Γράφει:

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
H συγγραφέας Ναντίνα Κυριαζή.
Τα βιβλία τής συγγραφέως Η γελαστή γέφυρα και Τα πρέπει και τα θέλω στου σκιάχτρου το καπέλο .
Ο εκδοτικός οίκος Διάπλους.

Η συγγραφέας και θεατρολόγος Ναντίνα Κυριαζή μιλάει στο Bookia για τα βιβλία της «Τα πρέπει και τα θέλω στου σκιάχτρου το καπέλο» και «Η γελαστή γέφυρα» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διάπλους. Για να γνωρίσουμε λίγο περισσότερο τα έργα της αλλά και την ίδια, ως άνθρωπο και ως δημιουργό.

«Αυτός που γράφει, αν δεν είναι ψώνιο έχει ψώνιο.
Το να έχεις ψώνιο είναι καλό το να είσαι ψώνιο, είναι κακό».

«Τα πρέπει και τα θέλω στου σκιάχτρου το καπέλο» είναι το πρώτο βιβλίο τής συγγραφέως από τις Εκδόσεις Διάπλους και αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Μέσα σε κάθε λέξη πάλλεται και από ένα συναίσθημα! Πραγματεύεται το θέμα των «πρέπει» που συχνά έρχονται σε αντίθεση με τα «θέλω».

Στη συνέχεια ακολουθεί το δεύτερο βιβλίο της, πάλι από τις Εκδόσεις Διάπλους, «Η γελαστή γέφυρα», ένα παραμύθι που ξεχειλίζει από φαντασία. Ο μύθος της «γελαστής γέφυρας», μοιάζει να έρχεται από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που οι γιαγιάδες μας μας ταξίδευαν με ιστορίες με νεράιδες, κατάρες και ξωτικά. Στην αφήγηση και στη μυθοπλασία θυμίζει πολύ τα παραδοσιακά, διαχρονικά παραμύθια που κάθε παραμυθάς αγαπά να συναντά και να μοιράζεται.

Δύο διδακτικά βιβλία, πολύχρωμα, φωτεινά και χαρούμενα, με πανέμορφες εικόνες και μουσικές που θα μαγέψουν κάθε αναγνώστη «ζωντανεύοντας» το φανταστικό του κόσμο με τις υπέροχες μουσικές μελωδίες του συνθέτη Γιώργου Καζαντζή και τις φωνές του Γιώργου Μπαγιώκη και της συγγραφέως. Δύο όμορφες ιστορίες για παιδιά προσχολικής αλλά και σχολικής ηλικίας, με όμορφους χαρακτήρες και πλούσια και πολύχρωμη εικονογράφηση από την εικονογράφο Νίκη Λεωνίδου.

Δύο βιβλία που τα διαβάζεις με όλες τις αισθήσεις και με τη λαχτάρα ενός μικρού παιδιού που διψά για περιπέτεια! Τα βιβλία συνοδεύονται από CD που περιέχουν τραγούδια, αφήγηση του παραμυθιού, ιδέες για θεατρικό παιχνίδι και για όσους αρέσει να στήνουν θεατρικές παραστάσεις με παιδιά, θεατρικό κείμενο που βασίζεται στο βιβλίο.

Με τη Ναντίνα γνωριστήκαμε μέσω μιας κοινής μας φίλης. Αν και κάτοικος της συμπρωτεύουσας ως «ερωτικός μετανάστης», κατάφερε να κλέψει λίγο χρόνο και από το «χαλαρό» ρυθμό της Θεσ/νίκης να έρθει για λίγες ημέρες στην Αθήνα. Λένε ότι όταν κάποιος θέλει, πρέπει και να μπορεί! Καταφέραμε λοιπόν να συναντηθούν οι δρόμοι μας, ώστε να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τη συνέντευξη που σας παραθέτω παρακάτω.

