Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο αγαπημένος συγγραφέας Κώστας Ακρίβος σε μια ακόμα «Εκ βαθέων» συνέντευξη για το Bookia.gr αποκαλύπτει θαρρώ την ταπεινότητα και την αξία ενός ανθρώπου που υπηρετεί χρόνια τη γραφή με συνέπεια, ευθύνη και σεβασμό στη λογοτεχνία…

Η συνέντευξη δρομολογήθηκε με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Γάλα Μαγνησίας», από τις εκδόσεις Μεταίχμιο…

Τον ευχαριστώ θερμά.

«Το διάβασες; Πες τη γνώμη σου στο Bookia!»
Γίνε μέλος και βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Κύριε Ακρίβο, καλημέρα σας.

Καλή σας μέρα, κύριε Λεϊμονή…

Γεννημένος στις Γλαφυρές του Βόλου, πώς μεγάλωσε ο Κώστας και πώς «προέκυψε» ο Κώστας Ακρίβος; Δώστε μας πολύ επιγραμματικά την τροχιά του βίου σας.

1964: μαθητής σε μονοθέσιο σχολείο, 1970: Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου, 1983: πρωτοδιόριστος φιλόλογος στο λύκειο Ανδρίτσαινας, 1993: πρώτο βιβλίο (Η δοτική του χάους - Νέα Σύνορα-Λιβάνης), 2008: ΓΑΛΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ. Κάπως έτσι προεκτάθηκε το Κώστας σε Κ. Ακρίβος.

Έχετε 12 αφηγηματικά βιβλία στο ενεργητικό σας, 3 ανθολογίες, συμμετείχατε σε διάφορα συλλογικά έργα και πήρατε μέρος στη συγγραφή δύο σχολικών εγχειριδίων.… Ποιο είναι το «στίγμα» του συγγραφέα Κώστα Ακρίβου;

Η συνεχής αναζήτηση να (αυτο) προσδιοριστώ μες στη γλώσσα που κατοικώ.

Κι ο δάσκαλος Κώστας Ακρίβος; Ψυχανεμίζομαι πως επιχειρήσατε να μεταγγίσετε στους μαθητές σας την αγάπη για την ποίηση και τη γραφή, την πεζογραφία και την ανάγνωση, ένας πρωτοπόρος δάσκαλος όπως της ταινίας «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών»;

Δεν ξέρω αν το κατάφερα, όπως βέβαια δεν τολμώ να συγκριθώ με τον ρηξικέλευθο πρωταγωνιστή της τόσο συμπαθητικής ταινίας. Το προσπάθησα όμως…

Θυμάστε μια χαρακτηριστική ατάκα ή ένα περιστατικό μέσα στη σχολική αίθουσα που να σας κάνει να αναφωνήσετε «Υπάρχει ελπίδα»;

Υπάρχει ελπίδα, γιατί πολλές φορές στο βλέμμα, στα λόγια και στις πράξεις των μαθητών εντόπισα αυτό που με έκανε να αναφωνήσω «Υπάρχει ελπίδα».

Με τις Εκδόσεις Μεταίχμιο έχετε μια πολύχρονη συνεργασία. Τι είναι αυτό που σας κράτησε εκεί; Πότε ο Κώστας Ακρίβος λέει «γεια» και αποχωρεί και πότε μένει κάτω από μία στέγη;

Χρειάστηκε να αλλάξω δύο φορές εκδοτική στέγη, από τα Νέα Σύνορα στον Κέδρο και από εκεί στο Μεταίχμιο. Οι λόγοι διαφορετικοί κάθε φορά και καθόλου εμπορικοί. Η συνεργασία μου με το Μεταίχμιο ξεκίνησε το 2001 καθώς διηύθυνα τη σειρά ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Συνεχίζεται μέχρι σήμερα απρόσκοπτα και δημιουργικά.

Έχετε πολλά χρόνια στον χώρο της γραφής, της συγγραφής, της δημιουργίας… Τί θα συμβουλεύατε μια νέα, έναν νέο επίδοξη/επίδοξο συγγραφέα;

Να γράφει και να σκίζει, να τολμάει και να 'ναι ταπεινόφρονας, να συμβουλεύεται τους άλλους μα να ακούει μονάχα τη μέσα φωνή του. Και πάνω απ' όλα: να διαβάζει, να διαβάζει, να διαβάζει…

Σε βιβλία σας δεν διστάζετε να περιλάβετε αυτοβιογραφικά στοιχεία, ενώ ο Βόλος και η ευρύτερη περιοχή φαίνεται να έχει προσδιορίσει τη γραφή σας, κυρίως όμως να κατέχει πρωτεύουσα θέση στην καρδιά και τον νου σας.

Είτε το θέλει είτε όχι, στο βάθος της συνείδησης κάθε συγγραφέα υπάρχουν οι μνήμες από τον γενέθλιο τόπο και την παιδική του ηλικία. Γεννημένος αλλά και ζώντας στον Βόλο, δεν μπορεί η πόλη αυτή να απουσιάζει από τα βιβλία μου΄ άλλες φορές σαν λογοτεχνικός καμβάς και άλλοτε πάλι με έναν πιο λειτουργικό ρόλο.

