Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος
LIFE & FREEDOM FOR ASHRAF FAYADH
Η Εταιρεία Συγγραφέων και ο Κύκλος Ποιητών συμμετέχοντας στη διεθνή κινητοποίηση –κάλεσμα για την απελευθέρωση του 35χρονου καλλιτέχνη την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου, προσκαλεί στις 8 το απόγευμα στο βιβλιοπωλείο Επί Λέξει, Ακαδημίας 32, στην εκδήλωση «Εκτελώντας την Ελεύθερη Έκφραση».
Την ίδια ημέρα πραγματοποιούνται σε όλον τον κόσμο περισσότερες από 100 αντίστοιχες εκδηλώσεις ανάγνωσης ποιημάτων και κειμένων υποστήριξης για τον Παλαιστίνιο ποιητή που καταδικάσθηκε στην εσχάτη των ποινών στη Σαουδική Αραβία όπου ζούσε για «αποστασία». Τα εγκλήματά του για τα οποία καταδικάσθηκε χωρίς να δικαιούται δικηγόρο, περιλαμβάνουν ακόμη τη βλασφημία και την προώθηση του αθεϊσμού μέσω των …ποιημάτων του. Τι κι αν αυτός υποστηρίζει ότι εκφράζουν απλώς την κατάστασή του ως παλαιστίνιου πρόσφυγα, ανησυχίες φιλοσοφικής και καλλιτεχνικής αναζήτησης…
Συμμετέχουν / διαβάζουν:
- Στάθης Γουργουρής, ποιητής & καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Columbia
- Σάρα Θηλυκού, ποιήτρια & μεταφράστρια
- Πέρσα Κουμούτση, συγγραφέας & μεταφράστρια
- Γιώργος Χουλιάρας, ποιητής
- Συγγραφείς - μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων & του Κύκλου Ποιητών
Ανακοίνωση που εξέδωσε η Εταιρεία Συγγραφέων την 1η Δεκεμβρίου 2015:
Η Εταιρεία Συγγραφέων, στοιχιζόμενη με το διεθνές PEN, εκφράζει αποτροπιασμό για την καταδίκη σε θάνατο για «αποστασία» του Παλαιστίνιου ποιητή Ashraf Fayadh από τις αρχές της Σαουδικής Αραβίας και καλεί για την άμεση απελευθέρωσή του.
Περισσότερες πληροφορίες:
Ο Αναστάσης Βιστωνίτης μίλησε εκ μέρους της Εταιρείας Συγγραφέων στην ΕΡΤ για το ζήτημα αυτό:
The Hellenic Authors’ Society joins PEN International in being appalled at
the Saudi Arabian authorities’ decision to sentence Palestinian poet Ashraf Fayadh
to death for apostasy and calls for his immediate release.
for further information:
- http://www.pen-international.
org/11/2015/saudi-arabia- sentences-poet-to-death/ - http://www.theguardian.com/
books/2015/nov/27/poets- protest-saudi-death-sentence- ashraf-fayadh
Life and Freedom for Ashraf Fayadh:
A Worldwide Reading in support of Free Expression and Human Rights
Thursday, January 14, 7:00 PM
Brooklyn Museum, 200 Eastern Parkway, Brooklyn, NY
Free and Open to the Public.
With poet Natalie Diaz, writer Ru Freeman, poet Lawrence Joseph, writer Dina Omar, and performance artist Dread Scott. Hosted by Tin House editors Rob Spillman and Elissa Schappell.
PEN American Center and the Brooklyn Museum present a reading of selected poems and others texts in support of Palestinian poet and art curator Ashraf Fayadh, who was sentenced to death by a Saudi court on November 17, 2015 for apostasy.
We are joining forces with the International Literature Festival Berlin (ILB) in their call for all individuals, institutions, schools, and media outlets that care about justice and freedom to participate in a worldwide reading on January 14, 2016 to press the U.K. and U.S. governments to intervene on behalf of Ashraf Fayadh, free expression, and the defense of human rights.
Ακολουθούν κάποια ποιήματα του Φαγιάντ που μεταφράστηκαν με αφορμή τη σημερινή εκδήλωση, και τα οποία θα διαβαστούν εκεί, καθώς και ένα ποίημα που γράφτηκε για τον Φαγιάντ, και το οποίο δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό diastixo.gr – θα διαβαστεί από την ποιήτρια στην εκδήλωση.
