"Οι χασισοπόται εκ της επιδράσεως του χασίς και της όλης αυτών διαβιώσεως, έχουν διαμορφώσει ίδιον τύπον με έντονα εξωτερικά γνωρίσματα και συμπεριφοράν, εξ ων διακρίνεται η αντίθεσις αυτών προς το κοινωνικόν σύνολον.

Ο χασισοπότης διακρίνεται από τας βραδείας κινήσεις του, την πελιδνήν όψιν του προσώπου, το απλανές και πονηρόν βλέμμα και από το κάτω χείλος όπερ κρέμαται κυριολεκτικώς, δίδον έκφρασιν καταπεπονημένου και σκοτεινού ανθρώπου. Η ομιλία του είναι βραχνή και προφέρει βραδέως τας λέξεις, παρενθέτων συνθηματικάς φράσεις.

Αι κινήσεις και το ύφος του, οσονδήποτε και αν εμφανίζεται ούτος ενδεδυμένος καλώς, προδίδουν την ιδιότητά του, διότι βαδίζει πάντοτε νωχελώς με κυρτωμένην ελαφρώς την μιαν ωμοπλάτην και με κρεμασμένας τας χείρας κατά μήκος του σώματος. Το όλον ύφος του είναι βαρυαλγές και διαρκώς παραπονείται δια την "άτιμη" τύχην του.

Γενικώς ο χασισοπότης αποφεύγει την έντιμον εργασίαν και παρουσιάζει δραστηριότητα μόνον οσάκις εγκληματεί, οπότε επιδεικνύει αλληλεγγύην, φιλοτιμίαν και γενναιότητα δια την προστασίαν των ομοίων του χασισοποτών.".

To "Canavaccio / Κείμενα περί της ηδονιστικής δρόγης" παρουσιάζει την ιστορία της κάνναβης στην Ελλάδα, όταν η καλλιέργειά της ήταν νόμιμη και το κράτος τη φορολογούσε. Κείμενα και ρεπορτάζ του Τύπου από το 1893 μέχρι το 1960, καταγράφουν την πλατιά διάδοση της χασισοποσίας σ\' ένα κομμάτι της κοινωνίας, στις φυλακές, στους τεκέδες -που η λειτουργία τους είχε εξαπλωθεί σ\' όλη τη χώρα- και σκιαγραφούν το χαρακτήρα του χασικλή με τα μελανότερα χρώματα.

Η έκδοση περιλαμβάνει φωτογραφικό υλικό και πίνακες της αστυνομίας από τη δεκαετία του 1930, κείμενα για την ολλανδική πολιτική στο θέμα των ναρκωτικών και για τα coffee shops, την ιστορία της κάνναβης στους λαούς, τα ρεμπέτικα-χασικλίδικα τραγούδια και τους δημιουργούς τους, τους ποιητές Ν. Λαπαθιώτη και Μ. Παπανικολάου και τη σχέση τους με τις ουσίες, γλωσσάρι κλπ.