Αξιόλογο αλλά υπερβολικό. Σίγουρα ένας Άγγλος θα το εκτιμούσε περισσότερο μιας και εγώ προσωπιά δεν τα πάω καλά με το ιδιόμορφο αγγλικό χιούμορ. Κατά μεγάλη πιθανότητα αυτοβιογραφικά στιγμιότυπα του συγγραφέα, χιουμοριστικές νότες μιας καθημερινότητας περίεργης και παράξενης (ως παιδί χτυπούσε το κεφάλι του με το παπούτσι, τι να πω). Διακοπές σε κατασκήνωση γυμνιστών (οντας ομοφυλόφιλος ο αφηγητής -ο συγγραφέας;-φαντάζεστε τι τραβάει), περιπέτειες με ωτο-στοπ, επαγγελματικές αναζητήσεις, γάμοι των αδερφών του, περιεργοι γονείς. Δε θα ξεχάσω το κεφάλαιο που κάποιος από την οικογένεια σκουπιζόταν μετά το χέσιμο με τις καφέ πετσέτες του μπάνιου, κι όταν άρχισαν όλοι να γίνονται προσεκτικοί για να μην ξαναβρεθούν με σκατωμένα μαλλιά, ανακάλυπταν ότι ο ενοχος είχε χρησιμοποιήσει τις πετσέτες των χεριών!!!Τελικά η μαμά πήρε άσπρες πετσέτες κι εκεί τελείωσαν όλα. Καλούτσικο.