Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Του έρωτα και της ζωής».
H ποιήτρια Μαργαρίτα Αρβανίτη.
Οι εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη.

Οι εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη και τo Πνευματικό κέντρο του δήμου Αιγάλεω «Γιάννης Ρίτσος», παρουσίασαν την ποιητική συλλογή της Μαργαρίτας Αρβανίτη, «Του έρωτα και της ζωής».

Το συντονισμό της παρουσίασης έκανε η συγγραφέας κα Μαρία Βαμβακοπούλου η οποία τοποθετήθηκε στη συνέχεια και στο περιεχόμενο των ποιημάτων, ενώ για το βιβλίο μίλησε η κοινωνιολόγος κα Αθηνά Δασκαλάκη.

H κα Γεωργία Βεντούρη, πτυχιούχος Ωδικής - Ανωτέρα αρμονίου, απήγγειλε και ερμήνευσε ποιήματα από τη συλλογή της κας Αρβανίτη, με τη συνοδεία του μουσικοσυνθέτη Κωνσταντίνου Γιαννουράκου στο πιάνο, σε 2 συνθέσεις δικές του και μία της μουσικού-εκπαιδευτικού κ. Λαμπρινής Τζούρκα.

Η ποιήτρια κα Μαργαρίτα Αρβανίτη καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους στην αίθουσα του πνευματικού κέντρου και τους ευχαρίστησε για την ανταπόκριση στο κάλεσμά της. Εξέφρασε τη χαρά της που παρουσιάζει τα ποιήματά της «στον τόπο της», όπως είπε, και κάλεσε το Δήμαρχο Αιγάλεω να απευθύνει το χαιρετισμό του.

Ο Δήμαρχος Αιγάλεω κος Δημήτρης Μπίρμπας, θυμήθηκε τη γνωριμία του με την ποιήτρια σε προηγούμενη παρουσίαση που έκανε στην πόλη και σχολίασε τη σημασία για τον άνθρωπο, του θέματος της ποιητικής της συλλογής. «Έχουμε δύο ένστικτα», είπε και συνέχισε, «το γενετήσιο και της επιβίωσης. Το ότι ο άνθρωπος μπορεί να διαχειρίζεται αυτά τα ένστικτα, τον διαφοροποιεί από τα άλλα ζώα».

Η κα Μαργαρίτη με την εκδήλωση αυτή θέλησε να κάνει την υπέρβαση στην επικοινωνία, όχι μόνον μέσω των κοινωνικών δικτύων αλλά με τον παραδοσιακό τρόπο της πρόσκλησης χέρι με χέρι, «Να απευθυνθώ και στον κόσμο που δεν κινείται στα νέα Μέσα, να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους του τόπου μου για θέματα που με απασχολούν», είπε και ευχαρίστησε ονομαστικά όσους την τίμησαν με την παρουσία τους, ανθρώπους φορέων λογοτεχνών, εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, συγγραφείς και ποιητές, αναγνώστες. «Για μένα είστε όλοι επώνυμοι», σχολίασε η κα Αρβανίτη για να εξηγήσει το λόγο για τον οποίο έκανε την εκτενή αναφορά στα ονόματα, εντοπίζοντας τη διαφορά σε κάποιους μόνον λόγω της ενασχόλησής τους ιδιαίτερα με την τέχνη του λόγου ενώ άλλος είναι ο πρωταγωνιστής, το αναγνωστικό κοινό.

Η κα Μαρία Βαμβακοπούλου καλωσόρισε το κοινό στην αίθουσα του Δήμου Αιγάλεω, «Το επίκεντρο της πολιτιστικής ζωής στην πόλη», είπε και αναφέρθηκε στο «αρχαίο ποτάμι» που διασχίζει ο επισκέπτης στην περιοχή, την Ιερά Οδό, της οποίας ίχνη βλέπουμε στο σταθμό Μετρό του Αιγάλεω.

Η κα Γεωργία Βεντούρη διάβασε το πρώτο ποίημα της κας Αρβανίτη, όπως έκανε και πολλές φορές αργότερα, ενδιάμεσα των ομιλιών και σχολιασμών.

Η κα Αθηνά Δασκαλάκη καλωσόρισε με τη σειρά της τους παρευρισκόμενους και πριν μιλήσει για το έργο της κας Αρβανίτη, προλόγισε το βίντεο-αφήγηση της ίδιας της ποιήτριας.

Ως «πολυσύνθετο ταλέντο χαρακτήρισε» την ποιήτρια και αναφέρθηκε στις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις της και με άλλες τέχνες όπως η ζωγραφική. Παρουσίασε τους δύο καλλιτέχνες της βραδιάς, της κα Γεωργία Βεντούρη και τον κο Κωνσταντίνο Γιαννουράκο, αναφερόμενη περιληπτικά στις σπουδές και το έργο τους.