Κι έρχομαι να ρωτήσω για το νέο σας βιβλίο, που μόλις γέμισε τις προθήκες των βιβλιοπωλείων, το «Γάλα Μαγνησίας»… Τι καινούριο φέρνει αυτό το βιβλίο σας ικανοποιώντας τη δική σας προσδοκία να μην επαναλαμβάνεστε ως συγγραφέας αλλά να εξελίσσεστε;

Μακάρι να είναι έτσι, να έχω κάνει δηλαδή ένα βήμα παραπάνω. Το νέο ίσως που μπορεί κανείς να εντοπίσει στο «Γάλα Μαγνησίας» είναι, πέρα από το διαφορετικό θέμα σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία μου, η εναλλαγή της πρωτοπρόσωπης με την τριτοπρόσωπη αφήγηση, καθώς συνδιαλέγεται η δράση των κεντρικών προσώπων με ένα περιστατικό που αγγίζει κάπως την αστυνομική λογοτεχνία.

Διαβάζω στο οπισθόφυλλο του βιβλίου σας: «Ένα μυθιστόρημα, μία κατασκευή δηλαδή με υλικά της φαντασίας, που αναζητεί την αλήθεια: μπορούμε να εμπιστευτούμε το παρελθόν αποκλειστικά στη δική μας μνήμη ή μήπως χρειαζόμαστε και την εκδοχή των φίλων, όσο επώδυνη κι αν είναι αυτή;».

Η δική σας απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα;

Σε προηγούμενη ηλικία, όταν υπερίσχυε ο καλώς νοούμενος εγωισμός της νεότητας, θα έλεγα πως η προσωπική μνήμη υπερισχύει των άλλων. Τώρα αυτή η θέση έχει μαλακώσει, έχει βάλει νερό στο κρασί της: δεν υπάρχουμε χωρίς τους φίλους, ακόμα κι όταν αυτοί μας κάνουν να δακρύζουμε για το καλό μας.

Από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σας στον χώρο, θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε τρεις έως πέντε καλούς συνοδοιπόρους στο μονοπάτι σας;

Είναι πάνω από πέντε, ίσως κι από δεκαπέντε. Αλλά για λόγους δικαιοσύνης θα ήθελα να αναφέρω κάποιους απόντες: Άρης Φακίνος, Νικήτας Παρίσης, Γιάννης Κοντός, Μάνος Ελευθερίου, Νίκος Θέμελης…

Πολλά βιβλία, το καθένα έχει να πει κάτι στους αναγνώστες, μα η κοινή συνισταμένη τους; Υπάρχει άραγε ένας άξονας που διατρέχει ολόκληρο το συγγραφικό σας έργο;

Η πάλη με τους εσωτερικούς μου δαίμονες και η αγωνία να προσθέσω ένα μικρό λιθαράκι στη γλώσσα μας.

Συνεργαστήκατε στο παρελθόν με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) στα προγράμματα Συγγραφείς στα Σχολεία και ήσασταν από τους πρωτεργάτες της σύστασης ανά την Ελλάδα των Λεσχών Ανάγνωσης… Πιστεύετε στη «διάχυση» της λογοτεχνίας διοργανώνοντας ανάλογες δράσεις βιβλιοφιλικών ομάδων;

Δεν γίνεται διαφορετικά. Ή, με άλλα λόγια: «Των βιβλιόφιλων οι κοινότητες/ φτιάχνουν άλλον γαλαξία».

Τα βιβλία μας θεωρούνται πνευματικά παιδιά μας, τα δημιουργούμε, τα φτάνουμε σε μια ενηλικίωση, διαμορφώνουμε ως δημιουργοί την πορεία τους… Θα ξεχωρίζατε ένα από τα βιβλία σας, το οποίο σας διαμόρφωσε και πιθανόν μέσα από τη συγγραφή σας «ενηλικίωσε»;

Προτιμώ να με θεωρώ ισόβιο μαθητή του λογοτεχνικού «νηπιαγωγείου».

Θα σας παρακαλούσα να μου δίνετε μία μονολεκτική απάντηση στις αντίστοιχες δικές μου μονολεκτικές «ερωτήσεις»… Ξεκινώ με τη λέξη:

γραφή... προορισμός
φαντασία... καύσιμο
συγγραφέας... μοναξιά
δάσκαλος... ψυχή
θεός... δάσκαλος
άγγελος... πού;
άνθρωπος... σύμπαν
γονιός... αγκαλιά
φίλος... ανάγκη
οικογένεια... φιλί
μεταίχμιο... δίλημμα
Μεταίχμιο... βιβλίο
ζωή... ω!
θάνατος... α!
έρωτας... ναι
αγάπη... ναι!
πανδαιμόνιο... Σταυρονικήτα
Ιθάκη... νέα
επιτυχία... πότε;
Best seller... νεφέλη
Βάσω... !
Κώστας Ακρίβος... ;
Και μια ευχή… Τα καλά βιβλία να νικήσουν (και) τον χρόνο

Σας ευχαριστώ θερμά… Εύχομαι να είστε πάντα υγιής, εμπνευσμένος, δοτικός και μετά την επαγγελματική σας αφυπηρέτηση να μας δώσετε έργα που θα χαρούμε να διαβάζουμε και να αναδημιουργούμε εξάπτοντας τη φαντασία και τη δημιουργικότητά μας…

Αντεύχομαι τα ίδια σε σας και σε όλους τους ομότεχνους.