«Στον θάνατο του Ashraf Fayadh» της Ελένης Λιντζαροπούλου
Πηγή: diastixo.gr
Καλά του κάνετε
Η ποινή του άξια λόγου είναι
Καλά του κάνετε του ποιητή
Να τον σκοτώσετε
Έτσι μονάχα θα πυροδοτήσετε
Τα γεγονότα
Κι έτσι μονάχα
Θα τον καταδικάσετε
Στην αιωνιότητα
Ξέρετε πόσοι θα λαχταρούσαν την τύχη του;
Όμως δεν καταδικάζονται
Γιατί δεν είναι όλοι ποιητές,
Κι ας γράφουν ποίηση.
Ashraf Fayadh, A Melancholy Made of Dough [Instructions Within (2008)]
Translated into Greek by Yiorgos Chouliaras
(From a translation into English by Tariq al Haydar
http://arablit.org/2016/01/11/ashraf-fayadh-a-melancholy-made-of-dough)
Άσραφ Φαγιάντ
Μελαγχολία από ζυμάρι
Κομμάτια σου συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο -- μίγμα δικού σου αίματος,
ιδρώτα, υπολειμμάτων και όσων τα μάτια σου απολύουν.
Και όσων τα μάτια σου απολύουν.
Ο κόμπος της γλώσσας σου στα μισά της διαδρομής του ωκεανού
και όταν η σφαίρα του ήλιου κολυμπά
σε τροχιά προδιαγεγραμμένη –
Επιπλοκές!
Εκείνο που ποτέ δεν ανέφερε το πεζοδρόμιο
είναι πως πάνω του πατούσες
προσφέροντας τα παπούτσια σου σε μια πλάκα τσιμέντο,
τα πέλματά σου σε μια πλάκα από παπούτσια,
τα πόδια σου σε μια πλάκα της ατυχίας σου.
Κουρδίζεις τις χορδές του κεφαλιού συντονίζοντας μια ανόητη απόλαυση,
θάβεις ένα κρανίο – που θα προτιμούσες να μην κουβαλάς.
Σωριάζεσαι σε τάβλα που παριστάνει τη λευκή με μια φούχτα αλεύρι –
και ζυμώνεσαι.
Πρήζεσαι και τη θλίψη σου φουσκώνεις όπως ένα καρβέλι καυτό
και στεγνό.
Το νερό σου ψάχνεις
ανάμεσα στην ψίχα και την κόρα σου
και στο κομμάτιασμα σου.
Και κοκκινίζει το μέτωπό σου
επίσης σαν καρβέλι!
Σε αποθηκεύουν
στη χαοτική μνήμη
της γης, του πυρήνα της του ιερού
Βιβλίου των Διαταγμάτων στους ώμους σου.
Μουχλιάζεις επίσης σαν καρβέλι!
Μάταια αντιστέκεσαι στο πώς το σώμα σου παραδέρνει στη λευκή τάβλα
της κλίνης σου
στα πεζοδρόμια, σε
επιφάνειες που αντανακλούν και αντανακλώνται
και επιφάνειες που απορροφούν φως.
Το σώμα σου ξεχνά πάντοτε πως είναι πολύπλοκο μίγμα,
πως μόνον τη γνώριμη εικόνα των ποδιών του διαθέτει.
Πως με περιπλανώμενο αλήτη μοιάζεις
που τα χαρακτηριστικά του ξεχωρίζουν από άλλων περιπατητών.
Ούτε το βάδισμα ούτε τη γλώσσα τους μπορεί να μάθει
και δικαίωμα δεν έχει να περπατά όπως θέλει
ή να παραπατά ή να κλαίει όπως θέλει.
Κανένα δικαίωμα να ανοίξει το παράθυρο της ψυχής
να καθαρίσει τον αέρα τα συντρίμμια και τον θρήνο.
Ξεχνάς πως και εσύ επίσης είσαι
όπως ένα καρβέλι!
