Γράφει: Δημήτρης Μπουζάρας

Ο κος Ηλίας Μωραΐτης γεννήθηκε το 1981 στη Ξάνθη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα. Ζει στην Ξάνθη και ασχολείται με τη διδασκαλία φιλολογικών μαθημάτων. Παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Λευκωσίας πάνω στην ειδική αγωγή.

Έχει τιμηθεί με έπαινο από την Εταιρία Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου στον διαγωνισμό ποίησης του 2014. Το βιβλίο «Σκληρές Αλήθειες» αποτελεί το πρώτο του συγγραφικό βήμα. Είναι παντρεμένος με δύο παιδιά.

Πότε και πώς έγινε η διαμόρφωση σας σε συγγραφέα και ποιες ήταν οι ανάγκες που σας ώθησαν στη γραφή;

Ξεκινώντας την απάντηση μου από το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, θα έλεγα πως δύο είναι οι βασικές ανάγκες που με ώθησαν στη γραφή. Η πρώτη είναι η ανάγκη για δημιουργία, αφού το πεδίο δημιουργικότητας που προσφέρει η συγγραφή είναι τεράστιο. Η δεύτερη είναι η ανάγκη για έκφραση, αφού μέσα από τα γραπτά μου νιώθω πως μπορώ να εξωτερικεύσω τους προβληματισμούς μου, τις σκέψεις μου, ακόμη πολλές φορές και τα συναισθήματα μου με τον καλύτερο κατ’ εμέ δυνατό τρόπο. Τώρα, ως προς το πρώτο σκέλος της ερώτησης, θεωρώ πως είναι ακόμη πολύ νωρίς για να απαντήσω σε κάτι τέτοιο. Μπορεί να είμαι ικανοποιημένος από την πρώτη συγγραφική μου προσπάθεια και τυπικά να θεωρούμαι συγγραφέας, αλλά ακόμη δυσκολεύομαι να νιώσω άνετα με τη συγκεκριμένη ιδιότητα δίπλα στο όνομά μου. Πιστεύω πως έχω να κάνω αρκετά βήματα στον συγκεκριμένο χώρο για να υιοθετήσω δίχως αμηχανία την ιδιότητα του συγγραφέα. Τα πρώτα από αυτά τα βήματα είναι να έχει μια καλή αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό το πρώτο μου βιβλίο και έπειτα να καταφέρω να εκδώσω και ένα δεύτερο έργο. Άρα, θα έλεγα πως η διαμόρφωσή μου σε συγγραφέα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη.

Πως προέκυψε η ανάγκη να γράψετε ψυχολογικό θρίλερ ως πρώτο συγγραφικό βήμα και ποια ήταν η αφορμή ώστε να το ξεκινήσετε;

Το ψυχολογικό θρίλερ ως είδος θα έλεγα πως είναι αρκετά απαιτητικό, αφού πρέπει να συνδυάζει την αγωνία και ταυτόχρονα την εμβάθυνση στη ψυχολογία των ηρώων, χωρίς το ένα σκέλος να επισκιάζει το άλλο. Δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη αφορμή για να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο είδος. Η αιτία ήταν το ενδιαφέρον μου για την ανθρώπινη συμπεριφορά και τα μυστικά που κρύβει. Ξεκινώντας τις Σκληρές αλήθειες ήθελα να γράψω μια ιστορία με σφιχτή πλοκή, γρήγορο ρυθμό που θα συνεπαίρνει τον αναγνώστη. Έτσι, ξεκίνησα δημιουργώντας δύο τελείως αντίθετους χαρακτήρες του Δημήτρη και της Ματίνας οι οποίοι αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους θα οδηγούνταν σε δυναμικές, γεμάτες ένταση και κάποιες φορές ακραίες ενέργειες. Γράφοντας τις πρώτες σειρές της ιστορίας, κατάλαβα πως η επιφανειακή διήγηση αυτών των πράξεων δε με ικανοποιούσε ιδιαίτερα και θέλησα να δώσω έμφαση στις εσωτερικές διεργασίες που συντελούνταν μέσα στο μυαλό και στην ψυχή του κάθε ήρωα, υπογραμμίζοντας τις αιτίες που τους κατηύθυναν ακόμη και στις πιο απλές τους πράξεις. Έτσι δικαιολογείται ο όρος <<ψυχολογικό>>. Βέβαια, για να μπορέσω να κάνω αυτή την ψυχολογική εμβάθυνση, δίχως να ξεφύγω από τον αρχικό μου στόχο που ήταν ένα βιβλίο με γρήγορο ρυθμό, χρειάστηκε να επινοήσω έναν τρόπο, ώστε το βιβλίο να διατηρεί το βασικό στοιχείο της αγωνίας η οποία επιτυγχάνεται μέσα από τη δράση των ηρώων του. Μια δράση που πρέπει να είναι συνεχής και ολοένα αυξανόμενη, ώστε να επιτείνει το αίσθημα αγωνίας στον αναγνώστη και να δικαιολογεί τον όρο <<θρίλερ>>.

