Σύνδεση Τώρα Σύνδεση στη Βιβλιοθήκη μου   ·   Όλες οι Βιβλιοθήκες στο Bookia
Τι είναι το Bookia;   ·   Blog   ·                     ·   Επικοινωνία  
Πως γράφω κριτική; Είμαι Συγγραφέας Είμαι Εκδότης Είμαι Βιβλιοπώλης Live streaming / Video
Το Βιβλίο στη Βιβλιοθήκη μου
Η δεύτερη ευχή
Βιβλίο Νεοελληνική πεζογραφία - Μυθιστόρημα >> Εξαντλημένο
Συγγραφέας: Λογοθέτης, Γιώργος, 1965 (Logothetis, Giorgos, 1965)
Εκδότης: Γράφημα
ISBN Εκδότης Έτος έκδοσης
978-960-6865-27-5 Γράφημα 2010
Σχήμα Τόμοι Σελίδες
21x14 - 500
O Ντίνος και ο συγκάτοικος του, φοιτητές στη Θεσσαλονίκη, ζουν μια ανέμελη και ευχάριστη ζωή. Παρέες, ποτά, ξενύχτια, γυναίκες, μαθήματα, συνθέτουν την καθημερινότητα τους.

Είναι νέοι, όμορφοι, κοινωνικοί και ζητούν πάντα το καλύτερο για τον εαυτό τους. Είναι φίλοι καρδιακοί εκτός από συγκάτοικοι ή μήπως όχι; Τη γλυκιά τους ρουτίνα θα την ταράξει ο έρωτας και ένα ξύλινο κουτί ...το κλειδί της ζωής.

Μια θανάσιμη απειλή τους περικυκλώνει οδηγώντας τους σε χαοτικές αλλαγές και στην παραφροσύνη. Τίποτα, κυριολεκτικά δεν θα είναι πια το ίδιο. Ο Ντίνος αντιμέτωπος με μια παράξενη και άγνωστη ιστορία, θα βιώσει ανείπωτα, απίστευτα γεγονότα. Που θα τον οδηγήσουν;


Ένα διπλό έγκλημα μπορεί εκτός από καθημερινή είδηση, να αποτελεί την απαρχή μιας περιπέτειας, που θα του θυμίσει βίαια, ότι οι άνθρωποι ενώ κάνουν πολλές ευχές στο τέλος καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν μόνο μία...

17/01/2016

H αγάπη σκοτώνει...

H αγάπη σκοτώνει... ....Δυο βιαστικά πόδια δρασκέλιζαν τις μικρές λίμνες που είχε δημιουργήσει η σύντομη καλοκαιρινή βροχή. Προσπερνούσαν νευρικά αλλά αθόρυβα όλα τα εμπόδια που βρισκόντουσαν μπροστά τους. Άνθρωποι, αυτοκίνητα, μηχανάκια, στοίβες από σκουπίδια μένανε πίσω από αυτόν που προσπαθούσε να απαλλαγεί από την ίδια επώδυνη σκέψη.
(Μου αρέσει ο τρόπος που με κοιτάς, μου αρέσει ο τρόπος που με αγγίζεις όμως… όμως δεν μου αρέσει ο τρόπος που με αγαπάς)
Αυτά τα λόγια σκοτείνιαζαν ολοένα και περισσότερο το κουρασμένο μυαλό και έσπρωχναν τα βιαστικά πόδια μέσα σε μια πολυκατοικία, φέρνοντάς τα μπροστά σε ένα χαλασμένο ασανσέρ.
– Διάολε, είναι και στον τελευταίο όροφο…, μουρμούρισε ο άνθρωπος που είχε χάσει την τελευταία ευκαιρία να ζήσει φυσιολογικά μια ακόμη ημέρα στη ζωή του, αποφασίζοντας να πλημμυρίσει με οργή την ψυχή του, για να πνιγεί μέσα σε αυτήν.
Ώρες πολλές, βασανιστικές, είχαν περάσει πιο πριν, με μια έμμονη σκέψη σαν ανεξίτηλη σφραγίδα να του θυμίζει συνέχεια ότι η αγάπη μπορεί να σκοτώσει, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς συμβιβασμούς, απλά και ξεκάθαρα για να εκδικηθεί τον πόνο που φέρνει το μίσος. Ζαλισμένος από ένα αλλόκοτο μεθύσι, είχε ανακαλύψει ότι το τελευταίο ποτήρι που πίνει κανείς από το μπουκάλι του έρωτα είναι γεμάτο προδοσία και αυτός, προδομένος, ανυπόμονος, ανέβαινε τις σκάλες για να γευτεί την επόμενή του γουλιά.
Τα βιαστικά πόδια, χωμένα σε ένα ζευγάρι λασπωμένα παπούτσια, είχαν φθάσει λίγο πριν τον πέμπτο όροφο, όταν τα φώτα στις σκάλες έσβησαν απότομα αφήνοντας μια δέσμη από ήλιο να σημαδεύει αυτή την ανθρώπινη φιγούρα με τρόπο εξωπραγματικό.
Τα βήματά του σταμάτησαν. Λαχανιασμένος κοντοστάθηκε, ξεκούμπωσε το λεπτό, αθλητικό μπουφάν και χτύπησε το κουδούνι του διαμερίσματος που βρισκόταν μπροστά του. Λίγο πριν χαθεί ο μελωδικός ήχος πάνω από το μουδιασμένο κεφάλι του, το δεξί του χέρι βούτηξε μέσα σε μια φαρδιά τσέπη για να εμφανιστεί ξανά κρατώντας κάτι που έμοιαζε με λαβή στιλέτου.
Τα δευτερόλεπτα μεμιάς έγιναν αιώνας. Ο χρόνος σχεδόν σταμάτησε και η σκόνη στον αέρα έγινε χιόνι, παγώνοντας τα μάτια και το μυαλό του ανθρώπου που για μια στιγμή, για κάτι λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο, θέλησε να γυρίσει την πλάτη του. Να φύγει τρέχοντας μακριά από το πεπρωμένο του, να αγνοήσει, να κρατήσει έξω από την πόρτα της λογικής του τον παρανοημένο εαυτό του. Όμως η παραφροσύνη είχε κιόλας στρογγυλοκαθίσει μέσα του και είχε μετατρέψει όλες τις λογικές του σκέψεις σε απόγνωση. Έτσι δεν έφυγε. Μπορεί να έφυγε το μυαλό του στιγμιαία, να δραπέτευσε από τη φυλακή του παραλογισμού του, όμως το σώμα του έμεινε εκεί. Κολλημένο, παγωμένο, σκεπασμένο με ένα πένθιμο πέπλο από κρύο ιδρώτα.
Βήματα ακούστηκαν πίσω από την πόρτα. Το ξύλινο χώρισμα υποχώρησε και τα βρώμικα παπούτσια βρέθηκαν απέναντι από δύο πόδια βρεγμένα, ντυμένα από το γόνατο και πάνω με μια άσπρη φαρδιά πετσέτα. Εγκαταλελειμμένος από σκέψεις και από ελπίδα έσφιξε στο χέρι του την κοκκάλινη λαβή. Ένας κοφτός μεταλλικός ήχος ξεπήδησε μέσα από τη γροθιά του.
(Mου αρέσει ο τρόπος που με κοιτάς, μου αρέσει ο τρόπος που με αγγίζεις, όμως δεν μου αρέσει ο τρόπος που με αγαπάς).
Ήταν η ίδια τελευταία σκέψη πριν ο φρικτός πόνος περάσει βίαια από ένα σώμα παγωμένο σε ένα σώμα ζεστό, μουλιασμένο, καθαρό. Το χτύπημα απροσδόκητα αποφασιστικό βοήθησε την λεπτή λεπίδα να βρει χωρίς δυσκολία το στόχο της. Δύο απορημένα μάτια άνοιξαν διάπλατα και μία ανάσα κόπηκε αιφνιδιαστικά. Η άσπρη πετσέτα που τύλιγε το χαλαρό κορμί κοκκίνισε σε δευτερόλεπτα. Τα γυμνά πόδια λύγισαν σχεδόν αμέσως και άφησαν το τραυματισμένο σώμα να πέσει κάτω.
Ο επικίνδυνος εισβολέας, που χωρίς δισταγμό εκτελούσε το θανατηφόρο σχέδιό του, προσπέρασε ψυχρά και αδιάφορα τον αιμόφυρτο άνθρωπο που κυλιόταν στο πάτωμα ανήμπορος να αντιδράσει. Προχώρησε ήρεμα προς το εσωτερικό του σπιτιού και αφού περπάτησε κατά μήκος του διαδρόμου έσπρωξε αργά και προσεχτικά την πόρτα που οδηγούσε σε ένα ευρύχωρο σαλόνι. Απέναντί του αντίκρισε έναν γαλάζιο καναπέ και πάνω σε αυτόν μια γυμνή γυναίκα να κοιμάται τυλιγμένη σε μια άσπρη κουβέρτα. Το δεξί χέρι του μανιακού ανθρώπου, που είχε εισβάλλει σαν εφιάλτης, έσφιξε για άλλη μια φορά το κομψό φονικό εργαλείο.
(Δεν μου αρέσει ο τρόπος που την κοιτάς, δεν μου αρέσει ο τρόπος που την αγγίζεις. Διάολε, σου το είπα ότι δεν μου αρέσει…).
Ένας ισχυρός κρότος ταξίδεψε στον παγωμένο αέρα που ξαφνικά ζεστάθηκε μονομιάς. Σύντομα θα ακολουθούσαν άλλοι δύο για να γράψουν έναν επίλογο, που μοιάζει με εισαγωγή.
Το ήσυχο σπίτι είχε γεμίσει ξαφνικά με μουσική από θάνατο. Φωνές και βογκητά πόνου συνόδευαν το ψύχραιμο χέρι που έγραφε με ένα κόκκινο, χοντρό μαρκαδόρο στον τοίχο του διαδρόμου:
«Η αγάπη σκοτώνει»...


Συζήτηση γενικά για το βιβλίο
Σημείωση: Εδώ συζητάμε γενικά για το βιβλίο, δεν είναι ο χώρος τής βαθμολόγησης ή της κριτικής μας για το βιβλίο.
Όλες οι σχέσεις του βιβλίου
Το ακολουθούν
3
Το έχουν
3
Το θέλουν
0
Αγαπημένο τους
3
Το δανείζουν
0
Το δάνεισαν
0
Το δανείστηκαν
0
Το διάβασαν
4
Το διαβάζουν
0
Το χαρίζουν
0
Το ανταλλάσσουν
0
``

Θέλετε να λαμβάνετε ενημέρωση από το Bookia;

Πηγή δεδομένων βιβλίων



Χορηγοί επικοινωνίας






Κοινωνικά δίκτυα