Γράφει: Γιούλη Τσακάλου

Ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ.

Κύριε Κορτώ είναι τιμή μου η συμμετοχή σας στην Ομάδα ΒΙΒΛΙΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ, στην οποία είμαι δημιουργός και διαχειρίστρια, σας ευχαριστώ για την καλή σας διάθεση να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου που κύριο σκοπό έχουν να σας γνωρίσουν τα μέλη αυτής της ομάδας καλύτερα.

Είστε νέος στην ηλικία αλλά με μια πολύ δημιουργική πέννα. Ότι γράφετε οι Αναγνώστες το διαβάζουν "απνευστί" και περιμένουν το επόμενο. Τι σας ώθησε να αφήσετε την σκέψη σας, την φαντασία σας αλλά σαφώς τις γνώσεις σας να "τακτοποιηθούν" σε ένα βιβλίο; Στο πρώτο σας βιβλίο;

Το γράψιμο δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα συσσώρευσης γνώσης – εξάλλου, άρχισα να γράφω στα δεκαεφτά, όταν ακόμα δεν ήξερα την τύφλα μου – αλλά από λαχτάρα να αρπάξω κι εγώ απ’ τον λαιμό τον υποθετικό αναγνώστη όπως άρπαζαν εμένα με τα βιβλία τους οι αγαπημένοι μου συγγραφείς. Από ζήλια έγινα συγγραφέας, κι από ζήλια εξακολουθώ να γράφω.

Το όνομά σας απ’όσο γνωρίζω είναι Πέτρος Χατζόπουλος το Αύγουστος Κορτώ πως προέκυψε;

Ένα γαλλικό ψευδώνυμο στην τύχη είναι, και τίποτα παραπάνω. Είχα πληκτρολογήσει – στο πρωτόγονο ακόμα Google – το ψευδώνυμο Auguste Corteau, κι όταν δεν μου έβγαλε κανένα αποτέλεσμα, το οκειοποιήθηκα.

Όταν ένας Συγγραφέας γράψει ένα βιβλίο όπως εσείς την Κατερινα  και έρθει η καταξίωση από όλους, πόσο "βάρος" προσθέτει στην μετέπειτα συγγραφική πορεία; Νοιώθει ίσως κάποια ευθύνη απέναντι στο Αναγνωστικό κοινό;

Σαφώς και θέλεις οι αναγνώστες που σε γνώρισαν και σε αγάπησαν μέσα από ένα βιβλίο να σε ακολουθήσουν και στα επόμενα, αλλά για μένα κάθε βιβλίο κρίνεται από μόνο του, κι όχι σε συνάρτηση με το τι έχω γράψει μέχρι τώρα.

Τι γνώμη έχετε για το ότι συνεχώς γράφονται νέα βιβλία, τα πιο πολλά επίπεδα, χωρίς προηγούμενη έρευνα με θέματα απλώς της εποχής, κοινώς "πιασιάρικα", τα οποία μάλιστα κάποιοι τα κατατάσσουν στα "ευπώλητα" γιατί απλά είναι όπως λένε εύπεπτα και γεμάτα γεγονότα που δεν κάνουν τον αναγνώστη να σκεφτεί;

Εγώ λέω ν’ αφήσουμε τον κόσμο να γράφει και να διαβάζει, και να μη γινόμαστε αυτόκλητοι κεχαγιάδες στα γούστα του καθενός.

Στην εποχή μας μπορεί κάποιος Αναγνώστης να ξεχωρίσει ένα βιβλίο εάν έχει ενδιαφέρον η όχι; Μήπως είναι εγκλωβισμένος στο "μάρκετινγκ" όπως μου είπε ομότεχνός σας;

Μόνοι μας γράφουμε, ό,τι θέλουμε κάνουμε. Εύχομαι στον συνάδελφο να απεγκλωβιστεί.