Ξεχνάς πώς αναμίχθηκε η ψυχή σου
όταν γεννήθηκες, από τη μέρα που ξερίζωσαν τον πλακούντα,
ανέμιξαν την ψυχή σου
με ρούχα που κρύβουν τα γεννητικά σου όργανα
και αποκαλύπτουν ό,τι μπορεί να φανεί. Δικό σου
και γυναικών που συνήθισαν τα περιλαίμιά τους να ξεριζώνουν
και να κρεμούν πορτρέτα στους τοίχους.
Αγοριών που εκπαιδεύτηκαν να σχεδιάζουν σε τοίχους
και ταφόπλακες και νεκροταφεία αυτοκινήτων
και να πορεύονται επ’ ονόματι σου, επίσης,
όπως ένα καρβέλι!
Έτσι η ψυχή σου αναμίχθηκε:
ομογενοποιημένη, συνέπεια ζύμωσης, ζυμωμένη, ψημένη
και πουλημένη σε μαγαζιά που βιάζουν υγειονομικές διατάξεις,
πλαστογραφημένη – σε παρανομίες χρησιμοποιημένη,
ψηφισμένη – και φαγωμένη
όπως ένα καρβέλι.
Ashraf Fayadh
A Melancholy Made of Dough
Parts of you pile one on top of another—a mixture of your blood,
sweat, remains, and discharge from your eyes.
And discharge from your eyes.
The knot of your tongue at the midway point of the ocean,
and when the sphere of the sun swims
in a preconceived orbit—
Complications!
What the sidewalk never mentioned
is that you used to step on it
and present your shoes on a plate of concrete,
your feet on a plate of shoes,
your legs on a plate of your misfortune.
You tune the strings of your head to affect your foolish delight,
you bury a skull—you’d rather not bear.
You heap yourself on a slate that claims whiteness due to a fistful of flour—
and you ferment.
You swell and puff your sadness like a hot loaf
and dry.
You search for your water
between your delicacy and your hardness
and your breaking.
And your forehead reddens
also, like a loaf!
You are stored
in the chaotic memory
of the earth, of its core
of al-Lauh al-Mahfuz on your shoulders
You grow mold, also, like a loaf!
In vain, you resist your body’s floundering atop the whitened slate
on your bed
on the sidewalks, on
reflecting and reflected surfaces
and surfaces that absorb light.
Your body always forgets that it’s a complex admixture,
that you have only the familiar look of your legs.
That you resemble a vagrant
whose features stick out among those who walk other walks.
He can neither master their walk nor speak their tongue;
has no right to walk as he pleases
or stumble or weep as he pleases.
No right to crack open the window of the soul
to renew its air and debris and mourning.
You forget that you too are
like a loaf!
You forget how your soul was mixed
at birth, since the day they ripped your placenta,
mixed, your soul
with clothes that conceal your genitals
and reveal what may be seen of them. Of you
and of women who have grown accustomed to ripping their own collars
and hanging portraits on walls.
Of boys who have trained themselves to draw on walls
and gravestones and cars in junkyards
and to march in your name, also,
like a loaf!
So your soul was mixed:
homogenized, fermented, kneaded, baked
and sold at stores that violated health codes,
forged—and used for illegal purposes,
voted on— and eaten
like a loaf.
Ashraf Fayadh: The Last of the Line of Refugee Descendants
Translated into GREEK by Yiorgos Chouliaras
Άσραφ Φαγιάντ
Ο τελευταίος της σειράς των απογόνων των προσφύγων
Προκαλείς δυσπεψία σε όλο τον κόσμο και μερικά άλλα προβλήματα.
Μην αναγκάζεις το έδαφος να κάνει εμετό
Και μείνε κοντά του, πολύ κοντά του.
Ένα κάταγμα που δεν θεραπεύεται.
Ένα κλάσμα που δεν επιλύεται
Ούτε προστίθεται στους άλλους αριθμούς.
Γιατί δημιουργείς κάποια σύγχυση στις παγκόσμιες στατιστικές.
Να είσαι πρόσφυγας σημαίνει να στέκεσαι στο τέλος της ουράς
Για να σου δώσουν ένα κλάσμα μιας χώρας.
Ο παππούς σου συνήθιζε να στέκεται χωρίς να ξέρει για ποιον λόγο.
Και το κλάσμα είσαι εσύ.
Η χώρα: μια ταυτότητα που βάζεις στο πορτοφόλι με τα λεφτά σου.
Τα λεφτά: κομμάτια χαρτί με εικόνες ηγετών.
