πρώτη στιγμή στήριξε την προσπάθεια μου και με βοήθησε, ξεκίνησα οδοιπορικό σε ύποπτες συνοικίες της Νέας Υόρκης όπου είχαν σημειωθεί αρκετά κρούσματα ανθρώπινης διακίνησης και πήρα αρκετές συνεντεύξεις από ειδικούς. Είχα επίσης μιλήσει με κοπέλες στην Ευρώπη οι οποίες είχαν υπάρξει θύματα sex trafficking και προσπάθησα να διεισδύσω όσο μπορούσα στην ψυχική τους κατάσταση.

Στο σημείο αυτό πρέπει να προσθέσω πως το βιβλίο είναι καθαρά προϊόν μυθοπλασίας, τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που αναφέρονται συγκεκριμένα δεν είναι πραγματικά, όμως βασίζονται στην έρευνα την οποία έκανα. Τα όρια μεταξύ της πραγματικότητας που είναι το κύριο εργαλείο της δημοσιογραφικής έρευνας και της μυθοπλασίας που είναι η ψυχή της λογοτεχνίας είναι θολά και δυσδιάκριτα, άρα και πάρα πολύ εύκολο για τον συγγραφέα να παρασυρθεί και να ξεφύγει από τον στόχο του.

Εγώ χρησιμοποίησα τη δημοσιογραφική έρευνα καθαρά ως εργαλείο για το βιβλίο μου και τα ευρήματα της τα τοποθέτησα διακριτικά ως φόντο πίσω από τις ανθρώπινες ιστορίες οι οποίες ήταν προϊόν μυθοπλασίας. Στα βιβλία μου κατά κάποιο τρόπο «παντρεύω» την έρευνα με τη μυθοπλασία αλλά πάντοτε το κάνω με απόλυτο σεβασμό και προσοχή.

Τι πιστεύετε για τη θέση της γυναίκας στη δυτική κοινωνία;

Θεωρώ πως η γυναίκα τη σημερινή εποχή έχει κάνει αληθινά άλματα σε όλα τα επίπεδα. Είναι ανεξάρτητη, δυναμική, καλλιεργημένη, επαγγελματικά αποκατεστημένη και μπορεί να ανταπεξέρχεται με απόλυτη επιδεξιότητα και ικανότητα σε όλους τους ρόλους που καλείται να εκπληρώσει. Η γυναίκα στη δυτική κοινωνία είναι μια γυναίκα αεικίνητη που λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες ευθύνες στωικά και αδιαμαρτύρητα βάζοντας τη δική της σφραγίδα στην κοινωνία. Όμως αυτό δεν είναι πάντοτε θετικό επειδή δίνει την εντύπωση πως είναι ακούραστη και οι άλλη έχουν συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις από αυτήν.

Είστε η δημιουργός του εκπληκτικού blog Writer’s Gang. Μιλήστε μας για το πώς δημιουργήθηκε και τη φιλοσοφία του; Τι το έκαμε να ξεχωρίσει;

Η ιδέα του Writer’s Gang βασικά γεννήθηκε από τη συζήτηση που είχα με μια συνεργάτιδα την Αμαρυσία Σιγάλα ένα χρόνο πριν σχετικά με τη δημιουργία ενός διαφορετικού ιστότοπου στον οποίο θα συμμετέχει μια «συμμορία» νέων αρθρογράφων με φρέσκες και πρωτότυπες ιδέες. Ο στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε μια καινοτομία που δεν υπάρχει στον ιστοχώρο, να καλύψουμε μια ανάγκη του αναγνωστικού κοινού.

Τελικά το Writer’s gang μας πήρε το ίδιο από το χέρι και μας έδειξε την πορεία που ήθελε να ακολουθήσει. Είναι ένα site πολυπολιτισμικό, που λειτουργεί ως γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ της ελληνικής Ομογένειας και της άλλης πλευράς του Ατλαντικού με την Ελλάδα. Επικεντρώνεται και δίνει έμφαση κυρίως στις τέχνες, την λογοτεχνία, τα κείμενα άποψης και στις συνεντεύξεις με διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και καλλιτέχνες οι οποίοι διαπρέπουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Το Writer’s Gang είναι ένα στοίχημα του καθενός από μας με τον ίδιο μας τον εαυτό και μέχρι τώρα φαίνεται ότι το κερδίζουμε! Ο κόσμος μας αγκάλιασε απο την πρώτη στιγμή.