Η συγγραφή ενός βιβλίου είναι μια διαδρομή από μόνη της μέσα στις ζωές,στα πάθη, στην ιστορία. Πόσο χρόνο χρειάζεστε εάν χρειάζεστε για να αποφορτιστείτε και να ξεκινήσετε κάτι νέο;

Άλλοτε πολύ – όπως μετά το Χρονικό, που με παρέλυσε συγγραφικά για κάνα τρίμηνο – κι άλλοτε ελάχιστο. Είναι μέχρι να με γραπώσει για τα καλά η καινούρια ιστορία.

Πιστεύετε πως ο Συγγραφέας είναι απλά ένα ταλέντο, η χρειάζεται διαρκή προσπάθεια στην γνώση, σε κάθε τι που θα βοηθούσε να εκφράσει καλύτερα αυτό που θέλει;

Πιστεύω ελάχιστα σε αόριστες έννοιες όπως το ταλέντο και η έμπνευση. Το γράψιμο είναι – και θέλει – δουλειά.

Έχετε κάποια στιγμή σκεφτεί με «ζήλεια» το καλό βιβλίο κάποιου ομότεχνού σας; Και αν ναι, ποιό;

Ουυ, δεκάδες. Κάθε τόσο διαβάζω και κάτι που το φθονώ βασανιστικά – αλλά τι να κάνεις, συνεχίζω με τα λίγα που μπορώ.

Ζούμε σε μια εποχή κρίσης. Πρωτόγνωρης θα έλεγα! Πόσο επιθετικοί μπορεί να γίνουν οι άνθρωποι και ειδικά οι συγγραφείς για να κρατήσουν την δημοσιότητά τους, μια θέση στο κομμάτι που λέγεται πώληση βιβλίου; Εσείς τι άποψη έχετε;

Επιμένω: η δουλειά μας είναι μοναχική. Το οποίο αποτελεί τεράστια πολυτέλεια, άτρωτη ακόμα και στην κρίση. Τον καιρό που έγραφα την ‘Κατερίνα’ ήμασταν επί δυόμισι χρόνια σε κατάσταση οριακής απορίας – το πώς θα βγει ο μήνας φάνταζε πρόβλημα δυσθεώρητο σαν το μεσανατολικό. Αλλά εγώ συνέχιζα να γράφω με μανία, γιατί γράφοντας ήμουν ελεύθερος και δυνατός.

Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για εσάς; Και πως τον καταναλώνετε; Είστε από τους λίγους ανθρώπους που αισθάνομαι οτι ασχολείστε όσο γίνεται με περισσότερα πράγματα.... πως τα καταφέρνετε;

Πάντα θα βρεθεί χρόνος, όταν είσαι αφεντικό του εαυτού σου και δουλεύεις στο σπίτι. 

Ποιο πράγμα θεωρείτε πιο ανεπίτρεπτο στην ζωή;

Είμαι απέραντα επιεικής απέναντι στους άλλους – όσο και στον εαυτό μου. Τα σοβαρά παραπτώματα τα κρίνει η δικαιοσύνη. Όλα τα άλλα, αντιμετωπίζονται.

Ποιο ή ποια από τα βιβλία σας ξεχωρίζετε; Έχετε κάποιο συγγραφικό «όνειρο» που θα θέλατε να πραγματοποιήσετε;

Κάθε φορά είμαι καψούρης με το τελευταίο, αυτό που μόλις βγήκε ή αυτό που γράφω. Όσο για τα όνειρα, τα κυνηγάω όπως όλοι – με άλλοτε άλλη επιτυχία.

Με αφορμή το καινούργιο σας βιβλίο, αν θέλετε μιλήστε μας  για όλα: για την έμπνευση και για τις συνθήκες γραφής του.

Πρόκειται για μια ιστορία που την έζησα, και που την έγραψα άλλες δύο φορές, σε διαφορετική μορφή – μέχρι που στις αρχές του Ιουλίου, ένιωσα την αιφνίδια παρόρμηση να την ξαναγράψω. Κι έτσι, μέσα σε μια βδομάδα πυρετώδους γραφής, προέκυψε το Χρονικό.

Κύριε Κορτώ σας ευχαριστώ πολύ! Σας εύχομαι να έχετε πολλές πολλές εμπνεύσεις για να σας απολαμβάνουμε εμείς οι αναγνώστες!!