Χμ...Μια συλλογή που αξίζει να της ρίξετε μια ματιά. Δεν είναι κάτι τρομερά λογοτεχνικό αλλά το γράψιμο και οι χαρακτήρες των διηγημάτων κάποιον θα σας θυμίσουν: εσάς, τον διπλανό σας, τον φίλο σας, γενικά την εικόνα μιας σημερινής Ελλάδας, με το ΔΝΤ, την ανεργία της, την αγωνία των υπαλλήλων για το αύριο. Ο συγγραφέας δεν κατηχεί, δεν λοιδωρεί, δεν παίρνει το μέρος κανενός, δεν κλαίγεται. Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι ήρωές μου, δείτε πώς αντιδρούν. Διηγήματα χωρίς τέλος, σχεδόν ανολοκλήρωτα ή βεβιασμένα αλλά αληθινά και σύγχρονα. Κάποιες αναφορές-inside jokes στο πρώτο βιβλίο του συγγραφέα (τη συλλογή διηγημάτων Παπαλάμπραινα by Gibson) και στα πρώτα διηγήματ μια ωραία ξενάγηση στην Κυψέλη και τη Φωκίωνος Νέγρη, πόσο άλλαξαν τα πράγματα, τι άλλαξε και γιατί, πώς το δέχονται αυτό τα πρόσωπα των πρώτων διηγημάτων. Μια διαφορετική ματιά στο χώρο του διηγήματος.