Δε θα ξαναδιαβάσω παραμύθια. Ποτέ!!!! Με αυτό το βιβλίο δίνεται μια άλλη, τρομακτική διάσταση στα ασφαλή καταφύγια που μας δημιουργούσαν οι ψευδαισθήσεις των παραμυθιών όταν ήμαστε παιδιά. Είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς με ήρωα τον αστυνομικό Φάμπελ (το επίθετό του ταιριάζει πολύ στην υπόθεση, Φάμπελ=μύθος) με αρκετές αναφορές στο πρώτο, τον Αιμάτινο αετό.

Εδώ έχουμε έναν κατά συρροή δολοφόνο που αναπαριστά τα θύματά του όπως στα παραμύθια: Νεραϊδόπαιδο, Ραπουνζέλ, Κοκκινοσκουφίτσα, Χάνσελ και Γκρέτελ. Και ο Φάμπελ να αναρωτιέται ποιος ο συνεκτικός δεσμός μεταξύ των θυμάτων και άρα ο δολοφόνος. Κατά την εξέλιξη της υπόθεσης οι υποψίες πέφτουν σε δύο άτομα τόσο ξεκάθαρα και τόσο φυσικά αλλά δεν είναι κανείς τους ο ένοχος.

Παράληλλα με τις δολοφονίες ένας συγγραφέας ξαναγράφει το παραμύθι των Γκριμ, δίνοντας τις πραγματικές τους διαστάσεις: τα παραμύθια αρχικά ήταν αντιπροσωπευτικά του φόβου και των προκαταλήψεων των ανθρώπων, γι\' αυτό ήταν γεμάτα βιασμούς, βία και αίμα. Σιγά σιγά όμως και ειδικά μετά την πρώτη έκδοση, έγιναν ανάρπαστα και απλοποιήθηκαν χάριν των παιδιών για να καταλήξουν στα γλυκανάλατα κινούμενα σχέδια του Ντίσνεϋ. Έτσι έχουμε και κοινωνιολογική ανάλυση των παραμυθιών χωρίς αυτό να σε κουράζει ή να ανυπομονείς για τη συνέχεια. Και ο συνεκτικός δεσμός είναι κάτι τόσο απλό και οφθαλμοφανές που δεν πάει ο νους κανενός. Και ο δολοφόνος μαθαίνουμε ότι ήταν αιχμάλωτος μιας κακιάς μητριάς που τον ανάγκαζε να απομνημονεεύει ολόκληρα, φράση προς φράση, όλα τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ κι αν ξέχναγε μια τόση δα λεξούλα έτρωγε πολύ ξύλο. Έτσι όταν μεγάλωσε στράφηκε στις δολοφονίες, με κορωνίδα των επιτευγμάτων του το ψήσιμο στον φούρνο της κακιάς μητριάς όλων των παραμυθιών, της δικής του.

Συγκλονιστικό, ανατριχιαστικό και ανατρεπτικότατο. Θα ξενυχτήσετε για να το τελειώσετε!