Γιάννης Λειβαδάς είναι ένας ποιητής που χρειάζεται να ανατρέξουμε επειγόντως στο έργο του. Πρόκειται για ένα νεαρό δημιουργό που μεταχειρίζεται πρωτότυπα την ποιητική πρόζα και η συνειρμική της τζαζ. Μετατρέπει τον άμεσο, καθημερινό λόγο σε ένα ευθύβολο και ιδιαίτερα κριτικό εργαλείο μιας εκ βαθέων συνεννόησηςμε τους νεκρούς. Ερμηνεύει τις επιδράσεις και αναπτύσσει τη δική του παρατυπία, γλεντώντας την λες, καθώς απωθείται ο ίδιος από μέσα της, με πολύ χαρακτηριστικό και ανθρώπινο φέρσιμο. Είναι ο ποιητής της παρέκκλισης, ένας καταραμένος deracine σιβυλλικής φύσης, μα όχι καθώς μας έμαθαν τα τελευταία χρόνια οι νεότεροι ποιητές, από άποψη, μα από χειροπιαστή εξόντωση.
Έχει κανείς την αίσθηση πως "Οι Κρεμαστοί στίχοι της Βαβυλώνας" είναι ένα κομβικό σημείο για τη σύγχρονη ποίηση. Ευρισκόμενοι πλέον στον 21ο αιώνα με τον ποιητικό λόγο να δείχνει σαστισμένος και να χάνει διαρκώς όλο και περισσότερο έδαφος, ο Γιάννης Λειβαδάς φανερώνει τα πρώτα σημάδια ενός ανανεωμένου ποιητικού χώρου, εξατομικευμένου σε πρώτο επίπεδο, μα συγκροτημένου με τις πλέον χαρακτηριστικές και οδυνηρές ετερότητες, τις αλήθειες εκείνες, που η ανθρωπότητα κρατά κλειδωμένες στο τελευταίο συρτάρι.
Αν και βρίσκεται ακόμη στην αρχή, το προβάδισμα του ποιητή είναι γεγονός.

Άγγελος Παναγιωτακόπουλος