Εικόνες: παίρνουν τη θέση σου μέχρι να επιστρέψεις.
Επιστροφή: ένα μυθικό ον που εμφανίζεται στις ιστορίες του παππού σου.
Εδώ ολοκληρώνεται το πρώτο μάθημα.
Το μάθημα σού μεταφέρεται ώστε να μάθεις το δεύτερο μάθημα, που είναι «εσύ
τι σημαίνεις;»
Την Ημέρα της Κρίσης, στέκονται γυμνοί,
Και εσύ κολυμπάς στα απόνερα ραγισμένων σωλήνων αποχέτευσης.
Ξυπόλυτος – που είναι υγιές για τα πόδια
Αλλά ανθυγιεινό για το έδαφος.
Για χάρη σου θα στηθούν εξέδρες και θα οργανωθούν συνέδρια
Και οι εφημερίδες θα γράψουν για εσένα έτσι όπως πρέπει.
Μια νέα φόρμουλα αναπτύχθηκε για την εξάλειψη κάθε δύστροπης βρομιάς
Και μόνον στο μισό κόστος.
Σπεύσε να αγοράσεις τη μισή ποσότητα.
Γιατί η έλλειψη νερού είναι οξύτατη.
Σοβαρές διαπραγματεύσεις
Διεξάγονται ώστε να σου διατεθεί δωρεάν στάχτη για να μην πνιγείς
Χωρίς να επηρεάζεται το δικαίωμα των δέντρων να ζουν στη Γη.
Μάθε πώς να μη χρησιμοποιείς μεμιάς όλη τη στάχτη που σου παρέχεται.
Σου δίδαξαν πώς να ανασηκώνεις το κεφάλι σου
Ώστε να μη μπορείς να δεις τη βρομιά στο έδαφος.
Σου δίδαξαν ότι η μητέρα σου είναι η Γη.
Και ο πατέρας σου;
Τον ψάχνεις για να επιβεβαιώσεις την καταγωγή σου.
Σου δίδαξαν ότι τα δάκρυά σου αποτελούν εξωφρενική απώλεια νερού.
Και το νερό ... όπως ξέρεις!
Αύριο,
Είναι μια καλή ιδέα να απαλλαγούμε από εσένα,
Γιατί η Γη θα φαινόταν καλύτερη χωρίς εσένα.
Τα παιδιά είναι σαν σπουργίτια,
Αλλά δεν χτίζουν φωλιές σε νεκρά δέντρα.
Και η υπηρεσία του ΟΗΕ δεν είναι αρμόδια για δενδροφύτευση.
Χρησιμοποίησε τον εαυτό σου όπως μια κάρτα διαπραγμάτευσης,
Όπως ένα κομμάτι χαρτί με ένα ποίημα πάνω του, ένα κομμάτι χαρτί τουαλέτας,
Ένα κομμάτι χαρτί για να ανάψει η μητέρα σου τον φούρνο
Και να ψήσει ψωμί.
Η πρόβλεψη καιρού:
Ο ήλιος κλινήρης γιατί έχει πυρετό.
Τα κόκκαλα, ντυμένα με σάρκα και έπειτα με δέρμα.
Το δέρμα βρομίζει και βγάζει μια απαίσια μυρουδιά.
Το δέρμα καίγεται και επηρεάζεται από υπερφυσικούς παράγοντες.
Πάρε τον εαυτό σου για παράδειγμα.
Μην εγκαταλείπεις την ελπίδα.
Πάρε θάρρος από την εξορία από την οποία διαφεύγεις!
Πρόκειται για εντατική εκπαίδευση για μια ζωή στην Κόλαση
Και στις σκληρές σου συνθήκες.
Θεέ μου, κάπου στη Γη βρίσκεται η Κόλαση;
Οι προφήτες έχουν συνταξιοδοτηθεί
Οπότε μην περιμένεις κανέναν προφήτη να σταλεί για χάρη σου.
Για χάρη σου, οι παρατηρητές καταθέτουν ημερήσιες αναφορές
Και πληρώνονται υψηλούς μισθούς.
Τα λεφτά είναι πολύ σημαντικά
Προς χάριν μιας αξιοπρεπούς ζωής!