Πώς θα περιγράφατε μια συνηθισμένη σας μέρα;

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν μπορώ να παραπονεθώ για ρουτίνα! Οι μέρες μου είναι τόσο γεμάτες και διαφορετικές που έχω την αίσθηση πως τρέχω σε ένα μαραθώνιο χωρίς να διακρίνεται πουθενά το τέρμα! Το πρωί μόλις ξυπνήσω γράφω πυρετωδώς άρθρα για τον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης στον οποίο εργάζομαι ως δημοσιογράφος και για το Writer’s gang. Κάνω καθημερινά πλάνο με τα θέματα που θα δημοσιεύσουμε.

Πολλές φορές περνάω το μεγαλύτερο μέρος της μέρας μου στο Μανχάταν προκειμένου να πάρω συνεντεύξεις και να κάνω ρεπορτάζ σχετικά με διάφορα θέματα, να παρακολουθήσω θεατρικές παραστάσεις για τις οποίες πρέπει να γράψω, να παρευρεθώ σε συνεντεύξεις τύπου, διαλέξεις λογοτεχνίας παρουσιάσεις βιβλίων καθώς και σε κάποια μαθήματα που παρακολουθώ στο Πανεπιστήμιο.

Το βράδυ ξεκλέβω μία ώρα για το γυμναστήριο, το οποίο φροντίζω να επισκέπτομαι τουλάχιστον τέσσερις φορές τη βδομάδα και όταν επιστρέφω στο σπίτι μαγειρεύω. Μου αρέσει το μαγείρεμα, με χαλαρώνει απίστευτα από την ένταση της μέρας. Μόλις τελειώσω αφιερώνω μία ώρα στη συγγραφή και μία ώρα στο διάβασμα. Α, παράλληλα προετοιμάζομαι για ένα διδακτορικό που επιθυμώ διακαώς να κάνω στη Δημοσιογραφία και τα Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης. Κοιμάμαι πάρα πολύ αργά κάθε βράδυ προκειμένου να προλάβω τα πάντα!

Έχει καταφέρει όσα ήθελε η Άρια στη ζωή της; Ποια είναι τα μελλοντικά της σχέδια και βήματα;

Αν πω ναι θα σου πω ψέματα και δεν το θέλω. Δεν έχω κατορθώσει ούτε καν το ένα πέμπτο από αυτά που έχω στο μυαλό μου και αυτό με τρελαίνει!

Είμαι από τη φύση μου ανυπόμονη και υπερβολικά δραστήρια. Όσο για τα μελλοντικά μου σχέδια θα σου αποκαλύψω πως σχεδιάζουμε το ταξίδι του βιβλίου «Τα δάκρυα της σιωπής» στην Νέα Υόρκη με ένα τρόπο ιδιαίτερο που θα αποκαλύψω τους προσεχείς μήνες! Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για αυτό το βήμα. Επίσης γράφω πυρετωδώς το καινούριο μου βιβλίο και εύχομαι να κατορθώσω να πάρω τη υποτροφία για το διδακτορικό που θέλω να κάνω.

Μια αγαπημένη σου φράση που θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες του Bookia;

Όταν υπάρχει στόχος, υπάρχει και ο τρόπος. Ο στόχος για μένα είναι έρωτας και πάθος και η εκπλήρωση του όνειρο ζωής. Ποτέ δεν πρέπει να σταματήσουμε να θέτουμε στόχους όσο εξαιρετικά φιλόδοξοι και αν μας φαίνονται επειδή κάπου εκεί τριγύρω υπάρχει και ο τρόπος να τους επιτύχουμε!

Κυρία Σωκράτους εκ μέρους του Bookia και των αναγνωστών του σας ευχαριστώ θερμά! Κάθε επιτυχία στη ζωή και στο συγγραφικό σας έργο.