Αρχικά μου άρεσε. Πολύ καλή γραφή, ολοκληρωμένη, μεστή. Περιγραφές ανθρώπων, συναισθημάτων και καταστάσεων πολύ καλές.
Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Γεωργίου βγαίνει από το διαμέρισμά του για την τελευταία του βόλτα. Παθαίνει έμφραγμα ακολουθώντας ένα νεαρό ζευγαράκι εις άγραν έμπνευσης για ένα διήγημα που του ζήτησε ο Βασίλης Οικονόμου ένα μήνα πριν, ένα διήγημα που θα κυκλοφορήσει σε τόμο μαζί με έργα άλλων συγγραφέων. Ο Βασίλης Οικονόμου έχει δεσμό με την Έλια που μένει στην ίδια πολυκατοικία με τον νεκρό πια συγγραφέα κι έχει μια οικιακή βοηθό τη Σβέτα και μια κολλητή, παντρεμένη, τη Δήμητρα. Η μεσήλικη πρώην διαχειρίστρια, ένα μοναχικό πλάσμα που βρήκε θαλπωρη στον 25 χρόνια μεγαλύτερό της συγγραφέα, δίνει στην Έλια ένα διήγημα που είχε γράψει ο νεκρός με τη μορφή ημερολογίου για να συμπεριληφθεί αυτό στον τόμο που ζήτησε ο Βασίλης.
Διαβάζουμε το διήγημα μαζί με την Έλια, μια ιστορία τραγικού έρωτα με αρκετά ανορθόδοξες συνθήκες και ακόμη πιο ανορθόδοξο τελικό αποτέλεσμα. Τώρα, γιατί μετά το διήγημα η μεν Έλια αρχίζει να καταρρέει ψυχολογικά, γιατί η Σβέτα αποδείχτηκε ψεύτρα και απατεώνισσα, γιατί ο Βασίλης κατέληξε σε ψυχίατρο και γιατί έπρεπε να μάθουμε στο τέλος ότι η Δήμητρα κι ο Βασίλης είχαν δεσμό χρόνια πριν ήταν πολύ ψυχεδελικό και σουρεαλιστικό για μένα. Κρατώ όμως το ωραίο, ζωντανό γράψιμο, με σύντομες και περιεκτικές σκηνές και ωραία αποτύπωση συναισθημάτων. Η αγωνία και η μοναξιά είναι τα πιο έντονα συναισθήματα που βιώνει ο σημερινός άνθρωπος, συναισθήματα που τον κυριεύουν αν είναι ευάλωτος ψυχικά και τον οδηγούν σε ραγδαία επιδείνωση. Η πλοκή είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση!