Βιβλίο O άνθρωπος που έκανε τις Κυδωνίες ν' ανθίσουν
Συγγραφέας Ειρήνη Βεκρή
Κατηγορία Δοκίμιο - Ιστορία
Εκδότης Αστάρτη
Συντάκτης-ρια Γιάννης Ρουσσιάς

Αγορά τού βιβλίου από το Δίκτυο Βιβλιοπωλείων Bookia

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Ένα μικρό οδοιπορικό στις Κυδωνίες του 18ου αιώνα πραγματοποιεί με το βιβλίο της αυτό η συγγραφέας Ειρήνη Βεκρή. Ένα οδοιπορικό στη γη των προγώνων της για να μας παρουσιάσει μια εξέχουσα μορφή της πόλης, η οποία βοήθησε τις Κυδωνίες να ανθίσουν και να αποτελέσουν ισχυρό πόλο έλξης σε ολόκληρη την υπόδουλη Ελλάδα.

Πρόκειται για τον ιερέα Ιωάννη Δημητρακέλλη Οικονόμο, Ήταν μια εξέχουσα μορφή της πόλης, που οι συνθήκες τον βοήθησαν να πάρει ένα φιρμάνι από τον σουλτάνο, το οποίο έδινε μεγάλες ελευθερίες στη πόλη, επρόκειτο ουσιαστικά για ένα καθεστώς ημιαυτονομίας. Μετά την απόκτηση του φιρμανιού αυτού ο ιερέας πήρε ηγετική θέση στη δημογεροντία της πόλης και άρχισε να χτίζει εκκλησίες, σχολεία και ένα ορφανοτροφείο.

Την περίοδο που ήταν στη δημογεροντία των Κυδωνιών υπήρξε σημαντική οικονομική άνθηση και μπήκαν τα θεμέλια του αλληλοδιδακτικού σχολείου. Όπως συχνά συμβαίνει, στη χώρα μας πολύ περισσότερο, μετά τον θάνατό του ξεχάστηκε και έγινε προσπάθεια να σβηστεί από τις μνήμες των ανθρώπων. Όμως το έργο του παρέμεινε μέχρι την επανάσταση του 1821, όταν οι Τούρκοι έκαψαν για πρώτη φορά τη πόλη και όταν αργότερα ζωντάνεψε ήρθε η τελειωτική καταστροφή του 1922.

Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ειδικό φωτογραφικό ένθετο με σχετικά πρόσφατες φωτογραφίες από τη πόλη. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιστορική πηγή, με αρκετά χρήσιμες πληροφορίες για μια άγνωστη πτυχή της ιστορίας της πόλης.

Oι κυδωνίες άνθιζαν πάντα την Άνοιξη στις Κυδωνίες, το Αϊβαλί δηλαδή γιατί αϊβά στα τούρκικα θα πει κυδώνι. Αλλά οι Κυδωνίες πρωτοάνθισαν το 1773, την άνοιξη κι έμειναν ανθισμένες όλο το χρόνο και για χρόνια μετά. Ήταν ο παπάς και βοεβόδας τους, ο Ιωάννης Δημητρακέλλης-Οικονόμος που τις φρόντιζε.

Ύστερα ο Οικονόμος έφυγε και ξεχάστηκε. Με το ζόρι. Οι Κυδωνίες όμως μέχρι το 1821, αφού το όραμά του είχε μείνει ζωντανό, βρίσκονταν σε διαρκή ανθοφορία της ελεύθερης σκέψης για όλους τους Έλληνες, αλλά και σύνδεσμος και προμηθευτής για τους επαναστατημένους.

Τουρκικός στρατός και στίφη ατάκτων αφάνισαν την πόλη "δια πυρός και σιδήρου" στις 3 Ιουνίου του 1821. Οι Κυδωνίες έγιναν στάχτη. Ήταν η πρώτη φορά, γιατί μετά αφού ξαναζωντάνεψε η Πολιτεία, πήραν να οργανώνονται τα "τάγματα εργασίας" από το 1913. Ύστερα ήρθε ο Διωγμός και η Σφαγή του '22.

Οι Κυδωνίες, η Ελληνική Πολιτεία, δεν ξανάνθισαν πια...