«Περί έρωτος λοιπόν ο λόγος», συνέχισε η κα Βαμβακοπούλου και μίλησε για τη θέση του Έρωτα στη ζωή του ανθρώπου από τα πρώτα χρόνια της συνειδητοποίησης της ύπαρξής του, από την ελληνική μυθολογία έως σήμερα, δίνοντας τη σκυτάλη στην κα Δασκαλάκη για να μιλήσει για την Αφροδίτη, τη μητέρα του Έρωτα, Θέα με τεράστια δύναμη, «Όχι μόνον ανάμεσα στους θνητούς αλλά και ανάμεσα στους Θεούς». «Είναι χαρακτηριστικός ο τόπος λατρείας της, στην Ιερά Οδό, μετά το Δαφνί όπου οι ερωτευμένοι τοποθετούσαν στη σχισμή ενός βράχου τα τάματά τους στη Θεά», σχολίασε.

Με το πως οι καλλιτέχνες παρίσταναν τον «άτακτο γιο της Θεάς», συνέχισε η κα Βαμβακοπούλου, «Με χρυσά φτερά στους ώμους και τόξο στα χέρια να ρίχνει τα μαγικά του βέλη στις καρδιές Θεών και Ανθρώπων, τον χαρακτήριζαν "γλυκόπικρο", τεχνίτη στα λόγια, ορμητικό σαν τον άνεμο, τύραννο με συγκλονιστική δύναμη».

«Είναι αλήθεια ότι αυτές οι εποχές δεν είναι κατάλληλες για έρωτα», είπε η κα Βαμβακοπούλου και συνέχισε, «Η ανάμνηση του έρωτα δεν ζει παρά βαθιά στις ψυχές των ρομαντικών και των ποιητών. Ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε ότι εκείνο που κατά βάθος επιθυμούμε δεν είναι να παραδοθούμε σε αυτή την κοσμογονική δύναμη που δίνει νόημα στην άχαρη ζωή μας και μας οδηγεί έστω για λίγο στην ευτυχία. Για αυτό προσποιούμαστε τους ικανοποιημένους κατακτώντας κορμιά και άλλοτε αυτό που νιώθουμε παραμένει στη σφαίρα του ιδεατού, του ανεκπλήρωτου, όπως οι έρωτες που η κα Αρβανίτη περιγράφει στους στίχους της».

«Το δημιούργημα έχει σημασία και ο τρόπος με τον οποίο το προσεγγίζει ο καθένας», είπε η κα Δασκαλάκη και κάλεσε την ποιήτρια να μιλήσει για το έργο της.

Η κα Μαργαρίτα Αρβανίτη σημείωσε ότι και στις δύο ποιητικές της συλλογές ασχολείται με τους ανεκπλήρωτους έρωτες, παρόλο που έχει γράψει και άλλα με διαφορετικό θέμα τα οποία θα ακολουθήσουν. «Γιατί στους ανεκπλήρωτους έρωτες;», διότι το ανεκπλήρωτο έρχεται και γεμίζει χαρακιές, μας διδάσκει αυτά που πρέπει να αποφύγει ο άνθρωπος για να ζήσει τον έρωτα σε καλύτερες στιγμές, «Η διαπίστωση ότι η ζωή δεν είναι τέλεια, μας κάνει λιγότερο ευάλωτους σε συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν στα επιθυμητά της καρδιάς μας, οφείλουμε να θωρακίσουμε την ψυχή μας σε όσα καραδοκούν να μας καταβάλουν, αν όχι να κατακτήσουμε την ποιότητα, τουλάχιστον να κατακτήσουμε την ωριμότητα».

«Τη μοναξιά του καλύπτει ο άνθρωπος με τον έρωτα, τη συνένωση με το άλλο φύλλο, μια μοναξιά που έγινε ακόμα πιο έντονη με την αποκοπή του ανθρώπου από τη Φύση. Οι σύντροφοι με τη συνένωσή τους αποκαλύπτονται μεταξύ τους αλλά και στον εαυτό τους», είπε η κα Αρβανίτη και αναρωτήθηκε αν η συνένωση είναι αγάπη και αν η αγάπη είναι πιο απαιτητική, μοιράστηκε προσωπικές της εμπειρίες και κάλεσε το κοινό να αναλογιστεί αυτόν τον προβληματισμό και να συμμετάσχει στη συζήτηση.

Με έναυσμα αυτή την πρόσκληση, ακολούθησε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση όπου ακούστηκαν προσωπικές απόψεις και προσωπικές εμπειρίες για το θέμα, προσωπικές αλλά και του περίγυρου του καθενός, των παιδιών ιδιαίτερα, για το πως αντιμετωπίζουν οι νεότερες γενιές το μεγάλο αυτό ζήτημα.