Τι σας συναρπάζει περισσότερο σε αυτό το είδος γραφής, η συνεχής ένταση, οι ανατροπές, η δικαίωση, η κάθαρση;

Θα έλεγα πως περισσότερο με συναρπάζουν οι ανατροπές και κυρίως η διαδικασία που οδηγεί σε αυτές. Θα παρομοίαζα τη διαδικασία αυτή με μια κοπιαστική ανάβαση. Οι ανατροπές προϋποθέτουν να έχει προηγηθεί μια διήγηση που με έντεχνο και συνάμα κοπιαστικό τρόπο θα έχει οδηγήσει τον αναγνώστη στο ύψιστο σημείο βεβαιότητας σχετικά με τα γεγονότα της ιστορίας. Τότε ο συγγραφέας χρειάζεται μόνο ένα απαλό σπρώξιμο στην πλάτη του αναγνώστη για να αρχίσει για εκείνον μια απότομη κατάβαση που θα συνοδεύεται από συνεχείς ανατροπές. Στο τέλος της κατάβασης αυτής η οπτική του αναγνώστη για τα γεγονότα θα έχει αλλάξει δραματικά.

Ποιο σημείο θεωρείτε ότι σας δυσκόλεψε περισσότερο κατά την διαδικασία της γραφής ;

Εξαρχής δεν ήθελα να έχω ολοκληρωμένη στο μυαλό μου όλη την ιστορία. Ήθελα να εξελίξω την πλοκή μέσω της αλληλεπίδρασης των δύο βασικών ηρώων, του Δημήτρη και της Ματίνας, και ήθελα να αφήσω τους ήρωες να με οδηγήσουν στο τέλος. Βέβαια με αυτόν τον τρόπο γραφής κάποιες φορές οδηγήθηκα μπροστά σε αδιέξοδα. Έτσι, χρειάστηκε να επιστρέψω πίσω και να προσαρμόσω ξανά την ιστορία με τέτοιο τρόπο, ώστε να μου προσφέρει δυνατότητες εξέλιξης της πλοκής. Αυτές οι επιστροφές και οι αλλαγές σίγουρα ήταν αρκετά χρονοβόρες και κοπιαστικές.

Πόσο εύκολο ήταν το «άλμα» από την ποίηση στο ψυχολογικό θρίλερ και ποιο από τα δύο είδη κέρδισε τελικά τον Ηλία Μωραΐτη;

Η ποίηση με την πεζογραφία έχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους και ίσως αυτό το άλμα από το ένα είδος στο άλλο να έχει άμεση σχέση με την πρώτη ερώτηση σας για το πώς έγινε η διαμόρφωσή μου σε συγγραφέα. Ουσιαστικά αυτό το άλμα ίσως να είναι ακόμη μία απόδειξη της προσπάθειας μου να μετρήσω τις δυνάμεις μου σε διάφορα είδη γραφής και να ανακαλύψω ποιο είναι αυτό που μου ταιριάζει καλύτερα. Καμιά φορά βέβαια δεν επιλέγουμε εμείς τα πράγματα, αλλά εκείνα εμάς. Προς το παρόν και εκ του αποτελέσματος, μάλλον το ψυχολογικό θρίλερ δείχνει να μου ταιριάζει καλύτερα.

Καταφέρνετε να αποφύγετε τα βιωματικά στοιχεία στην γραφή;

Στις Σκληρές αλήθειες απέφυγα συνειδητά τα εντάξω βιωματικά στοιχεία. Ήθελα να δημιουργήσω και να δουλέψω με ήρωες τελείως άγνωστους σε σχέση με τον τρόπο που σκέφτομαι και λειτουργώ εγώ, γιατί με αυτό τον τρόπο πίστευα πως θα ήταν πιο συναρπαστική η διαδικασία της συγγραφής. Δεν ήθελα απλώς να διηγηθώ γεγονότα που έχω βιώσει, αλλά να πειραματιστώ με χαρακτήρες ξένους προς εμένα, να παίξω μαζί τους και να ανακαλύψω τα όρια τους μέσα από εξέλιξη της ιστορίας.