Το φαλάφελ του Αμπού Σαϊντ είναι εκτεθειμένο σε μολύνσεις
Και το ιατρείο ανακοινώνει το τέλος της εκστρατείας εμβολιασμού
Οπότε μην ανησυχείς μήπως μολυνθούν τα παιδιά σου
Εφόσον το ιατρείο παραμένει εκεί.
Ζωντανή κάλυψη των διαδικασιών του διαγωνισμού καλλονής.
Εκείνο το κορίτσι φαίνεται καλή στο μπικίνι της
Και το άλλο έχει μάλλον μεγάλο πισινό.
Έκτακτο δελτίο: Ξαφνική Αύξηση στον Αριθμό Θανάτων
Από το Κάπνισμα.
Ο ήλιος εξακολουθεί να αποτελεί πηγή φωτός
Και τα αστέρια σε κρυφοκοιτάζουν, γιατί η στέγη σου χρειάζεται
Επισκευές.
Καβγάς στον σταθμό ταξί:
«Δεν έχουμε αρκετούς επιβάτες για να φύγουμε ακόμη.»
«Μα η γυναίκα μου είναι έτοιμη να γεννήσει.»
«Είναι η δέκατη γέννα της. Τίποτε δεν έχει μάθει; Υπάρχουν εκθέσεις που προειδοποιούν για τυχαία αύξηση πληθυσμού. Τυχαία – αυτή είναι η λέξη που έψαχνα τόσον καιρό. Ζούμε σε έναν τυχαίο κόσμο. Πολλαπλασιαζόμαστε και τα παιδιά μας στέκονται γυμνά. Πηγές έμπνευσης για κινηματογραφιστές ή για συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης στις συναντήσεις μεγάλων χωρών. Είμαστε μικροί άνθρωποι αλλά δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς. Για χάρη μας κτήρια έχουν καταρρεύσει και κάποιοι σιδηροδρομικοί σταθμοί έχουν ανατιναχθεί. Το σίδερο σκουριάζει. Για χάρη μας υπάρχουν πολλά μηνύματα με εικόνες. Είμαστε ηθοποιοί που δεν πληρώνονται. Ο ρόλος μας είναι να στεκόμαστε εξίσου γυμνοί όπως όταν μας γέννησαν οι μανάδες μας, όπως όταν μας γέννησε η Γη, όπως όταν μας γέννησαν τα ενημερωτικά δελτία και οι πολυσέλιδες εκθέσεις και τα χωριά που συνορεύουν με εποικισμούς και τα κλειδιά που κουβαλά ο παππούς μου. Ο φτωχός μου ο παππούς δεν ήξερε ότι είχαν αλλάξει οι κλειδαριές. Παππού μου, μακάρι οι πόρτες που ανοίγουν με ηλεκτρονικές κάρτες να σε βρίζουν και μακάρι τα νερά των λυμάτων που διατρέχουν τον τάφο σου να σε βρίζουν. Μακάρι να σε βρίζει ο ουρανός και χωρίς βροχή. Δεν πειράζει, τα κόκκαλά σου δεν μπορούν να μεγαλώσουν κάτω από το χώμα, οπότε το χώμα είναι ο λόγος που δεν ξαναμεγαλώνουμε.
Παππού, θα πάρω τη θέση σου την Ημέρα της Κρίσης, γιατί τα ιδιωτικά σημεία του σώματός μου δεν αγνοούν την κάμερα.
Επιτρέπεται η φωτογράφιση την Ημέρα της Κρίσης;
Παππού, στέκομαι γυμνός κάθε μέρα χωρίς καμία Κρίση, χωρίς κανείς να χρειάζεται να ξοδέψει το καλό του χαρτί, γιατί έχω σταλεί ως προπομπός. Είμαι το πείραμα της Κόλασης στον πλανήτη Γη.
Της Κόλασης που ετοιμάστηκε για τους πρόσφυγες.
Ashraf Fayadh
The Last of the Line of Refugees Descendants
You give the world indigestion, and some other problems.
Don't force the ground to vomit,
And stay close to it, very close.
A fracture that can't be set.
A fraction that can't be resolved
Or added to the other numbers.
Because you give rise to a certain confusion in global statistics.
Being a refugee means standing at the end of the queue
To get a fraction of a country.
Standing is something your grandfather did, without knowing the reason.
