Η Λένα και ο Φάνης γνωρίζονται στο όμορφο και ειδυλλιακό Ναύπλιο. Απο την πρώτη στιγμή, με το πρώτο κοίταγμα οι καρδιές τους συναντιούνται και οι ζωές τους ενώνονται. Με μια πρόποση αναφωνούν και οι δύο ¨Αρχίζουμε". Το ραντεβού τους όμως με την νέα τους ζωή και την ευτυχία, το διαδέχεται ένα άλλο αναπάντεχο ραντεβού με τον Θάνατο. Το πεπρωμένο τους αλλιώτικο, θλιβερά διαφορετικό απο αυτό που είχαν υπολογίσει. Το σκηνικό αλλάζει χρώμα. Το λευκό της χαράς και του γάμου βάφετε κόκκινο μέσα σε λίγα λεπτά. Το όνειρο γίνεται εφιάλτης. Το χαμόγελο δίνει την θέση του στην θλίψη. Η Λένα χωρίς τον Φάνη ξεκινάει να παλεύει με τον ίδιο της τον εαυτό. Προσπαθεί να κρατήσει το μυαλό της σε οριακό σημείο. Μιά άνιση μάχη ανάμεσα στην λογική και τον παραλογισμό την βυθίζει ολοένα πιο βαθιά στην απομόνωση και στον αυτοεγκλεισμό. Κρίσεις Πανικού, φοβίες. Άστοχες ενοχές, την απομακρύνουν ολοένα και πιο πολύ σε ένα απροσπέλαστο τέλμα. Δίπλα της έχει τους γονείς της, αλλά και τις φίλες της. Η άρνηση της όμως να δεχτεί ψυχολογική βοήθεια απο ειδικό. Η άρνηση τη να παραδεχτεί και να κοιτάξει κατάματα το πρόβλημα της θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερο χάος στην ψυχοσύνθεση της. Όταν σιγά σιγά αρχίσει να βγαίνει απο το καβούκι της, με την βοήθεια των φίλων της. Με μικρά και δειλά βήματα προσπαθεί να σπάσει την βαθιά μελαγχολία και να επιστρέψει πίσω στην ζωή. Ο Νικηφόρος που μπαίνει ξαφνικά και δυναμικά στην ζωή της θα παλέψει με την θλίψη της, Θα θελήσει να την βοηθήσει να νικήσει τους φόβους, τις τύψεις και τις ενοχές της. Όλα δείχνουν να αλλάζουν. Η ελπίδα και το φως μπαίνουν ξανά στην ζωή της Λένας. Είναι όμως αληθινό αυτό το σκηνικό; Η ψυχή της Λένας είναι έτοιμη να κάνει μια νέα αρχή; Ή μήπως όλη αυτή η χαρά είναι προσωρινή και φαινομενική; Μια απλή ύφεση των συμπτωμάτων; Το θηρίο έχει απλώσει τα πλοκάμια του και σιγοβράζει σαν ηφαίστειο που είναι έτοιμο να εκραγεί. Ένα απλό γεγονός, μια απλή σύμπτωση, μία απλά άστοχη λέξη είναι ικανή να πυροδοτήσει τις θαμμένες αναμνήσεις και να επαναφέρει το μυαλό σε μια αντίστροφη και περίπλοκη λογική. Όλες οι διεργασίες, όλα τα σκαμπανεβάσματα. Όλες οι σκέψεις και τα διλήμματα της πρωταγωνίστριας θα μας δώσουν μια απλή και κατανοητή μικρογραφία της ψυχολογικής της πάλης. Μια ιδιαίτερη και προσεγμένη προσέγγιση στο Θέμα της Κατάθλιψης, μέσα απο απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Γεμάτο εικόνες και συναίσθημα. Η Μαρία Πρινάρη-Καρκαβατσάκη παίρνει ένα ευαίσθητο θέμα και το εμβαθύνει με τέτοιο τρόπο χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη, ούτε να του δημιουργεί Θλίψη. Ταυτόχρονα όμως κλιμακωτά και στοχευμένα αποτυπώνει όλες τις αποχρώσεις και τις επιπτώσεις της ασθένειας που πλέον αποτελεί την ασθένεια της εποχής μας. Όλες οι διακυμάνσεις στην συμπεριφορά της Λένας καταγράφονται με τρόπο μοναδικό. Όλα τα κατάλοιπα που αναδύονται απο τα βάθη της Ψυχής της. Ξεχασμένες εικόνες, χαμένα στιγμιότυπα της παιδικής ηλικίας ανασύρονται απο το υποσυνείδητο της και μπλοκάρουν εντελώς την σκέψη της. Μονόδρομος η αναζήτηση εξειδικευμένης βοήθειας. Υπάρχει άραγε επιστροφή για την Λένα στην πραγματική ζωή; Υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια να επανέλθει η χαμένη ισορροπία του εσωτερικού της κόσμου; Με κατανοητό καθημερινό λόγο. Με μια απλότητα που ξεχωρίζει η συγγραφέας για άλλη μια φορά μας δίνει μια ιστορία που κρύβει μέσα της πολλές αξίες και μπόλικη αγάπη. Υμνείτε η Φιλία, εξυψώνεται ο έρωτας μα πάνω απο όλα μέσα απο όλες τις δοκιμαζόμενες σχέσεις των ηρώων αναδεικνύεται η υπομονή, η ελπίδα και η αισιοδοξία. Γιατί