Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Μια ατέλειωτη φυγή».
Η συγγραφέας Αλκυόνη Παπαδάκη.
Οι εκδόσεις Καλέντη.

Οι εκδόσεις Καλέντη και ο IANOS παρουσίασαν το μυθιστόρημα της Αλκυόνης Παπαδάκη, «Μια ατέλειωτη φυγή».

Για το μυθιστόρημα και το έργο της μίλησαν:

• Βιβή Γεωργαντοπούλου, συντονίστρια της λέσχης ανάγνωσης των Εκδόσεων Καλέντη,
• Κώστας Θεολόγου, Καθηγητής Ιστορίας & Φιλοσοφίας του Πολιτισμού στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος Νόρα Ράλλη, ενώ αποσπάσματα διάβασε ο Στέλιος Καλαθάς, ηθοποιός, σκηνοθέτης, εμψυχωτής.

Τη βραδιά έντυσε μουσικά ο Λουδοβίκος των Ανωγείων με το Μανώλη Μπαρδάνη (φυσαρμόνικα) και τον Αντώνη Μυτακίδη (κιθάρα). 

Η κα Νόρα Ράλλη θυμήθηκε τα προσωπικά της αναγνώσματα από το έργο της Αλκυόνης Παπαδάκη, τότε που, μη γνωρίζοντας τη συγγραφέα, συνδύαζε το όνομά της με τις ιστορίες που διάβαζε, «με τη λυρικότητα που αυτό περιέκλειε». «Η Αλκυόνη έχει φανατικούς αναγνώστες», είπε και παρουσίασε τους ομιλητές με πρώτο τον ηθοποιό Στέλιο Καλαθά ο οποίος διάβασε αποσπάσματα από το μυθιστόρημα.

Η κα Βιβή Γεωργαντοπούλου προσκάλεσε τους αναγνώστες να συμμετέχουν στις απανταχού λέσχες ανάγνωσης, στις βιβλιοθήκες, τους «ιδανικούς τόπους» όπως τις χαρακτήρισε. Ως ιδιαιτερότητα της συγγραφέως σημείωσε την επιρροή της σε όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από το φύλλο και την ηλικία. Μίλησε για την Αλκυόνη Παπαδάκη και το έργο της, τον τρόπο που προσεγγίζει την ανθρώπινη ψυχή, και τα ανθρώπινα προβλήματα, την ευαισθησία και την διεισδυτική της ματιά.

«Αγαπά τους χαρακτήρες που δημιουργεί διότι είναι η ίδια, είμαστε εμείς», συμπλήρωσε και σημείωσε την αυστηρότητά της απέναντι στο κακό το οποίο μάχεται με την πένα της, την μαστοριά της, το ταλέντο της. Συνέχισε αναφερόμενη στα έργα της συγγραφέως, από το πρώτο «Κόκκινο σπίτι» έως το πλέον πρόσφατο, «Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια», μένοντας στις συνθήκες στις οποίες γράφτηκαν και τη μεταξύ τους σχέση.

Ο κος Κώστας Θεολόγου μίλησε για την «επίμονη αναζήτηση της Αλκυόνης Παπαδάκη να αποκαλύψει την αλήθεια των ανθρώπων, της ποταπότητας και του μεγαλείου τους». Μίλησε για τη «γλύκα μιας ατέλειωτης φυγής» την οποία περιγράφει η ηρωίδα αλλά και η ίδια η συγγραφέας μέσα από αυτήν, «μια φυγή όχι για άλλους τόπους αλλά από την ίδια τη ζωή της, μια φυγή μέσα μέσα στην ίδια τη φυγή».

«Σχεσιακό» χαρακτήρισε τον κόσμο της Αλκυόνης Παπαδάκη διότι θεμελιώνεται μέσα από τις προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων και με την αναπαράστασή του διδάσκεται ο αναγνώστης ποιες σχέσεις είναι ουσιαστικές και ποιες ρηχές και ιδιοτελείς. Το «θάνατο» σημείωσε ως το απόλυτο στοιχείο στο συγγραφικό Σύμπαν της συγγραφέως, με έναν τρόπο που συμφιλιώνει τον «τρυφερό πνευματικό άνθρωπο» με τη σαρκική και την υλική φθορά.

