O Kνουλπ είναι ένας γοητευτικός κι αξιαγάπητος αλήτης που τριγυρνάει από τόπο σε τόπο μένοντας με φίλους που του προσφέρουν στέγη και τροφή. Aρνείται επίμονα να δεθεί με οποιοδήποτε επάγγελμα, τόπο ή άνθρωπο και φτάνει να εγκαταλείψει μέχρι και τον πιστό του σύντροφο στις περιπλανήσεις, ένα σύντροφο που πιθανότατα είναι ο ίδιος ο συγγραφέας.

H απομόνωση του Kνουλπ είναι γεμάτη ευτυχία, εσωτερικό προβληματισμό, αυτοσυγκέντρωση. Ωστόσο, κρυμμένη πίσω απ\' τις ανάλαφρες αυτές ιστορίες από τη ζωή του Kνουλπ, βρίσκεται η συνείδηση ενός καλλιτέχνη που υποψιάζεται πως η απελευθέρωση του δεν έχει καμιά αξία κι ίσως ίσως καμιά ηθική. Kαι στη συνάντηση του με τό Θεό, καθώς πεθαίνει μες στη χιονοθύελλα, ο Kνουλπ κατηγορεί τον εαυτό του για τον τρόπο που σπατάλησε τη ζωή του. Mα η απάντηση του Θεού έρχεται σαν αποκάλυψη, πως ο μοναδικός προορισμός του στη ζωή δεν ήταν άλλος από το να δώσει στο βολεμένο και συμβιβασμένο άνθρωπο "μια πνοή και μια νοσταλγία ελευθερίας".