Το δεύτερο βιβλίο της Αλίκης Οικονόμου – Γιωτάκου χαρακτηρίζεται σαν ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με έντονα τα στοιχεία ενός αστυνομικού μυθιστορήματος.Η διαφορά είναι πως το να αποκαλυφθεί ποιος είναι ο δολοφόνος δεν είναι ο απώτερος στόχος της συγγραφέως, αλλά οι περίμετροι που τον ορίζουν, μιας και προχωρεί σε προεκτάσεις που μόνο ένα κοινωνικό μυθιστόρημα μπορεί να δώσει.Το φόντο πάνω στο οποίο κινείται η ιστορία είναι μια κοινωνία ρεαλιστική, σκληρή αλλά και ευαίσθητη και ρομαντική. Μια κοινωνία αντιφάσεων και αντιθέσεων.Η πλοκή στηρίζεται πάνω σε χαρακτήρες δυνατούς, χαρακτήρες που δηλώνουν με την έντονη παρουσία τους την αέναη μάχη του καλού και του κακού, που φτάνουν στα άκρα για να επικρατήσουν ή που φτάνουν στα άκρα προκειμένου να κρατήσουν τις αξίες, τις ηθικές τις βαθιά ριζωμένες μέσα τους.Ο κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Μάνος. Είναι ένας ήρωας ρομαντικός, ευαίσθητος, ηθικός, έντιμος .Ζει μια άλλη ζωή ξένη με την πραγματικότητα γύρω του. Το ξέρει αλλά προσπαθεί να κρατάει τις αρχές του. Προσπαθεί να δίνει πάντα ένα άλλοθι. Άλλοθι σε συμπεριφορές διαφορετικές από τις δικές του.Ο Μάνος μπλέκεται σε μια πλεκτάνη υφασμένη αριστοτεχνικά από τον αντίπαλο του επαγγελματικά, τον Βασιλίδη έναν στυγερό και αδίστακτο τύπο. Αναφέρει χαρακτηριστικά η συγγραφέας : '' Mέσα στην ομίχλη που τον είχε κατακλύσει, η λαχτάρα να αποκτήσει χρήματα πολλά τον έκανε να παραμερίσει τα πάντα ως επουσιώδη. Στύφισε το στόμα του, πάγωσε η καρδιά του. Έγινε στείρα και χωρίς αισθήματα. Μέσα του δεν υπήρχε λογισμός. Τον έδερνε ο παραλογισμός και σύννεφα σήκωνε μπροστά του ένα μόνο πράμα, μία μόνο σκέψη - το χρήμα - ''.Η πρώτη σκηνή διαδραματίζεται σ’ ένα κακόφημο μπαρ όπου ο Μάνος καταφεύγει μετά από μια θυελλώδη συνεδρίαση στο ΣΕΒ . Ο ήρωας μπαίνει σ ΄έναν κόσμο που περιτυλίγεται από χυδαιότητα. Ταυτόχρονα η συγγραφέας μας ετοιμάζει για νέα δεδομένα που θα τον στιγματίσουν και θα τον οδηγήσουν σ΄ ένα τούνελ σκοτεινό με πρωταρχικό στοιχείο μια δολοφονία.Κλείνεται στη φυλακή και οι αντοχές του δοκιμάζονται. Φτάνει στα όριά του.Η συγγραφέας δίνει το στίγμα της και σ΄ αυτό το βιβλίο. Προσφορά, αγάπη, έρωτας αλλά και συγχώρεση - το πιο δύσκολο απ ΄όλα - στοιχεία που δίνονται έντονα μέσω της μυθοπλασίας. Με τη γραφή της - διανθισμένη με έντονα φιλολογικά στοιχεία - καταφέρνει να αποδώσει την ψυχολογία των ηρώων της, να εισχωρήσει στην ψυχή τους και να κατακρίνει αλλά και να δικαιολογήσει συμπεριφορές.Η γλώσσα είναι άρτια, δουλεμένη πάνω σε πρώτο και τρίτο πρόσωπο με επιτυχείς εναλλαγές. Οι διάλογοι προσαρμοσμένοι στο βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο των ηρώων της, στέκουν ζωντανοί.Ανάμεσα στα γεγονότα παρεμβάλλονται λυρικές περιγραφές ή σκηνές γεμάτες με λαογραφικά στοιχεία. Διακόπτουν την πλοκή και επιβραδύνουν την εξέλιξη της υπόθεσης. Υπάρχει λόγος γι΄ αυτό.Είναι σαν τα στάσιμα, σαν μια αυλαία που διαχωρίζει τα επεισόδια και αφήνει το νου να ησυχάσει. Μόνο που η συγγραφέας χρησιμοποιεί πεζό λόγο για να ξεφύγει από την ένταση της πλοκής της ιστορίας της.Το ''Καληνύχτα τώρα, Μάνο '' το δεύτερο μυθιστόρημα της συγγραφέως ακολουθεί τον ίδιο δρόμο με το πρώτο. Κι αυτός είναι να μας οδηγήσει σε κάποια μονοπάτια φιλοσοφικής διατένισης της ζωής με απώτερο στόχο να μείνουν μέσα μας κάποια στοιχεία του ιδεατού που ίσως κάνουν τη ζωή μας καλύτερη.