[...] Ανθολογώντας ο ίδιος τον εαυτό μου (άλλη μια δημοσιογραφική "πατέντα" -οι δυνατότητες για σοβαρότερη φιλολογική δουλειά είναι περιορισμένες στα ελληνικά γράμματα, τόσον όσον και οι κύκλοι των κριτικών, των φίλων, των κολλητών και άλλων δυνάμεων που δεν ευκαιρούν), διαπίστωσα πολλές αδυναμίες περιεχομένου και ύφους. Ανατρέχοντας στα κείμενα μιας πενταετίας, από τα μέσα του 2001 έως τα μέσα του 2006, ανακάλυψα ευκολίες, επαναλήψεις, κάποιες μονομανίες και κάποιες εκτροπές απ\' αυτά που ο ίδιος πιστεύεις ότι είναι ή θα πρέπει να είναι ο "κανόνας" σου όταν γράφεις.
Ομως αποφασίσαμε να μην κάνουμε καμμια διόρθωση και να παραθέσουμε τα κείμενα που διαλέξαμε γι\' αυτήν την έκδοση στην ακριβή μορφή που είχαν όταν δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα. Πρόκειται δηλαδή για ακριβή ανάτυπα (συν κάποια θραύσματα), που προσπαθούν να αποτυπώσουν τη δύναμη αλλά και τις αδυναμίες της καθημερινής δημοσιογραφικής προσπάθειας.
Δεν πιστεύω ότι έχουμε να κάνουμε με κείμενα τα οποία "κέρδισαν το στοίχημα τους με τον χρόνο", αλλά απλώς με το χρονικό ενός ιδιότυπου χρονογραφήματος που, κάπως ιδιόμορφα εις ό,τι αφορά το ιδιόλεκτο του είναι η αλήθεια, προσπάθησε να παρακολουθήσει κάποια λίγα ή πολλά απ\' αυτά που μας απασχολούν στον δημόσιο βίο το μεν, το δε στις κατ\' ιδίαν σκέψεις και τα αισθήματα.
Συνεπώς έχω την αίσθηση αλλά και την ελπίδα ότι τα κείμενα αυτά το έχουμε γράψει, τρόπον τινά, μαζί· ότι συγκατοικήσαμε, συγκατοικούμε σε αυτά, ο καθείς με τον τρόπο του- στα πάνω μας, στα κάτω μας, στα μέσα μας, στα έξω μας. Οπως στην πόλη...
(Στάθης Σ. και για την ακρίβεια Στάθης Διονυσίου Σταυρόπουλος)