Αρνητικές και θετικές κριτικές ,πόσο σας επηρεάζουν;

Βασικά το πρώτο μου βιβλίο κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα και ακόμη δεν έχω εκτεθεί αρκετά για να μπορέσω να απαντήσω με σιγουριά στη συγκεκριμένη ερώτηση. Οι θετικές κριτικές που έχω λάβει σίγουρα μου προσφέρουν ικανοποίηση και κουράγιο για να συνεχίσω. Οι αρνητικές κριτικές που έχω δεχτεί μέχρι σήμερα είχαν τη μορφή παρατηρήσεων, ήταν σωστά αιτιολογημένες και πιστεύω πως είχαν ως στόχο τη βελτίωση και του συγκεκριμένου βιβλίου, αλλά και της γραφής μου γενικότερα. Σίγουρα οι κριτικές αυτές με προβληματίζουν, και με κάνουν να συνειδητοποιήσω πως, όπως και στους περισσότερους τομείς της ζωής μας, δεν πρέπει να εφησυχάζουμε και πως χρειάζεται διαρκής προσπάθεια για βελτίωση.

Από ποιους συγγράφεις έχετε επηρεασθεί;

Πολλοί συγγραφείς με έχουν επηρεάσει, προσφέροντάς μου κυρίως διαφορετικές οπτικές γωνίες παρατήρησης της ζωής. Πιστεύω πάντως πως αυτός που με έχει επηρεάσει ιδιαίτερα είναι ο Τσαρλς Μπουκόφκι. Πιστεύω πως απογυμνώνει και την κοινωνία και τον άνθρωπο από τα στοιχεία του καθωσπρεπισμού και της υποκρισίας που τους διακρίνουν. Με αυτόν τον τρόπο δίνει στους αναγνώστες του έργου του τη δυνατότητα να κάνουν μια άκρως ρεαλιστική ενδοσκόπηση της ανθρώπινης φύσης, αλλά και των κοινωνικών δομών που έχουν επικρατήσει εξαιτίας αυτής.

Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης;

Πιστεύω πως ο κάθε αναγνώστης έχει διαφορετικές πνευματικές και συναισθηματικές ανάγκες. Αυτές οι ανάγκες καθορίζουν τόσο τα λογοτεχνικά είδη που προτιμά, αλλά και τον τρόπο που τα προσεγγίζει. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο να πει κάποιος ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης. Τώρα, απαντώντας στην ερώτηση κάπως γενικά, θα έλεγα πως ο ιδανικός αναγνώστης είναι αυτός που βλέπει το βιβλίο ως τρόπο έκφρασης και δημιουργίας, είναι ανοιχτός σε καινούριες και ίσως ξένες ιδέες προς τον ίδιο ενώ ταυτόχρονα είναι διατεθειμένος να προβληματιστεί.

Πείτε μου τρία βιβλία αγαπημένα από την βιβλιοθήκη σας;

Ο λύκος της στέπας του Έρμαν Έσσε, Η πτώση του Αλμπέρ Καμύ και Η σκιά του ανέμου του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν.

Πως θα περιγράφατε τον εαυτό σας;

Είμαι όπως όλοι οι άνθρωποι, με τις καλές μου και τις κακές μου μέρες.

Υπάρχει συγγραφική ρουτίνα;

Κατά τη γνώμη μου πρέπει να υπάρχει συγγραφική ρουτίνα, ειδάλλως είναι αδύνατον να γραφεί ένα μυθιστόρημα. Η διαδικασία της συγγραφής είναι μια σύνθετη διαδικασία που απαιτεί ρυθμό, απόλυτη αφοσίωση, υπομονή και επιμονή. Πρέπει ο συγγραφέας να έχει συνεχή τριβή με την ιστορία που καταπιάνεται, ώστε να καταφέρει να την εξελίξει σε ικανοποιητικό βαθμό. Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν ένα αυστηρό προγραμματισμό. Η αποχή από τη συγγραφή, έστω και για λίγες μέρες, οδηγεί σε πισωγυρίσματα και κενά που έπειτα απαιτούν πολύ χρόνο για να καλυφθούν.

Ιδανικό μέρος και ώρα γραφής;

Ως προς το μέρος κάπου που να είναι απομονωμένα και ήσυχα. Ιδανική ώρα γραφής για εμένα είναι από πολύ νωρίς το πρωί μέχρι και το μεσημέρι.

Το επόμενο συγγραφικό σου βήμα;

Αυτή τη στιγμή υπάρχει κάποια ιδέα την οποία δουλεύω. Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο ψυχολογικό θρίλερ με συναρπάζει και δε θα ήθελα να ξεφύγω από αυτό. Σε καμία περίπτωση όμως δε θα επιθυμούσα η επόμενη συγγραφική μου προσπάθεια να είναι μια παραλλαγή της πρώτης. Σίγουρα θα πρέπει να έχει κάποια κοινά στοιχεία τα οποία θεωρώ απολύτως απαραίτητα, όπως είναι ο γρήγορος ρυθμός και η δεμένη πλοκή, αλλά ταυτόχρονα φιλοδοξώ να εντάξω και κάποιο στοιχείο πρωτοτυπίας, ενώ ταυτόχρονα θέλω, στο μέτρο του δυνατού, να εξελίξω και τη γραφή μου.