Σε αυτόν τον περίπατο με τη συγγραφέα, κάναμε μία συζήτηση σε μεγαλύτερο βάθος, η χαλαρότητα μαζί με την οικειότητα έδωσαν την ευκαιρία να ξεφύγουμε από την τυπική υποχρέωση απαντήσεων σε ερωτήσεις και να μιλήσουμε πιο προσωπικά. «Δεν ξέρω πού θα με οδηγήσει όλο αυτό, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν ήταν ποτέ στα σχέδιά μου να γράψω παραμύθια! Δε ξέρω πώς προέκυψε, εγώ γράφω ποίηση! Με την ποίηση εκφράζομαι περισσότερο», μου αποκάλυψε εισπράττοντας την έκπληξή μου και συνέχισε με μία περιεκτική αναδρομή στην πορεία της ως συγγραφέας. «Το παραμύθι της "γελαστής γέφυρας", το ξεκίνησα με την ιδέα να γίνει ένα πλούσιο μεγάλο παραμύθι, αλλά με τις προτροπές τής εκδότριάς μου, το συμπτύξαμε. Υπάρχει βέβαια πάντα ο αξιακός χαρακτήρας των ηρώων αλλά η εξέλιξη της ιστορίας δεν είναι πάντα αυτή που έχεις στο μυαλό σου», και συνέχισε, «Δεν ήξερα τί να την κάνω τη "νεράιδα" στην αρχή. Όταν όμως την έβαλα να ξεχάσει τον εαυτό της, τότε μου αποκαλύφθηκε ένας ολόκληρος κόσμος!».

Η Ναντίνα Κυριαζή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές της στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Ασχολήθηκε με το θέατρο και το τραγούδι και απέκτησε πτυχίο ελαφρού τραγουδιού από το Ορφείο Ωδείο. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς για τη συγγραφή παραμυθιών (Π.Ε.Λ. Έπαινος για το παραμύθι Η Καθρεφτούπολη) και ποιημάτων, ενώ το Μάρτιο του 2013, πέντε ποιήματά της δημοσιεύτηκαν στο λογοτεχνικό περιοδικό «Εντευκτήριον».

Παράλληλα με τις συγγραφικές τις ανησυχίες, εργάζεται και ως τραπεζικός υπάλληλος νιώθοντας εγκλωβισμένη πολλές φορές που τις πιο δημιουργικές της ώρες είναι σε ένα γραφείο. Αγάπησε το θέατρο από μικρή ηλικία. Της αρέσει η ίντριγκα και η πρωτοπορία. Της αρέσει να τσαλακώνεται. Στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς της βασικό ρόλο είχε η κατασκήνωση που πήγαινε στα παιδικά της χρόνια στο «Ξέγνοιαστο μελίσσι» στο Σούνιο. Το συγκεκριμένο μέρος ήταν για τη συγγραφέα η κύρια πηγή έμπνευσης διότι, όπως μου αποκάλυψε, εκεί «ανοίχτηκε» στον κόσμο.

Την ευχαριστεί πολύ να ασχολείται με οτιδήποτε έχει να δώσει κάτι θετικό στα παιδιά. Της αρέσει πολύ η ενασχόληση με τα παιδιά κι αυτός είναι ένας τρόπος να συνδυάζει ταυτόχρονα τη συγγραφή και το θέατρο με τα παιδιά. Το νέο της βιβλίο βρίσκεται υπό έκδοση και άλλο ένα είναι στα σκαριά. Της αρέσει μέσα από τα παραμύθια της τα παιδιά να μπαίνουν σε ρόλους, όπου να έχουν τη δυνατότητα με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο να εξελίσσουν. Θεωρεί ότι το παραμύθι πρέπει να είναι όχι μόνο δια-χρονικό, αλλά και δια-ηλικιακό. Να μπορεί δηλαδή να το απολαμβάνει εξίσου και ο μικρός και ο μεγάλος αναγνώστης κι ο καθένας να είναι σε θέση να αντλεί από το κείμενο κάτι διαφορετικό.

