«Ενδεχομένως κάθε μουσική, ακόμα και η πιο καινούργια, να μην είναι τόσο κάτι που ανακαλύπτεται, όσο κάτι που αναδύεται εκ νέου απ’ το σημείο της μνήμης όπου κείτονταν, άηχο ως μελωδία μα χαραγμένο σ’ έναν δίσκο σάρκας.»
Φανταστείτε ότι στο υπερατλαντικό σας ταξίδι από Αμερική προς Αγγλία τραγουδίστρια στο καράβι είναι η Ντόνα Σάμερ και ότι το ραντεβού σας για ομαδική οικογενειακή ψυχοθεραπεία μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Φανταστείτε πως είναι να ξυπνάτε κάθε μέρα μέσα σε ένα διαρκές άγχος που σας πνίγει, που να μην μπορείτε να διαχειριστείτε καταστάσεις που σας στρεσάρουν, που να μην μπορείτε να ανταπεξέλθετε στην καθημερινότητα σας χωρίς τον φόβο ότι ένα μικρό γεγονός θα χαλάσει τη διάθεση σας. Φανταστείτε ότι πάσχετε από κατάθλιψη και αγχώδη διαταραχή και η μόνη λύση για να τα καταφέρετε και να βγείτε από την ομίχλη που σας έχει καταβάλει είναι να διακωμωδήσετε την πραγματικότητα.

Αυτό ακριβώς κάνει και ο Μάικλ, ο πρωτότοκος γιος της Μάργκαρετ και του Τζον, ενός ζευγαριού που αποφάσισαν να δημιουργήσουν οικογένεια παρόλο που ο Τζον πάσχει από κατάθλιψη. Οι δυο τους γνωρίστηκαν στα πανεπιστημιακά τους χρόνια στην Αγγλία, χώρα καταγωγής του Τζον. Η Μάργκαρετ είχε έρθει από την Αμερική και ο Τζον, μεγαλωμένος με τα αγγλικανικά στάνταρτ διαπαιδαγώγησης, γοητεύεται από την προσωπικότητα της Μάργκαρετ και ο ένας ερωτεύεται τον άλλον. Όταν, η Μάργκαρετ λίγο πριν από το γάμο τους, θα ανακαλύψει ότι ο Τζον πάσχει από βαριάς μορφής κατάθλιψη θα βρεθεί μπροστά σε ένα δίλημμα. Η αγάπη αλλά και ο σεβασμός που δείχνει στο πρόσωπο του μέλλοντα συζύγου της θα την οδηγήσει στην απόφαση που θα σφραγίσει ολόκληρη τη ζωή της. Ο Τζον και η Μάργκαρετ θα παντρευτούν τελικά, θα μετακομίσουν στην Αμερική και θα ξεκινήσουν την όμορφη οικογένεια τους.

Ο Μάικλ, η Σίλια και ο Άλεκ είναι τα τρία τους παιδιά, τα οποία, μεγαλώνουν μέσα σε ίσως μία μη συμβατική οικογένεια θα λέγαμε. Με έναν πατέρα που η ψυχολογική του διάθεση βριθεί από διακυμάνσεις, που καταλήγει να μην εργάζεται, να είναι κλεισμένος στο δωμάτιο του, να μην μπορεί να χαρεί την οικογένεια του, να μην μπορεί να τους συμπαρασταθεί αλλά και να τους στηρίξει οικονομικά. Στις στιγμές ψυχικής ανάτασης που έχει καταφέρνει να σηκωθεί από το κρεβάτι και να δηλώσει ξανά την παρουσία του ως μέλος αυτής της οικογένειας, να βγει έξω από το σπίτι κάνοντας μεγάλους περιπάτους που τον χαλαρώνουν και τον αναζωογονούν. Καθώς περνούν τα χρόνια, σε έναν από αυτούς τους περιπάτους του, και αναμοχλεύοντας τις στάχτες του παρελθόντος συνειδητοποιεί σε τι τέλμα έχει περιέλθει η οικογένεια του έχοντας ένα μέλος με ψυχικό νόσημα μέσα στο σπίτι. Το τέρας κάνει για μια τελευταία φορά την εμφάνιση του και τον παρασύρει στην άβυσσο.

Η οικογένεια του, όμως, θα πρέπει να συνεχίσει να ζει και να στηρίζει τον μεγαλύτερο γιο, ο οποίος όπως όλα δείχνουν έχει «κληρονομήσει» το νόσημα του πατέρα του. Μια κατάσταση, η οποία, όσο περνούν τα χρόνια περιπλέκεται ακόμα περισσότερο καθώς η διαταραχή του Μάικλ χειροτερεύει και γίνεται ολοένα πιο προβληματική και ασταθής.

Ο Adam Haslett καταπιάνεται με το θέμα της κατάθλιψης και των ψυχικών νοσημάτων και δημιουργεί ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα όπου πρωταγωνιστές του είναι όλα τα μέλη της οικογένειας. Ένα «πολυφωνικό» βιβλίο θα λέγαμε, όπου ο κάθε ήρωας ξεχωριστά, παίρνει το λόγο και διηγείται τη δική του ιστορία, τη δική του πλευρά, τη δική του οπτική σε σχέση με το πάσχοντα μέλος της οικογένειας του. Το κουβάρι της ζωής τους ξετυλίγεται σαν ένας χείμαρρος από νήματα που μας παρασέρνει κι εμάς στην πλοκή του κάνοντας μας παθητικά μέλη της καθημερινότητας τους. Σε κάποιους ίσως να φαντάζει μια ιστορία εξαιρετικά θλιμμένη λόγω του θέματος που πραγματεύεται αλλά πραγματικά είναι ένα βιβλίο τόσο αληθινό μα και τόσο λυτρωτικό καθώς ο συγγραφέας θέτει αλλά και απαντάει στις ερωτήσεις που δημιουργούνται μέσα από τέτοιου είδους καταστάσεις. Μέχρι ποιο σημείο είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε προκειμένου να σώσουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε;

Η ιστορία μιας οικογένειας που παλεύει με το σκοτεινό τέρας της κατάθλιψης και είναι σε μια διαρκή διαδικασία επούλωσης των τραυμάτων της. Ένα βιβλίο τόσο ρεαλιστικό που δεν αναλώνεται σε απόψεις του συγγραφέα περί των ψυχικών νοσημάτων αλλά ακολουθεί τα βήματα των ηρώων του και καταθέτει λέξη προς λέξη τις δικές τους σκέψεις και συναισθήματα μέσα από μία γλαφυρή γραφή με αρκετά χιουμοριστικά κομμάτια, απαραίτητα για να κρατήσουν ένα είδος ισορροπίας στην αφήγηση. Πραγματικά ένα μυθιστόρημα που αγγίζει τα όρια της ανέχειας απέναντι σε ένα άτομο που πάσχει από ψυχικό νόσημα αλλά και της απέραντης αγάπης και τρυφερότητας που το περικλείει από τους ανθρώπους που στέκονται δίπλα του. Ειλικρινά είναι ένα βιβλίο που θα μας κάνει να δούμε με άλλη ματιά τους γύρω μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα αγκαλιάζοντας τα με απαλότητα και καλοσύνη.

booktalesgr.wordpress.com