Η συγγραφέας Αλκυόνη Παπαδάκη ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους και δήλωσε ότι «η αγάπη που δέχεται ξεπερνά την όποια αξία της», αγάπη που όμως της δίνει δύναμη να συνεχίσει τις μάχες της ζωής και την οποία εκλαμβάνει ως χρέος το οποίο πρέπει να επιστρέψει. «Ραβασάκι» χαρακτήρισε το βιβλίο, προς όλους όσοι βρίσκονται στην ίδια συχνότητα.

«Σχεδόν αληθινές» χαρακτήρισε τις μικρές ιστορίες που περιγράφονται στο βιβλίο, τόσο αληθινές που της δημιουργούσαν την αίσθηση ότι τις έγραφε με ξυραφάκι και όχι με την πένα της. «Η Άνοιξη δεν θα έρθει μόνον όταν πάψουμε να την ονειρευόμαστε», είπε η συγγραφέας κλείνοντας την παρουσίαση.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Το ημερολόγιο μιας γυναίκας, η διαδρομή της, με τις ιστορίες προσώπων που έγιναν σταθμοί στη ζωή της. Ιστορίες ανθρώπινες και αληθινές.

Πάντα ήθελα να φεύγω. Να πετάει η ψυχή μου σαν τα πουλιά. Να νιώθω τη γλύκα μιας ατέλειωτης φυγής.

Όχι να φεύγω γι' άλλους τόπους. Από την ίδια τη ζωή μου να φεύγω. Να ρίχνω τα «στοπ» στον δρόμο μου. Να γκρεμίζω τις πινακίδες που σηματοδοτούσαν διαδρομές. Να πατάω στις διαχωριστικές γραμμές. Ν' αψηφώ τα όρια της ταχύτητας. Να φεύγω χωρίς προορισμό. Μια φυγή μέσα στην ίδια τη φυγή.
Σα να με κυνηγούσε πάντα ο εαυτός μου. Και μόλις έβρισκα ένα ξέφωτο, να πάρω μια ανάσα, βρε αδερφέ, να στήσω μια σκηνή να ξαποστάσω, βαρούσε ο συναγερμός μέσα μου και με ξεκούφαινε.

Φεύγοντας, άφησα πίσω μου πολλά σκουπίδια.

Άφησα όμως, στη φούρια μου, και πράγματα πολύ σημαντικά.

Κάτι κοσμήματα, ας πούμε, ακριβά, που κάποιοι μου είχαν χαρίσει για να στολίσω την ψυχή μου...

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Αλκυόνη Παπαδάκη γεννήθηκε στο Νιο Χωριό, κοντά στα Χανιά. Αφού αποφοίτησε από τη Γαλλική Σχολή, ήρθε στην Αθήνα με το όνειρο να αλλάξει τον κόσμο. Με την εμφάνισή της στη λογοτεχνία κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό, το οποίο την ακολουθεί πιστά σε όλη τη συγγραφική πορεία της. Τα έργα της ανήκουν στη σύγχρονη μυθιστορία και διακρίνονται για την προσωπική, λυρική γραφή της. Η ποιητική έκφραση της συγγραφέως ξεδιπλώνεται με ιδιαίτερο τρόπο στα έργα της Το τετράδιο της Αλκυόνης και Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή. Τα υπόλοιπα βιβλία της αποτελούν μυθιστόρημα που καταγράφουν με ευαισθησία αλλά και ρεαλισμό την ανθρωπογεωγραφία της ελληνικής κοινωνίας μέσα στις δεκαετίες, αφήνοντας πάντα το δικό της ελπιδοφόρο αποτύπωμα στην εποχή της βαθιάς αξιακής κρίσης.