Σε μικρή ηλικία ασχολήθηκε και με το άθλημα της ενόργανης γυμναστικής. «Μέσα από την ενόργανη έμαθα πώς να πέφτω και πώς να σηκώνομαι!». Είναι άνθρωπος της ομαδικότητας, της λειτουργικότητας και της υπευθυνότητας. Μου εκμυστηρεύτηκε ότι αυτό που της έκανε εντύπωση ήταν η ομαδική δουλειά και η προσπάθεια που έκαναν όλοι οι συνεργάτες της, χωρίς καν να τους συναντά!

Μας μίλησε όμως και για τους αξιόλογους συνεργάτες της που συνέβαλαν στην έκδοση των βιβλίων της.

Η Νίκη Λεωνίδου έχει έναν μοναδικό τρόπο να ζωντανεύει τις ιδέες μου!.

Το μουσικοσυνθέτη Γιώργο Καζαντζή τον γνώρισα χρόνια πριν, σε μικρή ηλικία. Αγάπησα τον τρόπο προσέγγισής του. Δεν αντιμετωπίζει το παραμύθι σαν παιδικό βιβλίο, αλλά σαν ένα δια-ηλικιακό παραμύθι όπου ανοίγει τους ορίζοντες ενός παιδιού για την πορεία και την εξέλιξη της ζωής του». Σ’ ένα από τα τραγούδια του cd του πρώτου βιβλίου, αναφέρονται τα εξής λόγια: «Δεν είμαι απλώς ένα σπουργίτι, είμαι η κρυφή φωνή εντός σου και σου μιλάει ο εαυτός σου».

Ο Γιώργος Καζαντζής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης όπου συνεχίζει να μένει και να εργάζεται. Η δημιουργική του ανησυχία εκφράζεται καταρχήν στα τραγούδια ενώ αργότερα συνέθεσε και ορχηστρικά για μικρά και μεγάλα σύνολα. Από το Μάρτιο του 1999 διατελεί καλλιτεχνικός Διευθυντής του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Καλαμαριάς. Από το 1995 έχει ιδρύσει και διατηρεί το studio «Polytropon» στην Καλαμαριά, το οποίο παίζει πλέον πρωτεύοντα ρόλο στα μουσικά δρώμενα τής πόλης τής Θεσσαλονίκης. «Tον ευχαριστώ για την αγάπη του και την προσέγγιση στα τραγούδια, με απίστευτο επαγγελματισμό και πολύ αγάπη. Είχαμε πολύ καλή συνεργασία στη διαμόρφωση των στίχων. Λέει ο ίδιος ότι γράφει δύσκολα πάνω σε στίχο, θέλει ο στίχος να του βγάλει τη μουσική. Τα τραγούδια μου τα έγραψε πάρα πολύ γρήγορα και μου τα παρουσίασε ως μία έκπληξη!».

Η έκπληξη για εκείνη ήταν o Γιώργος Μπαγιώκης. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γ. Θεοδοσιάδη και συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους και ομάδες. Ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ερμηνευτές της παράδοσης. Είναι εκείνος που πρωτοτραγούδησε το «ξενιτεμένο μου πουλί» και σε πρώτη εκτέλεση το «Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία», «Το Δίχτυ», το τραγούδι που αρχικά ο Σταύρος Ξαρχάκος προόριζε για εκείνον και πολλά ακόμη. «Είναι ένας ταπεινός τραγουδιστής και πολύ εσωτερικός. Η πιο ευαίσθητη φωνή που έχω ακούσει πάνω στο δημοτικό τραγούδι. Ο λόγος που επιλέχθηκε είναι γιατί στο τραγούδι του αρπιστή ήταν αυτός που μπορούσε να αποδώσει πιο τρυφερά το συναίσθημα. (ηθοποιός-τραγουδιστής) αλλά και αγρότης, όπως μου αποκάλυψε η συγγραφέας. Πολυτάλαντος και πολύ άξιος άνθρωπος. Θα μπορούσε να ζήσει από τη δισκογραφία, αλλά επιλέγει να μη ζει μέσα από αυτό πλέον. Στην αρχή λοιπόν στο σκιάχτρο ήταν πολύ εύκολο να τον βάλουμε σαν αμπελουργό διότι και ο ίδιος έχει και πολύ ιδιαίτερη σχέση με τη γη, για αυτό και κατοικεί μόνιμα στα Μάλγαρα Θεσσαλονίκης. Εκεί νιώθει καλά. Συγκλονιστικός και ιδιαίτερος. Μεγάλη μου τιμή λοιπόν, που συνεργάστηκα και τραγούδησα μαζί του».

Ο εκδοτικός οίκος τής πρότεινε να παρουσιάσει τα βιβλία της με έναν πρωτότυπο τρόπο. Έτσι, η συγγραφέας χρειάστηκε παράλληλα με τη συγγραφή, να αποκαλύψει το ταλέντο της στο τραγούδι και στη δραματοποίηση, στοχεύοντας στις δυνατότητες και ικανότητες των παιδιών σε ψυχοκινητικό και νοητικό επίπεδο, αναπαριστώντας τους ήρωες του παραμυθιού και δημιουργώντας διαδραστικά παιχνίδια με κίνηση, ρυθμό, λόγο, βασιζόμενη σε σύγχρονες ψυχοπαιδαγωγικές και καλλιτεχνικές πρακτικές.

Ιδιαίτερη αξία νομίζω έχει να αναφερθεί ότι ο εκδοτικός οίκος Διάπλους είναι ένας μικρός, οικογενειακός οίκος στην επαρχία, στα Νέα Μάλγαρα της Θεσσαλονίκης. Συγχαρητήρια λοιπόν στους ανθρώπους του εκδοτικού οίκου που παρά τις δυσκολίες του τόπου μας έχουν να μας διδάξουν κάτι για τη συνέχεια, την επιμονή, τα διδάγματα του παρελθόντος που γίνονται κάρβουνο για να τρέξει η μηχανή στο αύριο. Επιχειρηματίες που λατρεύουν τον τόπο τους και ξέρουν πώς να μετατρέψουν μια μικρή επιχείρηση σε σημαντική, κάνοντας την Ελλάδα περήφανη σε όλον τον κόσμο και δείχνοντας με το παράδειγμά τους ότι στην σημερινή οικονομική κρίση δεν χρειάζεσαι τα τεράστια κεφάλαια ή το μεγάλο όνομα για να πετύχεις. Άνθρωποι που προσπαθούν συμβάλλοντας με το χρόνο τους, το μεράκι τους, την όρεξή τους και την θετική τους διάθεση προκειμένου να προσφέρουν στο αναγνωστικό τους κοινό, την άρτια ποιότητα ενός βιβλίου, με οικολογικά φύλλα χωρίς χημικά και με πλούσια εικονογράφηση.

Με τις ερωτήσεις και απαντήσεις που ακολουθούν προσπάθησα να δώσω ερεθίσματα στη συγγραφέα να αναπτύξει την άποψή της για θέματα πιο προσωπικά.

Ε: Ποια πιστεύετε είναι η θέση του παιδικού βιβλίου στη σημερινή ελληνική κοινωνία της κρίσης;

Το παιδικό βιβλίο στη σημερινή ελληνική κοινωνία της κρίσης μοιάζει να μην ακολουθεί την οικονομική κρίση καθεαυτή, αλλά, μάλλον, την αξιακή. Δηλαδή, υπάρχει, όπως φαίνεται, ένα δυναμικό αγοραστικό κοινό και πληθώρα τίτλων για κάθε ηλικία παιδιού, γεγονός που το κάνει ένα "προϊόν" ανταγωνιστικό και ίσως πρόσφορο για κέρδος. Εξάλλου, ανέκαθεν, το παιδικό κοινό θεωρούνταν, νομίζω, ένα ανεξάντλητο και "προς εκμετάλλευση" κοινό, αφού οι γονείς πάντα θα θέλουν το καλύτερο για τα βλαστάρια τους. Νομίζω πως η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει το παιδικό βιβλίο ως προς την ποιότητα, τόσο του περιεχομένου, όσο και του "περιβλήματος", που δεν είναι άλλο από την ποιότητα του βιβλίου ως έκδοση. Οι χώροι πώλησης έχουν μεταλλαχθεί: χώροι πώλησης δεν είναι πια μόνο τα κλασικά βιβλιοπωλεία. Πλέον, υπάρχουν οι "πολυχώροι", όπου το παιδικό, μαζί με τα άλλα βιβλία, πωλείται ταυτόχρονα με αξεσουάρ κινητής τηλεφωνίας, με ηλεκτρονικά παιχνίδια, με cds και dvds παντός περιεχομένου, αλλά και με άλλα είδη, παιδικά ή μη. Πωλείται ως αναλώσιμο, δηλαδή, με τη βλαβερή έννοια... Έτσι, η τιμή του πέφτει για να είναι προσιτό, αλλά, βεβαίως, ακολουθούν η ποιότητα της έκδοσης και, δυστυχώς, πολλές φορές, και το περιεχόμενο.

Ε: Τι έχει αλλάξει κατά τη γνώμη σας τα τελευταία χρόνια στο χώρο του παιδικού βιβλίου;

Καταρχάς, φαίνεται να υπάρχει μεγάλη ζήτηση και μεγαλύτερο  ενδιαφέρον των γονέων για το κομμάτι του παιδικού βιβλίου. Η παιδική λογοτεχνία διεκδίκησε το χώρο της στο αναγνωστικό κοινό. Μία ακόμα πτυχή του θέματος είναι ότι εμφανίστηκαν Έλληνες συγγραφείς με σεβασμό στο παιδί και την ψυχοσύνθεσή του που δημιούργησαν με γνώμονα αυτόν ακριβώς το σεβασμό και με την πεποίθηση ότι οφείλουν να φροντίσουν με το λόγο τους τις παιδικές ψυχές. Παράλληλα, βέβαια, ο κόσμος των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν θα μπορούσε παρά να επηρεάσει και αυτό το τόσο ευαίσθητο κομμάτι της λογοτεχνίας: "συγγραφείς" με όπλο τη διαφήμιση και τη δύναμη των ιδιωτικών καναλιών προώθησαν αμφιβόλου - κατά την άποψή μου - ποιότητας κείμενα για παιδιά, όπως ακριβώς συνέβη και στη λογοτεχνία για ενήλικες. Και είναι ελπιδοφόρο ότι πολλοί άνθρωποι γράφουν. Όμως η ουσία και η αισθητική είναι κομμάτι, για μένα, μη διαπραγματεύσιμο, γενικά, αλλά κυρίως όταν απευθύνεται κανείς σε παιδιά. Θεωρώ, λοιπόν, ως κακή στροφή την άκρατη εμπορευματοποίηση του παιδικού βιβλίου προς όφελος του άκρατου κέρδους.

Ε: Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας για κάθε βιβλίο;

Η έμπνευση μπορεί να έρθει από παντού: από μια μυρωδιά ή μια αίσθηση... από μια θύμηση ή έναν δυνατό πόνο (ψυχικό, συναισθηματικό), αλλά και από ένα γέλιο που θα ακούσω στο δρόμο ή και την αλλαγή των καιρικών συνθηκών. Συνήθως, πάντως, οι εμπνεύσεις με επισκέπτονται λάθος στιγμή. Τότε ή τις χάνω, αφού εμπιστεύομαι το μνημονικό μου, το οποίο τελικά με προδίδει (!) ή σταματώ ό,τι κάνω και σημειώνω την ιδέα οπουδήποτε, ώστε να μην την αφήσω να μου ξεφύγει... πάλι!