ένα ποτάμι είναι η ζωή και αν δεν το ακολουθήσεις μένεις πίσω μόνος. *Το βιβλίο ξεκινάει με μια μαντινάδα απο την οποία πήρε και τον τίτλο του το Βιβλίου. Δεν μπορώ να μην σημειώσω την μεγάλη συγκίνηση που ένιωσα όταν εμβόλιμα η μαντινάδα αυτή μπήκε στο κείμενο για να δώσει την εμφατική μεταβολή των συναισθημάτων των ηρώων, Εξαιρετική χρονική επιλογή με έκανε να καταλάβω πως αυτό το βιβλίο βγήκε πραγματικά μέσα απο την ψυχή της Μαρίας που μας απέδωσε παραδειγματικά τις έντονες μεταπτώσεις στον χαρακτήρα της Λένας της. Για αυτό λοιπόν: "Πουλί θα κάμω τη χαρά να φύγει να πετάξει στων πενομένων τσι καρδιές εκειά να πάει να κάτσει"

https://vivlionerga.blogspot.gr/2017/05/blog-post_11.html

Η Λένα είναι μια κοπέλα που την ημέρα του γάμου της χάνει τον μέλλοντα σύζυγό της κι αυτό την οδηγεί σταδιακά σε κατάθλιψη. Ζει και κινείται μηχανικά σε ένα περιβάλλον που δεν την εμπνέει πια. Οι φίλοι της και οι γονείς της ανησυχούν. Θα καταφέρει μια νέα γνωριμία να την τραβήξει μακριά από αυτόν τον λαβύρινθο;Η ιστορία μού τράβηξε το ενδιαφέρον από την αρχή. Η Λένα είναι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και οι άσχημες στιγμές της ζωής της δίνονται με αρκετή ευαισθησία. Η αλήθεια είναι πως ο Νικηφόρος, ο άντρας που την ερωτεύεται, μου φάνηκε ως μέρος της πλοκής αρκετά προβλέψιμο και φοβήθηκα πως θα έχουμε ένα ρομαντικό άρλεκιν με αναμενόμενο τέλος, σύντομα όμως διαψεύστηκα. Ναι, ο Νικηφόρος ερωτεύεται τη Λένα αλλά η συγγραφέας έχει να μας πει πολλά γύρω από την κατάθλιψη και γενικότερα την κατάσταση της σημερινής κοινωνίας, οπότε στο πλαίσιο της κεντρικής ερωτικής ιστορίας έχουμε πολλούς και χρήσιμους δεύτερους ρόλους που γεμίζουν χωρίς περιττολογίες ένα βιβλίο γεμάτο ανατροπές και συναισθήματα. Αυτό που αγάπησα ακόμη περισσότερο στο κείμενο είναι το γεγονός πως δεν υποστηρίζεται ότι αν έχεις κατάθλιψη θα πας σε ψυχολόγο και θα σου περάσει. Αυτή είναι η πρώτη και δικαιολογημένη αντίδραση των ανθρώπων που ανησυχούν αλλά εδώ η ιστορία μας δείχνει άλλες, διαφορετικές και κατ’ εμέ πιο δραστικές καταστάσεις. Η Λένα αποφεύγει τον ψυχολόγο ενώ οι μέρες της γεμίζουν κλιμακωτά με περιστατικά, με τα οποία αλληλεπιδρά κι αυτό δείχνει μια αληθοφανέστατη δράση-αντίδραση. Μου άρεσε που μαζί με την ιστορία της Λένας και του Νικηφόρου ξεδιπλώνονται κι άλλες, όπως αυτή της καλύτερης φίλης που δίνει μια δεύτερη ευκαιρία στο παρελθόν της και αυτή της κοπέλας που σχεδόν απάγεται από την Κρήτη, θύμα σωματεμπορίας από έναν επιτήδειο. Κι όλες αυτές οι ιστορίες δεν κινούνται παράλληλα και ασύνδετα, ούτε μπουκώνουν την καθημερινότητα της Λένας για να μην προλαβαίνει να σκέφτεται. Αντιθέτως, τα γεγονότα επηρεάζουν τη στάση ζωής της και ενισχύουν τον τρόπο σκέψης της στην προοδευτική κλιμάκωση προς τη σωτηρία της ψυχής της. Η αφήγηση και το στυλ ίσως φανούν αδύναμα σε κάποιους αναγνώστες, κάπως παραπάνω περιγραφικά απ’ όσο θα χρειαζόταν, το συνολικό αποτέλεσμα και η ουσιαστική αγάπη της συγγραφέως όμως για τους χαρακτήρες της και τις ζωές τους, καθώς και η έγνοια της να μην ξεστρατίσει πουθενά εις βάρος της αληθοφάνειας δείχνουν μια γυναίκα που έχει να πει πράγματα με τρόπο ουσιαστικό, περιστατικά που γεννούν άφθονα συναισθήματα στον αναγνώστη. Πουλί λοιπόν θα κάμει τη χαρά η Λένα, ξαναδίνοντας στους γονείς της, Πέτρο και Αλεξάνδρα το χαμόγελο και την ευτυχία (προσέξτε τα καλοδουλεμένα κωμικά ιντερμέδια αυτού του ζευγαριού που ελαφρύνουν αρκετά την ατμόσφαιρα του κειμένου). Πουλί πανάλαφρο θα γίνει και η ψυχή του αναγνώστη, να πετάξει ψηλά, ικανοποιημένη για την αίσια κατάληξη όλης αυτής της περιπέτειας που έζησε η Λένα.