Ο χειμαρρώδης λόγος της αξιόλογης φίλης και συγγραφέας Άνας Ζάχαρη, αποτυπώνεται με ζωντάνια, στο χαρτί, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της, “Τέσσερις εποχές”. Ένα βιβλίο συμβολικό, που απεικονίζει την διαχρονική πορεια μιας οικογένειας, με ισχυρούς συγγενικούς δεσμούς, που τους κρατάνε άρρηκτα δεμένους μεταξύ τους. Ένα παράθυρο στην καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων, με τ΄απαραίτητα έθιμα, τις θεσπέσιες μυρωδιές από τα τοπικά εδέσματα, σε καταστάσεις χαρμολύπης, δημιουργίας, αλλά και απώλειας! Με σταθερές βάσεις, αξίες και ιδανικά, η οικογένεια Γιαγκίνη πορεύεται στο χρόνο, διατηρώντας άθικτους, αυτούς τους αρραγείς δεσμούς, σε οτιδήποτε νέο ή νοσταλγικό σημαδοτεί η κάθε εποχή για την οικογένειά τους!

Καλοκαίρι 1921-1930. Εποχή ωρίμανσης ανθρώπων, ιδεών, αντιλήψεων! Όνειρα και φρέσκιες ιδέες ξεπηδούν από τα μέλη μιας οικογένειας ώριμης πλέον, να προχωρήσει στην ζωή, μ΄ένα γάμο, μια νέα δουλειά, να δημιουργήσει τις βάσεις, που θα χαρίσουν ένα στέρεο μέλλον στους απογόνους τους!Πόθος και λαχτάρα, συναισθήματα έντονα, κατακλύζουν τους ήρωές μας για γνωριμία και στενή επαφή με το έτερο ήμισυ, για το θαύμα της ζωής, που θα σημαδοτήσει και την συνέχειά τους στον χρόνο!

Φθινόπωρο 1930-1940. Το μελαγχολικό σκηνικό του φθινοπώρου, με τα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων, το αδιευκρίνιστο σκηνικό του καιρού, φέρνει μία μουντάδα και μια ανισορροπία στις καρδιές των ηρώων μας! Μία εποχή μεσοβέζικη, που συνίσταται από στοιχεία απροσδιόριστα και αντιφατικά! Το οικονομικό κράχ του 1929-30, θα επαναπροσδιορίσει στόχους και προσδοκίες, αφού η οικονομική κατάπτωση, ρημάζει οικονομικά, τις ήδη υπάρχουσες δουλειές, βάζοντας την αγαπημένη οικογένεια των Γιαγκίνηδων σε νέες δοκιμασίες και φυσικά εξοπλίζοντάς τους με πυγμη και θέληση για νέα ξεκινήματα. Γενικά η εποχή αυτή, έχει να επωμισθεί τις συνέπειες από ιστορικά γεγονότα των προηγούμενων ετών, όπως είναι και η καταστροφή των μικρασιατικών νήσων! Από το πλήθος των ατόμων που εισρέουν στον τόπο, όπου εξελίσσεται η ιστορία μας, εισβάλουν παραδόσεις και έθιμα, που εν τέλει, συντελούν στην τελική διαμόρφωση της πολιτιστικής, ελληνικής κουλτούρας! Το φθινόπωρο της Άνας, (εκ του Αναστασίας) είναι γεμάτο από τις μυρωδιές και τα έντονα αρώματα της πολίτικης κουζίνας! Σιροπιαστά γλυκά, εδέσματα με μπαχαρικά και βότανα, κάθετι αρωματικό εμπλουτίζει τις νέες γεύσεις, ευφραίνοντας τον ουρανίσκο των ανθρώπων, δίνοντας και μια νότα αισιοδοξίας στην γειτονιά των ηρώων μας.

