Η Χριστίνα όταν πλησίαζε στα Τέμπη είχε νυχτώσει και τα βουνά μαύριζαν μπροστά της θεόρατα, απειλητικά. Η καρδιά της σφίχτηκε. Αραγε θα έβρισκε τη φίλη της ζωντανή ύστερα από το δυστύχημα; Την έφαγε τελικά αυτός ο έρωτας της κόρης της με τον Τούρκο στρατιώτη... αυτό τον έρωτα που αρνιόταν, γιατί τον θεωρούσε παράλογο. Η Χριστίνα έφτασε γρήγορα στο νοσοκομείο και ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησε ήταν ο άγνωστος άντρας της πλατείας, που σήμερα το μεσημέρι τη σταμάτησε να της μιλήσει φιλικά, σχεδόν ερωτικά. Τι ήθελε αυτός εκεί; Πολύ αργότερα, όταν θα γύριζε στην Αθήνα, η Χριστίνα θα γνώριζε από πολύ κοντά τον άγνωστο της πλατείας κι ας είχε ορκιστεί να μην τον ξαναδεί ποτέ πια ύστερα από κείνη την νύχτα στην Θεσσαλονίκη.