Η Αουξίλιο Λακουτύρ είναι παγιδευμένη. Επί δώδεκα ημέρες κρύβεται στις γυναικείες τουαλέτες της Σχολής Φιλοσοφίας και Φιλολογίας όταν η αστυνομία καταλαμβάνει το Πανεπιστήμιο, στο Μεξικό, τον Σεπτέμβριο του 1968. Εκεί θα μείνει κλεισμένη για κάμποσες μέρες και σ\' αυτό το διάστημα οι τουαλέτες θα μετατραπούν σε ένα τούνελ στο χρόνο, μέσα από το οποίο θα δει τα χρόνια που έζησε στο Μεξικό και τα χρόνια που θα ζήσει. Κοιτάζει το πάτωμα και αρχίζει ένα παραληρηματικό παραμύθι: Είναι η μητέρα της ποίησης του Μεξικού.

Αυτό το έντονα ηλεκτρισμένο, πρωτοπρόσωπο, ημιπαραισθησιογόνο μυθιστόρημα είναι ένα δυνατό ρεύμα συνείδησης μέσα στο οποίο οι ποιητές του Μεξικού οργίζονται και περιδινούνται. Γεμάτο άγριες, σκοτεινές, λογοτεχνικές προφητείες, ηρωικούς ποιητές, τρελούς ποιητές, καλλιτέχνες "πνιγμένους από τη λαμπρότητα της νιότης", η παθιασμένη αφήγηση της Αουξίλιο -ταυτόχρονα σπαρακτική και λυρική- κατακλύζεται από την ουσία της τέχνης του Μπολάνιο.

"Ο Ρομπέρτο Μπολάνιο όρισε εκ νέου τη μορφή του μυθιστορήματος με το αριστούργημά του 2666. Στην παραισθησιογόνο αφήγηση του "Φυλαχτού" οραματίζεται ξανά αυτό που η λογοτεχνία έχει τη δυνατότητα να γίνει."
("New Statesman")

"Αυτό το σύντομο, σφιχτό ποιητικό μυθιστόρημα έχει στόχο να συμπυκνώσει τη βία και την τραγωδία της πρόσφατης λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. [...] Η πρόζα του Μπολάνιο είναι λιτή αλλά υπέροχα συμπαγής. Οι άλλοι συγγραφείς τον αγαπούν επειδή κάνει το γράψιμο να φαίνεται πολύ σημαντικό."
("The Times")

"Παραισθησιογόνο και μαγευτικό μωσαϊκό αγάπης, θανάτου, ποτού και εξαθλίωσης. Οι συγγραφικές εμμονές του Μπολάνιο με την ποίηση, τη δημιουργία μύθων, την παράτολμη και αποτυχημένη νιότη ξεχύνονται σε αυτό το μυθιστόρημα με υπέροχη ορμή. [...] Σαν το μυθιστόρημα που θα έγραφε ο Ρεμπώ αν δεν τα είχε παρατήσει όλα στα εικοσιένα του."
(Dazed & Confused)