And the fraction is you.
The country: a card you put in your wallet with your money.
Money: pieces of paper with pictures of leaders.
Pictures: they stand in for you until you go back.
Going back: a mythical creature that appears in your grandfather's stories.
Here endeth the first lesson.
The lesson is conveyed to you so that you can learn the second lesson, which is “what do you signify?”
On the Day of Judgment, they stand naked,
And you swim in the spillage from the cracked sewage pipes.
Barefoot – that's healthy for the feet
But unhealthy for the ground.
For your sake we will set up rostrums and hold conferences,
And the newspapers will write about you in the appropriate manner.
A new formula has been developed to eliminate recalcitrant dirt,
And at only half the price.
Hurry to buy up half the amount,
Because the water shortage is very acute.
Serious negotiations
Are underway to provide ashes for free so that you won't choke,
Without affecting the right of trees to live on Earth.
Learn how to avoid using up all your ash allowance in one go.
They taught you how to lift your head up
So that you can't see the dirt on the ground.
They taught you that your mother is the Earth.
And your father?
You're looking for him to confirm your lineage.
They taught you that your tears are an extravagant waste of water.
And water ... as you know!
Tomorrow,
It'll be a good idea to get rid of you,
Because the Earth would look better without you.
Children are like sparrows,
But they don't build nests in dead trees.
And the U.N. agency isn't responsible for planting trees.
Use yourself as a bargaining card,
As a piece of paper with a poem on it, a piece of toilet paper,
A piece of paper for your mother to light the stove
And bake some loaves.
The weather forecast:
The sun is lying in bed because it has a temperature.
The bones, clothed in flesh and then with skin.
The skin gets dirty and gives off a horrible smell.
The skin burns and is affected by supernatural factors.
Take yourself as an example.
Don't give up hope.
Take heart from the exile from which you are fleeing!
This is intensive training for life in Hell
And in your harsh conditions.
My god, is Hell somewhere on Earth?
The prophets have gone into retirement
So don't expect any prophet to be sent your way for your sake.
For your sake, the observers submit daily reports
And are paid high salaries.
How important money is
For the sake of a decent life!
Abu Said's falafel are exposed to contamination
And the dispensary is announcing that the inoculation campaign is ending
So don't worry about your children being contaminated
As long as the dispensary is there.
Live coverage of the proceedings of the beauty contest.
That girl looks good in her bikini,
And that one has rather a large bottom.
Breaking news: Sudden Rise in the Number of Deaths
From Smoking.
The sun is still a source of light
And the stars are peeping in at you, because your roof needs
Repairing.
An argument at the taxi depot:
“We don't have enough passengers to leave yet.”
“But my wife is in labour.”
“This is her tenth pregnancy. Hasn't she learnt anything? There are reports warning of random population growth. Random – that's the word I've been looking for for ages. We're living in a random world. We're multiplying and our children stand naked. Sources of inspiration for film-makers, or for discussion around the table at the G8. We are small people but they can't live without us. For our sake some buildings have fallen down and some railway stations have been blown up. Iron is liable to rust. For our sake there are plenty of picture messages. We are actors who don't get paid. Our role is to stand as naked as when our mothers gave birth to us, as when the Earth gave birth to us, as the news bulletins gave birth to us, and the multi-page reports, and the villages that border on settlements, and the keys my grandfather carries. My poor grandfather, he didn't know that the locks had changed. My grandfather, may the doors that open with digital cards curse you and may the sewage water that runs past your grave curse you. May the sky curse you, and not rain. Never mind, your bones can't grow from under the soil, so the soil is the reason we don't grow again.
Granddad, I'll stand in for you on the Day of Judgment, because my private parts are no strangers to the camera.
Do they allow filming on the Day of Judgment?
Granddad, I stand naked every day without any Judgment, without anyone needing to blow any last trump, because I have been sent on in advance. I am Hell's experiment on the planet Earth.
the Hell that has been prepared for refugees.
Ashraf Fayadh
Μετάφραση στα ελληνικά από την αγγλική μετάφραση: Ντίνος Σιώτης
Τι ιδέα έχεις για τις μέρες που συνήθως περνάω χωρίς εσένα;
Για τα λόγια μου που γρήγορα εξατμίζονται
και για τον βαρύ πόνο;
Για τους κόμπους που ’γιναν ίζημα στον θώρακά μου
σαν ξεραμένα φύκια;
Ξέχασα να σου πω.. πρακτικά μιλώντας
συνήθισα στην απουσία σου
και οι ευχές μου έχασαν το δρόμο προς τις επιθυμίες σου
και η μνήμη άρχισε να διαβρώνεται!