Ε: Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Η ανάγκη... είχα ανάγκη να γράψω... πάντα έχω ανάγκη να γράφω. Από παιδί γράφω ποιήματα και μικρές ιστορίες. Θυμάμαι τον εαυτό μου να σηκώνεται μέσα στη νύχτα ή στο άγριο ξημέρωμα και να γράφω στίχους. Αλλιώς, δεν μπορούσα να ησυχάσω, να κοιμηθώ. Έπρεπε να αδειάσω το κεφάλι μου για να νιώσω αγαλλίαση. Έτσι και με τα παραμύθια. Πάντα μου άρεσαν. Αλλά, ήθελα ξεχωριστά παραμύθια, χωρίς πριγκίπισσες και άλλους γνωστούς ήρωες. Τότε, άρχισα να σκέφτομαι ήρωες με προσωπικότητα που να θέλουν να ζήσουν. Έτσι με επισκέφτηκαν τα παραμύθια... κι εγώ, απλώς, τους άνοιξα να μπουν...

Ε: Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;

Η βιασύνη μου και η τελειομανία μου (!) Ακούγεται λίγο συγκρουσιακό, ίσως: πώς μπορεί να είναι κανείς βιαστικός και τελειομανής; Η βιασύνη έγκειται στο γεγονός ότι όταν έχω μια ιδέα, θέλω να την πραγματώσω γρήγορα, γιατί έχω τον φόβο μήπως αλλοιωθεί μένοντας στο  μυαλό μου. Πράγμα που δεν αληθεύει, φυσικά. Η ιδέα χρειάζεται ωριμότητα και ζεστασιά... αλλά αυτά τα μαθαίνω γράφοντας. Η τελειομανία είναι κακός σύμβουλος. Σε κάνει να ασχολείσαι με τις λεπτομέρειες πριν να πρέπει να ασχοληθείς με αυτές. Αν άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο στην ιδέα και τον τρόπο που έχει η ίδια να με οδηγεί και στη συνέχεια ασχολούμουν με τα επιμέρους, ίσως το αποτέλεσμα να ήταν καλύτερο, ποιος ξέρει. Πάντως, παλεύω με πολλά όταν γράφω. Είναι μεγάλο σχολείο η συγγραφή: σε φέρνει αντιμέτωπο με τον καλό και τον κακό εαυτό σου. Και καλά να πολεμάς τον κακό... είναι σημαντικό να μην παρασυρθείς από τις ευκολίες και τις αρετές σου... 

Ε: Σε ποια από τα πρόσωπα των βιβλίων σας βλέπουμε στοιχεία του εαυτού και της προσωπικότητας σας;

Σίγουρα στο Σκιάχτρο, αλλά και στη Νεράιδα Καλλιρρόη και το νεαρό Αρπιστή. Το Σκιάχτρο μού μοιάζει στην αρχική του ανασφάλεια, την ονειροπόληση και, εν τέλει, στην αποφασιστικότητα για την πραγμάτωση του ονείρου. Η Καλλιρρόη είναι μια υπενθύμιση στον εαυτό μου ότι το να "πετώ" μπορεί να μην είναι στη φύση μου, αλλά υπάρχουν τρόποι να το ζήσω, ενώ ο Αρπιστής ενισχύει μέσα μου το κομμάτι της περιπλάνησης, της προσφοράς και της γεφύρωσης των διαφορών μέσω της μουσικής. Τα στοιχεία αυτά σκιαγραφήθηκαν αυθόρμητα, αλλά, εκ των υστέρων, συνάντησα πολλά στοιχεία της δικής μου προσωπικότητας, τα οποία διαπίστωσα μέσα από τις παρουσιάσεις που έκανα σε παιδιά. Εκεί οι ήρωες αποκαλύφθηκαν και τότε κατάλαβα ότι τίποτε δεν μένει κρυφό μπροστά στα παιδιά. Ξεγυμνώνεσαι συναισθηματικά, κυρίως, γιατί οι παρουσιάσεις των εκδόσεων Διάπλους έχουν το στοιχείο της γειτνίασης. Έλαβαν χώρα σε μέρη όπου υπήρχε άμεση επαφή με τα παιδιά. Μιλώντας τους, λοιπόν, για τους ήρωες και τα κατορθώματά τους, τραγουδώντας τα τραγούδια και παίζοντας με τα παιδιά έβρισκα ισχυρά στοιχεία του εαυτού μου στους ήρωες.

