«Θεατρικό έργο η ζωή. Φτιαγμένο με προσοχή και τέχνη. Για να παιχτεί, να μαγέψει, να προβληματίσει». ----> σελίδα 9. Έτσι ξεκινάει η ιστορία του βιβλίου αυτού, με πρωταγωνιστές την Λουίζα, τον Μάρκο, την Εύη, τον Νίκο και τον Σπύρο. Άνθρωποι γεμάτοι πάθη, λάθη, ενοχές, τύψεις, έρωτα. Άνθρωποι καθημερινοί με αδυναμίες, προβληματισμούς, ηθικά διλήμματα και τρωτά σημεία. Άνθρωποι που πληγώνουν και πληγώνονται. Και ο έρωτας… αυτός ο παντοδύναμος θεός δεν αφήνει κανέναν αλώβητο. Όσο και αν πόνεσαν οι ήρωες στην ζωή τους, η ευτυχία, η αγάπη και ο έρωτας, στην στροφή του δρόμου τους καρτερούσαν.

Ένα τροχαίο ατύχημα στέκεται η αφορμή για να ξεδιπλωθούν αναμνήσεις και γεγονότα που η Λουίζα είχε από χρόνια καταχωνιάσει στα πιο σκοτεινά συρτάρια του μυαλού της. Ο τραυματίας είναι ο Μάρκος, ο πρώτος και μεγάλος έρωτας της ζωής της. Στο αντίκρισμά του, μια άγρια πάλη ξεσπά στο μυαλό και στην καρδιά της. Ένας σκληρός αγώνας ανάμεσα στο «πρέπει» και «δεν πρέπει», στο σωστό και στο λάθος, στην αγάπη και το μίσος, στην εκδίκηση και την συγχώρεση. Η Εύη, επιστήθια φίλη της, που παρά τις προσωπικές της δυσκολίες, είναι ο ακοίμητος φρουρός, ο βράχος , το στήριγμα της Λουίζας. Ο Νίκος, παρά τα πλούτη του, είναι ένας μοναχικός, τίμιος και ειλικρινής άνθρωπος και βρίσκει την απόλυτη αγάπη στο πρόσωπο της Εύης. Και τέλος, ο Σπύρος, μια βασανισμένη ψυχή που επωμίστηκε στους ώμους του το βάρος και το αντίκτυπο της δολοφονίας του πατέρα του.

Σε ένα θεατρικό έργο υπάρχουν όμως και οι δεύτεροι ρόλοι, που ενώ φαίνονται μικροί, στην πραγματικότητα, είναι καίριας σημασίας εφόσον επηρεάζουν την πορεία της ζωής των πρωταγωνιστών. Ειρήνη, Ασημίνα, Αντώνης και ο αστυνόμος Ευθυμίου. Τι ρόλο θα παίξουν και πόσο θα επηρεάσουν την ζωή των πρωταγωνιστών; Κάπου εδώ η αυλαία πέφτει και εμείς οι θεατές καλούμαστε να χειροκροτήσουμε τους ήρωες για την δύναμη που επέδειξαν, για τα λάθη που έκαναν αλλά προχώρησαν στην ζωή τους, για το μεγαλείο της συγχώρεσης, για την αγάπη που τελικά βίωσαν.

Ένα μυθιστόρημα με ωραία γραφή, όμορφες περιγραφές, που μας αποδεικνύει πόσο έντεχνα η συγγραφέας χειρίζεται τον λόγο, γεμάτο συναισθήματα και ευαισθησία, με εναλλαγές ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. Σας το συστήνω!!

** Είδα στον ύπνο μου ότι η ζωή είναι χαρά. Ξύπνησα και είδα ότι είναι χρέος. Αγωνίστηκα και είδα ότι το χρέος είναι χαρά. Ινδός ποιητής Ταγκόρ------------> σελίδα 126