Κι ότι ακόμη κυνηγάω το φως, όχι γιατί θέλω να βλέπω,
το σκοτάδι πάντα με τρόμαζε ακόμα
κι αν το ’χω συνηθίσει.
Frida Kahlo’s Mustache by Ashraf Fayadh
Adapted into Greek by Yiorgos Chouliaras
(from a translation into English by Mona Kareem)
Το µουστάκι της ΦρίνταΚάλο
Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Χουλιάρας
Θα αγνοήσω τη µυρουδιά της λάσπης και την ανάγκη να µαλλώσω τη βροχή και το κάψιµο
που από καιρό κάθεται στο στήθος µου.
Ψάχνω για παρηγοριά κατάλληλη για την κατάστασή µου, που δεν µου επιτρέπει να ερµηνεύσω τα χείλη σου µε όποιον τρόπο επιθυµώ
Ή να διώξω τις σταγόνες της οµίχλης από τα κόκκινα πέταλά σου
Ή να µειώσω την τροµερή εµµονή που µε πιάνει όταν καταλαβαίνω πως δεν είσαι δίπλα µου αυτή τη στιγµή
Και δεν θα είσαι ... Όταν αναγκάζοµαι να δικαιολογήσω τη θέση µου στην τιµωρό σιωπή της νύχτας.
Κινήσου λες και η γη είναι σιωπηλή, όπως τη βλέπουµε από απόσταση και όλα που έχουν συµβεί µεταξύ µας δεν ήταν παρά ένα κακό αστείο που παρατράβηξε.
***
Τι νοµίζεις για τις ηµέρες που πέρασα χωρίς εσένα;
Για τις λέξεις που εξατµίστηκαν τόσο γρήγορα από τον βαρύ πόνο µου;
Για τους κόµπους που κάθησαν στο στήθος µου σαν στεγνά φύκια;
Ξέχασα να σου πω ότι συνήθισα την απουσία σου (µιλώντας τεχνικά)
Και πως οι ευχές χάνουν τον δρόµο τους προς τις επιθυµίες σου
Και η µνήµη µου συνεχίζει να διαβρώνεται.
Πως εξακολουθώ να κυνηγώ το φως, όχι για να δω, αλλά γιατί φοβίζει το σκοτάδι ... ακόµη και όταν το συνηθίζουµε.
Αρκούν οι απολογίες µου; Για όλα όσα συνέβησαν ενώ προσπαθούσα να βρω
καλές δικαιολογίες.
***
Για την κάθε φορά που η ζήλεια εξεγέρθηκε στο στήθος µου,
Για την κάθε φορά που η απελπισία κατέστρεψε µια καινούργια από τις σκοτεινές µου
ηµέρες,
Για την κάθε φορά που είπα η ∆ικαιοσύνη θα πάθει κράµπες περιόδου και η Αγάπη ήταν ένας
πτωχός τω πνεύµατι άντρας στο φθινόπωρο της ηλικίας του µε στυτική δυσλειτουργία.
***
Θα πρέπει να παραµερίσω τη µνήµη µου
Και να υποστηρίξω πως κοιµάµαι καλά.
Οφείλω να κάνω κοµµάτια τις ερωτήσεις που έρχονται
Ψάχνοντας για µια αιτιολογία, ζητώντας πειστικές απαντήσεις.
Οι ερωτήσεις που, για εντελώς προσωπικούς λόγους, ήρθαν µετά από την
Πτώση της συνηθισµένης στίξης.
***
Ας εξηγήσει ο καθρέφτης πόσο όµορφη είσαι.
Αφαίρεσε τον σκονισµένο σωρό λέξεων, ανάπνευσε βαθιά.
Θυµήσου πόσο σε αγαπούσα και πώς όλα µεταµορφώθηκαν σε ένα ηλεκτρικό
σοκ που θα προκαλούσε τεράστια φωτιά ... σε µια άδεια αποθήκη.
Πρόσκληση φίλων