"Μόνο τις σκέψεις μου, εν τέλει, δεν λέω να αποχωριστώ. Όλο και κάποιος θα βρεθεί να θελήσει να κουβεντιάσουμε, αν τολμήσει να με κοιτάξει κατάματα. Και μόνο η ιδέα πως δεν είναι απίθανο να συμβεί με ημερεύει. Το κρύο, όμως, τη νύχτα, με αγριεύει. Για να αντέξω την παγωνιά, ονειρεύομαι πως είμαι αγρίμι στα δάση και στα βουνά. Γρυλλίζω, βρυχώμαι, αρνούμαι να το δεχθώ, σαν να \'ναι μια άδικη καταδίκη. Με το ξημέρωμα, την αποδέχομαι. Από αδιαφορία για το σαρκίο μου· γιατί οι δίκαιες τιμωρίες εκλείπουν, όπως συμβαίνει σ’ όλες τις εποχές, ιδίως στις σκοτεινές. Σημασία έχει να μπορεί κανείς να συνεχίσει να τις φαντάζεται...".

Η ιστορία που αποτυπώνουν τα Ημερολόγια ενός ηλεκτρολόγου-μηχανικού, που άστεγος περιπλανιέται, για σχεδόν έξι χρόνια, σε δρόμους της Αθήνας, είναι φανταστική. Το ίδιο φανταστικός είναι και ο ήρωας Η. Κ.

Η ιστορία του ζωντανεύει με μιαν εκ βαθέων εξομολόγηση της ζωής, που αποτυπώνει έναν κόσμο ανεστιότητας.