Ε: Θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα στους επισκέπτες του Bookia που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σας;

Το βιβλίο είναι ταξίδι στο αύριο που μπορούμε να χτίσουμε. Το παιδικό βιβλίο μπορεί να είναι ένα ταξίδι στο αύριο που μπορούμε να έχουμε σήμερα. Επειδή το παιδικό βιβλίο μπορεί να είναι επιταχυνόμενη μάθηση - όχι, βεβαίως, σαν το θέατρο, που παραμένει, κατά την άποψή μου, το πιο ισχυρό μέσο πολύπλευρης μάθησης και αγωγής - θα πρέπει να έχει ως ισχυρό κριτήριο της επιλογής του την αισθητική. Όχι μόνον για το εξώφυλλο, αλλά για το όλον: το λόγο, την εικόνα, τη μορφή και τις ιδέες.

Ε: Οι ήρωες των βιβλίων σας έχουν προδιαγεγραμμένη πορεία την οποία γνωρίζετε και ακολουθείτε ως την τελευταία σελίδα ή υπάρχει πιθανότητα «αυτονόμησής» τους κατά τη διάρκεια συγγραφής του βιβλίου;

Συνήθως η πορεία των ηρώων μου ακολουθεί την πορεία που χαράζει το αξιακό τους σύστημα. Συνεπώς, συνήθως, δεν υπάρχουν πολύ μεγάλες αποκλίσεις από τις αρχικές σκέψεις και ιδέες για τους ήρωες. Αυτό που αρκετά εύκολα μεταβάλλεται είναι η ιστορία. Υπάρχει πάντα ο βασικός κορμός, αλλά στην πορεία, ας πούμε ότι βγαίνω από το κύριο μονοπάτι και παίρνω μικρά και απάτητα δρομάκια για να "μαζέψω λουλούδια". Οι καρποί αυτών των διαδρομών έρχονται και μπαίνουν δυναμικά στην εξέλιξη της ιστορίας και τότε, οι ήρωες μπορούν να "αυτονομηθούν", όπως λέτε.

Ε: Ποια είναι τα δικά σας όνειρα για το μέλλον, τόσο σε επαγγελματικό-καλλιτεχνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο;

Να ζω χωρίς εκπτώσεις στην αισθητική μου. Να μπορώ να δημιουργώ και να προσφέρω με όποιο τρόπο κάθε φορά με εκφράζει. Και σαν όνειρο συνολικά για το μέλλον, η χώρα μου να μπορέσει να ξεπεράσει με αλληλεγγύη και προσωπική για τον κάθε πολίτη ενδοσκόπηση τις δυσκολίες της και να γίνει η χώρα που θα έπρεπε να είναι.

Ε: Έχετε ήδη κάποιο επόμενο βιβλίο στο μυαλό σας;

Ναι! Ήδη γράφω το επόμενο βιβλίο μου και έχω στα σκαριά ένα ακόμα. Αλλά, είναι έκπληξη...

Κάπου εδώ, λίγο πριν το τέλος της συνέντευξής μας, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά και δημοσίως τη συγγραφέα Ναντίνα Κυριαζή για την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπό μου, παραχωρώντας τη συνέντευξη για το Bookia.

Όλη η διαδικασία της συνέντευξης ήταν μία ευχάριστη και δημιουργική διαδικασία την οποία είχα την τιμή να απολαύσω με μία ακόμη αξιόλογη και πολυτάλαντη συγγραφέα παιδικών παραμυθιών. Ελπίζω, ως αποτέλεσμα, να είναι διαφωτιστική και για τους φίλους αναγνώστες του Bookia.

Ευχαριστώ το συνεργείο του Bookia που μας χάρισε αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες και που μας συντρόφεψε στην αναζήτηση των «Πρέπει και των Θέλω ενός σκιάχτρου» διασχίζοντας τη «γελαστή γέφυρα» που ενώνει τον Κόσμο των ανθρώπων με τη Χώρα των Ξωτικών!

«Δε λέμε αντίο, αλλά εις το επανιδείν!»