Παραθέτω δύο χαρακτηριστικά κείμενα από το βιβλίο, τα οποία μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση:

Το θέμα τού βιβλίου με δύο λόγια:

Όσα διαπίστωσε τον "ανησύχησαν" βαθύτατα. "Ακόμα και αν δεν κάνεις τίποτα κακό, σε παρακολουθούν και σε καταγράφουν", είπε [o Σνόουντεν] στην Guardian. "Οι αποθηκευτικές δυνατότητες των συστημάτων αυξάνονται κάθε χρόνο σταθερά και μάλιστα εκθετικά, μέχρι τού σημείου όπου... δεν χρειάζεται να έχει κάνει κάτι κακό. Δεν έχεις παρά να θεωρηθείς ύποπτος σπό κάποιον, ακόμη και εξ αιτίας μίας λάθος κλήσης. Κατόπιν χρησιμοποιούν το σύστημα για να πάνε πίσω στο χρόνο και να εξετάσουν εξονυχιστικά κάθε απόφαση που πήρες ποτέ σου, κάθε φίλο με τον οποίο συζήτησες οτιδήποτε. Και σου επιτίθενται με τρόπο που καθιστά ένοχο ακόμα και έναν αθώο, δημιουργώντας το πρτραίτο ενός παραβάτη".

Πρόσθεσε, προκειμένου να εξηγήσει [ο Σνόουντεν] την απόφασή του για τις διαρροές, με όλες τις προβλέψιμες συνέπειες για το υπόλοιπο τής ζωής του: "Συνειδητοποιείς ότι βοήθησες και εσύ στη δημιουργία ενός τέτοιου κόσμου που θα επιδεινωθεί με την επόμενη γενιά και τη μεθεπόμενη γενιά, καθώς θα διευρύνονται οι δυνατότητες αυτής τής αρχιτεκτονικής καταπίεσης.

Για τη βρετανική κοινωνία:

Ο Τζόναθαν Φρίντλαντ τής Guardian επισημαίνει ότι η Βρετανία "έχει μία θυελωδώς διαφορετική αντίληψη από, για παράδειγμα, τις ΗΠΑ". Δεν διαθέτει Χάρτα Δικαιωμάτων ή γραπτό Σύνταγμα ή την αμερτικάνικη ιδέα ότι "εμείς ο λαός" είμαστε κυρίαρχοι. Αντίθετα, το Βρετανικό σύστημα φέρει ακόμα "τη σφραγίδα τής καταγωγής από τη μοναρχία", με την εξουσία να εκπορεύεται από την κορυφή και να διαχέεται προς τα κάτω. Οι Βρετανοί παραμένουν υπήκοοι παρά πολίτες. Εξ ου και η έλλειψη αντίδρασης στις κρατικές παρεμβάσεις.

"Αυτό που διαπιστώνουμε δεν είναι η επίδειξη τής συνήθους φλεγματικής στωικότητας αλλά η απαξία τής παραίτησης και η συνήθεια μιας υποταγής τόσο βαθιά ριζωμένης ώστε να περνάει απαρατήρηση", υποστηρίζει ο Φρίντλαντ.

Το βιβλίο έχει πολύ υλικό προβληματισμό και συζήτηση.

WIRED, The untold story.

Τι σύνδεση έχεις; Vodafone; χμ!

Είναι συναρπαστικό βιβλίο!

Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι μυστικές υπηρεσίες αποκαλύπτει την κουλτούρα σε κάθε χώρα.

Ενώ στις ΗΠΑ η αποκάλυψη ενός τέτοιου θέματος δημιουργεί ήρωες, στη Βρετανία βρίσκεις το μπελά σου βάσει ενός νόμου τού 1911 για την προστασία απέναντι στη γερμανική κατασκοπεία. Παρόλο που η απειλή ακυρώθηκε, ο νόμος έμεινε και μάλιστα είκαιροποιήθηκε το 1989.

Όμως, παρόλο το μέγεθος τού θέματος, οι επιπτώσεις στις δύο χώρες φαίνεται να είναι αμελητέες. Αν, όπως λέγεται, εμάς μας "ψεκάζουν" και δεν αντιδρούμε στα οικονομικά μέτρα, φαντάσου τι κάνουν στους Αμερικάνους και τους Βρετανούς!

Άρχισα να το διαβάζω σήμερα και πραγματικά έχει ενδιαφέρον, με δύο τρόπους.

• για τις παρακολουθήσεις αυτές καθαυές, τον τρόπο κ.λπ. και
• για το πως ένας νέος άνθρωπος στην Αμερική έκανε αυτή την κίνηση.

Ο Συγγραφέας, σωστά πιστεύω, προσπαθεί αρχικά να δώσει το προφίλ τού Σνόουντεν, τη κουτλτούρα του, τις πεποιθήσεις του κ.λπ.. Από ένα κοινό "αμερικανάκι" που ήταν, αρχίζουν να τον απασχολούν ζητήματα αρχών ελευθερίας και κοινωνίας.

Η επαφή του με την Ευρώπη φαίνεται να ήταν καταλητική. Γράφει σε ένα σημείο:

"Ο Σνόουντεν είχε μεγαλώσει στο μάλλον προστατευμένο περιβάλλον τής ανατολικής ακτής των ΗΠΑ. Τώρα όμως ζούσε στην Ευρώπη και είχε συναρπαστικές συζητήσεις με διανοούμενους αριστερούς κιθαρίστες. Κι όλα χάρη στην κυβέρνηση των ΗΠΑ."

Βέβαια, τα στοιχεία που παρατίθενται μέχρι τώρα δεν πείθουν (ακόμα) για μία τέτοια στροφή. Για να δούμε παρακάτω.