Αυτό το σύντομο αφήγημα -γραμμένο σε μορφή επιστολών- είναι ένα μικρό δώρο της Σώτης Τριαντάφυλλου στο νησί της Χίου. Επίσης, είναι μια έμμεση αναφορά στις περιπλανήσεις της στις κάποτε βιομηχανικές πόλεις -όπως το Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια- στις εμπειρίες της ανάμεσα στους μετανάστες και "στα ψηλά χτίρια", που, όπως γράφει εδώ ο κεντρικός ήρωας, "τα κοιτάς από κάτω και σου \'ρχεται ζαλάδα". Μέσα από τη αλληλογραφία του Δημοσθένη και της Ελέγκως -που χρονολογείται από τις μέρες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου- καταγράφονται θραύσματα αναμνήσεων από ανθρώπους που συνάντησε και λόγια που άκουσε διασχίζοντας τα τοπία του χάλυδα και του κάρβουνου. Κυρίως όμως πρόκειται για ένα κομμάτι της ιστορίας του νησιού, για μια λεπτομερές της μεγάλης περιπέτειας της μετανάστευσης.