Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Όνειρα ξεχασμένα, ασχολίαστα….
Ξυπνώ με άδειο το μυαλό , λες και ποτέ
μου δεν σας είδα!
Πηγαίες εκφράσεις του απόκοσμου,
Καθοδηγείτε την ζωή μου…

Ε: Γρηγόρη Τριγλίδη, ήρθε και η δική σου σειρά να μιλήσεις στο Bookia ως πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας αφού πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σου «Όνειρα ξεχασμένα» ώστε να σε γνωρίσει το αναγνωστικό κοινό της πόλης και όχι μόνο. Το Bookia, όπως γνωρίζεις είναι το κοινωνικό δίκτυο για τα βιβλία που δίνει βήμα στους νέους μα και παλιότερους συγγραφείς της περιφέρειας να προβάλλουν το έργο τους. Έχεις ασχοληθεί με πολλά πράγματα στη ζωή σου που το διαπιστώνει ο αναγνώστης όταν διαβάσει το βιογραφικό στο νέο σου βιβλίο. Κάποια από αυτά δεν έχουν σχέση με την ιδιότητα που παρουσιάζεσαι σήμερα. Δηλαδή του συγγραφέα. Πότε άρχισες να γράφεις και πώς ξεκίνησε αυτή η σχέση με τη γραφή; Ήταν η ανάγκη να εκφράσεις αυτά που μαζευόταν μέσα σου κι ήρθε η ώρα της έκρηξης;

Απ. Ναι γνωρίζω το Bookia και το βρίσκω πάρα πολύ ενδιαφέρον, θέλω να σας πω συγχαρητήρια για την δουλειά που κάνετε. Ναι όντως στη ζωή μου έχω ασχοληθεί με πάρα πολλά πράγματα και η αλήθεια είναι πώς κάποια δεν χωρούσαν να μπουν στο βιογραφικό του βιβλίου!!!!!!!! Έγραφα από το δημοτικό, τότε η μητέρα μου όπως συγύριζε το σπίτι έβρισκε διάφορα αποκόμματα με σκέψεις μου κρυμμένα σε διάφορα σημεία του σπιτιού όπως κάτω από χαλιά, πίσω από τις ντουλάπες, κάτω από το στρώμα και σε άλλα μέρη. Πάντα ένοιωθα πως έπρεπε να κάνω μια δοκιμή, δεν νομίζω πώς θα το έλεγα ακριβώς έκρηξη. Ίσως επειδή μου αρέσουν οι προκλήσεις της ζωής  να ήθελα να κάνω αυτό το βήμα.

Ε: Τα «Όνειρα ξεχασμένα» είναι η πρώτη σου συγγραφική απόπειρα που εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΙΤΑΝΟΣ στη Κρήτη, με ένα όμορφο εξώφυλλο που όποιος το δει του κινεί την περιέργεια… Δεν σε ρωτώ τι σημαίνει το εξώφυλλο για να αφήσουμε τον αναγνώστη να το δει όπως η φαντασία του το επιθυμεί. Ξεχνιούνται τα όνειρα ή μας συνοδεύουν απροσκάλεστα σε όλη μας τη ζωή;

Απ. Υπάρχουν πολλά όνειρα που συνοδεύουν την ζωή του ανθρώπου, κάποια από αυτά τα βλέπουμε στον ύπνο μας και άλλα όταν είμαστε ξύπνιοι. Στο βιβλίο αναφέρομαι στα όνειρα εκείνα που μας τα φέρνει ο Μορφέας, κάποια από αυτά όταν σηκώνουμε τα βλέφαρα για να αρχίσουμε τη μέρα μας. Άλλα τα θυμόμαστε και άλλα όχι. Φυσικά το βιβλίο αναφέρεται στα δεύτερα όνειρα.

Ε: Γράφεις ότι «είναι ένα μυθιστόρημα που δοκιμάζει τα όρια και τα συναισθήματα. Μία φανταστική ιστορία που πυροδοτεί την αισιοδοξία και την αγάπη για τη ζωή… Που ο κόσμος της πραγματικότητας γίνεται «ένα» με αυτόν τον ονείρων…» Πιστεύεις ότι με την ελπίδα, τη δύναμη που βάζει ο κάθε άνθρωπος για να υπερνικήσει τα προσωπικά του εμπόδια και τα όνειρα που κάνει μπορεί να τα καταφέρει μόνος του ή πρέπει να είμαστε ενωμένοι όλοι μαζί για να έρθει ένα πιο όμορφο αύριο;

Απ: Πολύ καλή ερώτηση! Πιστεύω πως ισχύουν και τα δύο. Πρέπει να κολλήσουμε τα δικά μας κομμάτια πρώτα μέσα μας, να αναζητήσουμε τις δικές μας αλήθειες, να μάθουμε ποιοι είμαστε και όταν μπορέσουμε να το πετύχουμε, θα ενωθούμε ως σύνολο. Όλο αυτό, μια και μου δίνεται η ευκαιρία, είναι πώς πρέπει να σπάσουμε τα προσωπικά μας δεσμά κάνοντας την ατομική μας επανάσταση. Είναι πολύ δύσκολο, το ξέρω, μα μετά όλα τα άλλα θα είναι εύκολα.

Ε: Μέσα από 130 σελίδες και 15 κεφάλαια προσπάθησες ως κινηματογραφική ταινία μέσα από τα όνειρα να καταγράψεις μια ολόκληρη ζωή. Είναι δύσκολο σίγουρα τόλμημα να τη χωρέσεις . Συναισθήματα, εικόνες, εμπειρίες, ψυχικές καταστάσεις των ηρώων. Χρησιμοποίησες την αφαιρετική μέθοδο; Δηλαδή έγραψες στην αρχή πολλά και μετά άρχισες να αφαιρείς ώστε να φτάσεις στο αποτέλεσμα που επιθυμούσες;

Απ. Μου αρέσει όταν «πιάνω»  ένα θέμα να αποτυπώνω ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω ή νιώθω, δίχως να χάνω την χρονική συνοχή. Πράγματι έκοψα κι έραψα πολλά στοιχεία για να το καταφέρω αυτό . Έπρεπε να το διαβάσω πάρα πολλές φορές και η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να είναι τόσο δύσκολο. Αυτό με κάνει να θαυμάζω ακόμη περισσότερο όλους τους συγγραφείς. Ναι λοιπόν, ακολούθησα αυτή την μέθοδο αλλά μπορώ να πω και της προσθετικής.

Ε: Είναι πολλά τα μηνύματα που περνάς μέσα από το βιβλίο σου. Εσύ πού επικεντρώνεις το κεντρικό μήνυμα; Και αν ως συγγραφέας ήθελες να περάσεις τα δικά σου μηνύματα ή άφησες τους ήρωες του να σε οδηγήσουν ως το τέλος της φανταστικής αυτής ιστορίας;

Απ. Άφησα τους ήρωες να με οδηγήσουν ως το τέλος γιατί αλλιώς δεν θα ένοιωθα τόσο μαγεμένος από όλο αυτό το ταξίδι. Με άλλα λόγια στην διάρκεια της συγγραφής του ένοιωθα καπετάνιος για να δώσω τα νοήματα που ήθελα μα, συνάμα και επιβάτης στις φανταστικές καμπίνες του.

Ε: Τοποθετείς τους ήρωες σου σε μια σύγχρονη οικογένεια με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όπως την εφηβεία, σχέσεις γονιών-παιδιών, την αγωνία της εργασίας, μα και το θάνατο. Το εντάσεις λοιπόν εκτός από το φανταστικό και στο κοινωνικό μυθιστόρημα;

Απ. Μα φυσικά! Υπάρχει μεγαλύτερη περιπέτεια από αυτά που ζούμε καθημερινά; Αν ποτέ έχουμε χρόνο, αντί για καφέ, ας πάμε στα νοσοκομεία να δούμε τον πόνο που υπάρχει εκεί. Το έζησα, ήμουν ένας από αυτούς. Διέψευσα τους γιατρούς μου που δεν μου έδιναν καμιά ελπίδα να σηκωθώ από το αναπηρικό κρεβάτι! Έχω τα προβλήματά μου και πάλι, αλλά δε το βάζω κάτω. Πριν καιρό επισκέφτηκα έναν από τους γιατρούς μου και όταν με είδε (δεν θέλω να πω το όνομά του για ευνόητους λόγους), γύρισε πρώτα στον βοηθό του που καθόταν δίπλα του λέγοντας του: «Το βλέπεις αυτό; Αυτό είναι θαύμα». Έπειτα με χαιρέτησε.

Ε: Γράφεις και ποιήματα που από όσα έχω διαβάσει είναι πολύ όμορφα. Τι σε ώθησε να γράψεις μυθιστόρημα και όχι Ποίηση;

Απ. Ίσως επειδή πέρασα μια περιπέτεια υγείας που είχα στο παρελθόν, να ένοιωσα την ανάγκη να εκφραστώ κατά αυτό τον τρόπο.

Ε: Είσαι μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας από το 2016 που αριθμεί γύρω στα 50 μέλη . Πιστεύεις ότι υπάρχει ελεύθερος χώρος στο νομό μας, στη πόλη μας για τους ντόπιους δημιουργούς να αναγνωριστούν μπροστά σε τόσα βιβλία που κυκλοφορούν από τους εκδοτικούς οίκους;

Απ. Η αλήθεια είναι πως αυτή την στιγμή όλοι γι αυτή την αναγνώριση υπάρχουμε, είτε είσαι συγγραφέας, είτε πίσω από κάποιο πάγκο ενός μαγαζιού. Πιστεύω ότι καλό είναι όλοι μας να δώσουμε την αναγνώριση προς τον εαυτό μας, γιατί του το χρωστάμε. Τώρα, όσο αφορά την αναγνώριση προς τους συγγραφείς και τα έργα τους, υποκλίνομαι με σεβασμό σε όλους. Το αναγνωστικό κοινό έχω την αίσθηση πως κάνει το ίδιο, απλά για κάποιο λόγο δεν μπορεί να το εκφράσει για να έρθει προς εσάς.

Ε: Πιστεύω ότι αν δεν διαβάζεις βιβλία δεν μπορείς να έχεις ερεθίσματα . Εσύ διαβάζεις πολλά βιβλία, ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς κι από ποιους έχεις επηρεαστεί στη γραφή σου;

Απ. Λατρεύω τον Ν Καζαντζάκη. Μου αρέσουν πολύ ο Ρόιελ Τόλκιν, Γουστάβο Φλομπέρ, Μιγκέλ ντε Θερβάντες και άλλοι, ακόμη και οι κλασικοί λογοτέχνες, Έλληνες και ξένοι. Ακολουθώ την μαγεία,  λέξη, λέξη.

Ε: Πιστεύεις ότι ο ρόλος του συγγραφέα πρέπει να σταματά στη συγγραφή του βιβλίου του περνώντας τα πιστεύω του μέσα από αυτό και στις παρουσιάσεις του ή πρέπει να έχει ρόλο μέσα στη κοινωνία τονίζοντας τα πολιτιστικά προβλήματα του τόπου του;

Απ. Πιστεύω πως το βιβλίο έχει από μόνο του ρόλο στη κοινωνία, ο συγγραφέας ας κάνει αυτό που αισθάνεται, ας εκφραστεί με τον δικό του τρόπο. Μη ξεχνάμε πως είναι ένα ιδιαίτερο άτομο και βρίσκει νέους τρόπους για να επηρεάσει τον κοινωνικό ιστό. Αν για κάποιο λόγο δεν φαίνεται, μπορεί να σημαίνει από την μία πως δε συμμετέχει, αλλά υπάρχει και αντίθετη άποψη που καλά είναι να την σκεφτούμε. Δηλαδή , πώς ίσως να δείχνει ένα νέο τρόπο συμμετοχής στη κοινωνία, γιατί απλούστατα είναι οραματιστής, βλέπει μπροστά. Ας τους παρατηρήσουμε λοιπόν, για μένα είναι όλοι δάσκαλοι.

Ε: Κλείνοντας τη κουβέντα μας και ευχόμενη να είναι καλοτάξιδο, ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια και πες μου μια πρόταση από το βιβλίο σου που κρίνεις εσύ ότι περικλείεται το νόημα όλου του βιβλίου;

Απ. Τα μελλοντικά μου σχέδια δεν τα έχω αποφασίσει πια θα είναι μα σίγουρα θα μαθευτούν. Αυτό που θα πω και είναι το νόημα του βιβλίου «πώς δεν γνωρίζουμε με ποιο τρόπο μπορεί να γίνει ένα θαύμα και για μας, να μη χάνουμε λοιπόν την ελπίδα μας έως τη τελευταία στιγμή». Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και για την τιμή που μου κάνεις. Θέλω να ευχαριστήσω το Bookia, τον εκδοτικό μου οίκο Ίτανος, την διευθύντρια του οίκου κυρία Κάλια Δετοράκη, τη Φιλόλογο και επιμελήτρια κ. Δέσποινα Μαρκατάτου, τη κ. Μαρία Τ. Πετράκη για τη γραφιστική επιμέλεια και Σελιδοποίηση του βιβλίου. Θέλω να πω πώς το βιβλίο το αφιερώνω στην μητέρα μου την Μιχαέλα Μπαμπέτα, μια και πέρασε τόσο δύσκολα τα τελευταία χρόνια στα νοσοκομεία. Δε θα ξεχάσω ποτέ αν και δεν της το είπα, τα κουρασμένα, γεμάτα αγωνία και πόνο μάτια της.

Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο σου Γρηγόρη Τριγλίδη και σου εύχομαι να πραγματοποιηθούν τα όνειρα σου που δεν θα μείνουν… ξεχασμένα!