Το ΙΚΑ είναι η τσέπη και το κομπόδεμα της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων στην Ελλάδα. Γύρω από αυτό το ιδιωτικό κομπόδεμα έχουν γίνει εγκλήματα, που ξεπερνούν κάθε φαντασία. Εγκλήματα, που κάνουν το πρόσφατο έγκλημα του χρηματιστηρίου να φαίνεται ως ένα απλό πταίσμα. Δεκάδες τρισεκατομμύρια δραχμών έχουν στην κυριολεξία κλαπεί από ένα ιδιωτικών συμφερόντων ίδρυμα, για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες ενός άπληστου και αχάριστου κράτους. Ενός κράτους, που στην κυριολεξία χτίστηκε στις πλάτες του πιο αδύναμου και φτωχού από τους κοινωνικούς εταίρους. Ενός κράτους, το οποίο απάλλασσε τους πλούσιους και ισχυρούς από τους φόρους, κλέβοντας τις εισφορές των φτωχών εργαζομένων. Ενός κράτους, που ήταν γενναιόδωρο απέναντι στους υπαλλήλους του, κλέβοντας τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.
Οι πλούσιοι και οι βολεμένοι της ελληνικής κοινωνίας είχαν βρει το κορόιδο. Το κορόιδο που δουλεύει και δε διαμαρτύρεται. Αυτό το κορόιδο σήμερα διεκδικεί το αυτονόητο: την περιουσία του. Το κορόιδο, που όχι μόνον το καταδικάζουν σε συντάξεις πείνας, αλλά που τους κακοφαίνεται ακόμα και η μακροζωία του. Οι κλέφτες, όχι μόνον δεν θέλουν να επιστρέψουν τα κλεμμένα, αλλά τους ενοχλεί που δεν πεθαίνουν στην ώρα τους τα θύματά τους.