Η κόκκινη βροχή είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που κινείται ανάμεσα σε ανθρώπους αντίθετους μεταξύ τους, ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Ένα ψυχογράφημα δοσμένο με ευαισθησία, οξυδέρκεια και διείσδυση στην πολύπλοκη ανθρώπινη φύση με στοιχεία ρεαλισμού και αμεσότητας τα οποία, με συγγραφική προσοχή, συνδυάζονται από τη δημιουργό από την αρχή, έως και το τέλος της αφήγησης.Είναι μια πολυεπίπεδη αφήγηση με εναλλαγές από το παρόν στο παρελθόν με τέσσερες βασικούς ήρωες και αντιήρωες, με εσφαλμένες επιλογές, αμφιταλαντεύσεις, προβληματισμούς. Ένας τρελός χορός με τη ζωή και τις δυσκολίες της. Όμως ζεις με όλες σου τις αισθήσεις τους χαρακτήρες με τα πάθη τους, τα λάθη τους, τις αντιπαλότητες, αλλά και την αγάπη και τον έρωτα...Mε το μυθιστόρημα αυτό και με τις διαστάσεις που του έδωσε η συγγραφέας, θέλησε όπως από την αρχή φάνηκε, να σκιαγραφήσει τον κοινωνικό ιστό που μας περισφίγγει και μέσα στον οποίον κινούμεθα και υπάρχουμε.Δεν ενδιαφέρθηκε να τονίσει τις ίντριγκες, ούτε να βρει τις μεγάλες ανατροπές για να τονίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη για το τι θα γίνει παρακάτω. Τα παραμέρισε με τέχνη και συνέπεια όλα αυτά, γιατί στόχος της ήταν να παρουσιάσει τη ζωή στην καθημερινότητά της, χωρίς ούτε να την ωραιοποιήσει, ούτε να την κάνει αποτρόπαιη, αλλά να τη δείξει στην πραγματική της διάσταση και συγχρόνως να περάσει μηνύματα, σκέψεις και ιδέες, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να εγείρει υπαρξιακά και φιλοσοφικά ερωτήματα, ώστε στο τέλος να παρουσιαστεί ένας οδοδείκτης σωστός ανάμεσα στα Πρέπει η δεν Πρέπει..Δύο φίλες η Λουΐζα και η Εύη βιώνουν κρίσιμες στιγμές στη ζωή τους μεταξύ της ηθικής, της ακεραιότητας, των προσωπικών τους αξιών και ιδανικών, και της ανάγκης της άμεσης αντιμετώπισης της πραγματικότητας, η οποία είναι σκληρή και στις δύο περιπτώσεις και αθέλητα ανακύπτει καθοριστικά η ψυχοσυναισθηματική τους εμπλοκή, τα ερωτήματα, η αγωνία και η αναζήτηση της οριστικής ή η απόρριψη της εσφαλμένης επιλογής. Και όλα αυτά αναφέρονται, χωρίς καμία υπερβολή, αλλά με λυρισμό και φιλοσοφική διάθεση, μέτρο και αληθοφάνεια, αποδίδοντας όλη την ένταση που διακατέχει τις ηρωίδες σε όλη τη διάρκεια της αναζήτησης, μέχρι την τελική τους απόφαση. Η αφήγηση είναι ισορροπημένη, με εναλλαγές που αρμόζουν στην εξέλιξη της πλοκής, με αποτέλεσμα η γραφή να μην είναι μονοδιάστατη, αλλά αντίθετα να παρουσιάζει διακυμάνσεις μεταξύ αμεσότητας, ρεαλισμού, λυρικότητας αλλά και διεισδυτικότητας.Προσπάθησε ακόμη η συγγραφέας να συνδέσει τους ήρωες με το οικογενειακό τουςπεριβάλλον, το οποίον έπαιξε και καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και επίσης αναφέρθηκε και στα μέρη που πέρασαν τα εφηβικά τους χρόνια και ταοποία επέδρασαν και αυτά στην ψυχοσύνθεσή τους. Ο λόγος είναι τρυφερός, ποιητικός, αλλά και σκληρός, όπου απαιτείται. Δίνει πνοή, μας εισάγει σε μονοπάτια, χωρίς όμως να χανόμαστε στο πλήθος των καλολογικών στοιχείων. Το βιβλίο είναι διαποτισμένο με ένα μεθυστικό άρωμα ρομαντισμού που σε συνδυασμό με τις βραχυπερίοδες προτάσεις και τη ρέουσα πλοκή κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο, έστω και αν η πλοκή δεν είναι δαιδαλώδης και αινιγματική για το τι πρόκειται να συμβεί στην επόμενη σελίδα.Όλα είναι θέμα επιλογής λοιπόν και όπως γράφει η συγγραφέας :''Θεατρικό έργο η ζωή και τα σκηνικά στήνονται αναλόγως και αναλόγως ενεργεί και πράττει και ο καθένας από τους ήρωες και από εμάς, όταν κληθεί να παίξει το ρόλο της ζωής του. Όλοι μας έχουμε το δικαίωμα της επιλογής. Από εμάς εξαρτάται αν ο ρόλος της ζωής θα παιχτεί καλά ή αν όχι. ''Επιλέγουμε λοιπόν και μακάρι η επιλογή να είναι επιτυχημένη! Τελικά, όσα μπορεί να εισπράξει οαναγνώστης από το βιβλίο αυτό συνοψίζονται στη φράση ότι ''η ζωή μας πρέπει ναοδηγείται από την αγάπη, γιατί η αγάπη αποτελεί έναν οδικό κώδικα, μια τεχνολογία τηςύπαρξης, έναν οδηγό για το επικίνδυνο ταξίδι της ζωής. Γιατί στην ανθρώπινη ζωή τίποτεβέβαιο δεν υπάρχει και το μόνο που αξίζει να αποτελεί σταθερή και ακλόνητη αξία μέσαστην πορεία του χρόνου είναι η Αγάπη.