Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
08-01-2018 16:51
Υπέρ Ενδιαφέρον, Πρωτότυπο
Κατά Περίπλοκο
Η Αϊλίν είναι ένα από τα βιβλία που έχει διχάσει το αναγνωστικό κοινό. Είναι από εκείνα τα βιβλία που είτε θα λατρέψεις είτε θα μισήσεις. Γιατί η γραφή της Οτέσα Μόσφεγκ ξεπερνάει τα όρια του φυσιολογικού, τι μπορείς άραγε να ονομάσεις φυσιολογικό στη λογοτεχνία, του τετριμμένου και σε βάζει σε έναν κόσμο στυγνής ωμότητας που ξεπερνάει τα όρια της ευπρέπειας στο λόγο και προκαλεί ποικίλα συναισθήματα στον αναγνώστη.
Η Αϊλίν της Μόσφεγκ είναι μια γυναίκα που αναμοχλεύει τις στάχτες των αναμνήσεων της και μας γυρίζει πίσω στα νεανικά της χρόνια στο έτος 1964 και συγκεκριμένα μερικές μέρες πριν την εξαφάνιση της από την οικογενειακή της εστία, από την πόλη της το X-ville όπως η ίδια ονομάζει. Μία εξαφάνιση που η ίδια την γυροφέρνει αβέβαια μέσα στο μυαλό της χωρίς όμως να μπορεί να κάνει το βήμα που θα την πάρει μακριά από τη ρουτίνα της καθημερινότητας της. Μιας καθημερινότητας που φαντάζει βαριά στους ώμους της και την έχει κάνει έρμαιο των αρνητικών της συναισθημάτων για τον εαυτό της, την οικογένεια της, τους γύρω της και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει και κινείται.
Μέσα από τις καταστάσεις που ζει τιμωρεί αυστηρά τον εαυτό της και έχοντας χαμηλή αυτοπεποίθηση αισθάνεται άσχημη, άχαρη, πεζή και βαρετή. Συνηθισμένη στη μοναξιά της με έναν πατέρα πότη που την καταπιέζει, την απορρίπτει διαρκώς και δεν βρίσκει τίποτα θετικό πάνω της έχει αφήσει τον εαυτό της να μαραζώνει ακριβώς όπως μαραζώνουν τα πάντα γύρω της. Ο συγχρωτισμός με άλλους ανθρώπους της προκαλεί δυσφορία και η ίδια έχει υιοθετήσει τη δική της «νεκρική» μάσκα κρύβοντας καλά πίσω της το πραγματικό της πρόσωπο, τα πραγματικά της συναισθήματα. Παρ’ όλη την ανασφάλεια που την διακατέχει ως άτομο δεν παύει να είναι μία νέα κοπέλα που επιθυμεί έναν άνθρωπο να της πει μια καλή κουβέντα, να την κοιτάξει διαφορετικά, να της απλώσει το χέρι, να της φερθεί με αγάπη και τρυφερότητα.
Αυτός ο άνθρωπος θα έρθει ως από μηχανής θεός στο πρόσωπο της Ρεμπέκα, της νέας διευθύντριας εκπαίδευσης στην φυλακή εφήβων αγοριών που εργάζεται ως γραμματέας η Αϊλίν, και θα αλλάξει τελείως τον τρόπο που σκέφτεται. Η προσπάθεια της να την προσεγγίσει θα της δημιουργήσει περισσότερη αμηχανία από όση ήδη αισθάνεται και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να γίνει αρεστή στα μάτια της. Ο τρόπος σκέψης της Ρεμπέκα θα την τραβήξει σαν μαγνήτης και σε εκείνη θα βρει την φίλη που μπορεί να θαυμάζει. Την ενσάρκωση των φαντασιώσεων που είχε για τον εαυτό της. Το εισιτήριο της για μια νέα ζωή. Θα ξυπνήσει στην καρδιά της κάποιον βαθιά κοιμισμένο δράκο. Η Ρεμπέκα θα γίνει το κίνητρο που ζητούσε απεγνωσμένα για να διαφύγει. Να ξεφύγει από ότι της πλακώνει την ψυχή και να αναπνεύσει ελεύθερα.
Η Μόσφεγκ δημιούργησε έναν χαρακτήρα θλιβερό, ποταπό, νευρωτικό και ανασφαλή που διακατέχεται από σοβαρές σεξουαλικές και συναισθηματικές καταστολές που είναι επίσης επιρρεπής σε μία εμμονική συμπεριφορά. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη γραφή και πολλές φορές είναι ενοχλητικό και ίσως αηδιαστικό να βρίσκεσαι μέσα στο μυαλό της Αϊλίν αλλά τόσο λυτρωτικό, σαν το καθαρτικό που η ίδια πίνει για να καθαρίσει τον οργανισμό της από ότι τη δηλητηριάζει. Μία αντι-ήρωας που τραβάει την προσοχή του αναγνώστη αλλά και τον απωθεί ταυτόχρονα μέσα από την κυνικότητα της προσωπικότητας της αλλά και από την βουβή κραυγή της για ένα χέρι βοηθείας. Μόνο όσοι μπουν στον κόσμο της θα μπορέσουν να την κατανοήσουν.
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι