Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

«Αύγουστος» είναι ποίημα τού Θέμη Λιβεριάδη, από τη συλλογή του «Η Ελευθερία πλαγιάζει σε μαύρο γραφείο» (που κυκλοφόρησε το 2009 από τις εκδόσεις Αρμός).

Ο ποιητής μάς παραχώρησε την άδεια να το αναδημοσιεύσουμε στο Bookia. Επίκαιρο!

Αύγουστος

Τον Αύγουστο φοβάμαι
Έρημη πόλη
Λείπουν’ οι γιατροί
Πέρα στις εξοχές παντρεύουν
Την αγέννητη την αδερφή μου
Εγώ έχω σχεδόν γεράσει
Μα πρέπει να σηκωθώ
Και να χορέψω στη χαρά της
Και έχω πιει κι αυτοί χειροκροτούν
Και όλο με προτρέπουν και
Κλαίω από μέσα μου
Για τα εγκλήματα που
Φόρτωσα τον εαυτό μου
Ο σκηνοθέτης στην πολυθρόνα του Πατέρα
Bουρκωμένος καμαρώνει την κατάντια μου
Ξέρει πως τη σκηνή του τέλους
Tρεκλίζοντας θα παίξω όπως πρέπει

Τρομαγμένα θα σκορπίσουν τα πουλιά
Στον κάμπο πίσω απ’ την αχλή
Προβάλλουν χωροφύλακες
Με ένταλμα και χειροπέδες.

Σχόλιο τού ποιητή:

Ευχαριστώ το Bookia για την φιλοξενία και την πρόκληση για ένα «σχόλιο».

Το ενδεχόμενο ύπαρξης μιας μη «αναγνωρίσιμης» αδελφής είναι ένα αμφίσημο όσο και οδυνηρό σύμβολο που με παιδεύει απ’ την ενηλικίωσή μου. Ίσως καταφέρω τελικά να διαγνώσω την παθογένειά του μέσα απ’ τις σελίδες μιας μυθιστορηματικής βιογραφίας. Όσο για τον «Αύγουστο» ... τί να πω; – Πιστεύω πως τα ποιήματα συνθέτονται - δεν αναλύονται. Ανήκει κι αυτός στη «δωδεκάμηνη σαρακοστή» των ημερών μας και χαρακτηρίζεται από την αγωνία του Τέλους.