Χειμώνας 1943-1944. Μία δύσκολη περίοδος διαβαίνει στην ζωή των ηρώων μας....Τα όνειρα για το μέλλον καταρρίπτονται, βρίσκοντας ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο...τον πόλεμο του΄40, την Κατοχή, τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση. Η σκληρότητα των στρατευμάτων κατοχής, οι κακουχίες του πολέμου, η βαναυσότητα και η απώλεια αγαπημένων προσώπων μέσα στην οικογένεια, βυθίζει τα μέλη της σε μια βαθύτατη θλίψη, που στα χρόνια που θα ακολουθήσουν μετά τον πόλεμο, θα τα ενδυναμώσει, αναπολώντας με κάθε ευκαιρία, γλυκόπικρες νοσταλγικές αναμνήσεις! Τίποτε δεν μπορεί να σπάσει τα ιερά δεσμά της οικογένειας Γιαγκινη! Ο χαφιεδισμός και η προδοσία από τρίτους, για προσωπικό όφελος των ιδίων, δεν τους αγγίζει. Οι αδικίες εις βάρος τους, πεισμώνει την οικογένεια. Τέτοιες καταστάσεις τους βρίσκουν “ένα σώμα” και ετοιμοπόλεμους!

Άνοιξη 1952-1953. Στην εποχή αυτή, την σκυτάλη της πρωτιάς, παίρνει η επόμενη γενιά, που αργά και μεθοδικά ανοίγει τα φτερά της, φέρνοντας μαζί της φρέσκιες ιδέες, για ένα τολμηρό ξεκίνημα! Έχοντας ως θεμέλια βάση την αγάπη και την φροντίδα των γονιών τους- έτοιμοι να σταθούν αρωγοί σε κάθε νέο εγχείρημα των παιδιών τους- θα συνεχίσουν οτιδήποτε νέο, που δυστυχώς ο πόλεμος ρήμαξε, βάζοντας τροχοπέδη στα όνειρά τους! Η άνοιξη λοιπόν συμβολίζει την αναδημιουργία, την ανασυγκρότηση. Οτιδήποτε γκρεμίστηκε, βρίσκει το θάρρος και την πυγμή ν΄αναγεννηθεί!

΄Ενα γλυκό και νοσταλγικό βιβλίο είναι το πόνημα της Άνας Ζάχαρη, καλογραμμένο, με ζωηρή αφήγηση και πλοκή, η οποία τροφοδοτείται από τους δυνατούς δεσμούς μιας οικογένειας με θεμελιώδεις αξίες και ιδανικά, από τον έρωτα, που πάντα χτυπάει την πόρτα μας, από απίστευτα σκηνικά με φίλους και γνωστούς, από τις έριδες που δίνουν τροφή για ένταση, περιπλέκοντας πρόσωπα και καταστάσεις και από τα διάφορα ευτράπελα μιας γειτονιάς, πάντα πρόθυμης να συντρέξει σε οποιαδήποτε ανάγκη!

Η οικογένεια Γιαγκίνη, μας ταξιδεύει σε βάθος χρόνου, διότι μας ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της, μας καλεί να συμμετέχουμε στα πλούσια οικογενειακά τραπεζώματα, να συναισθανθούμε τις χαρές τους, να κλάψουμε μαζί, την απώλεια, να βιώσουμε τον πόνο! Να παρακολουθήσουμε από κοντά την καθημερινότητά τους και την πορεία τους στον χρόνο, με φόντο σημαντικά ιστορικά γεγονότα που σηματοδοτούν μεγάλες αλλαγές και επιρροές, που διεισδύουν στην ζωή τους, γαλουχώντας τους και ωριμάζοντάς τους!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Δ.

Τέσσερις εποχές. Κάθε εποχή και μία χρονική περίοδος. Η ζωή τριών αδελφών και των οικογενειών τους. Η συγγραφέας μας γνωρίζει σιγά σιγά τους ηρωές της, ξεκινώντας από την περίοδο της νεότητάς τους (Καλοκαίρι 1925-1926), όπου σε ορισμένα σημεία η ιστορία ήταν προβλέψιμη. Ο πλούτος του λεξιλογίου της συγγραφέως και το χιούμορ της ήταν οι αιτίες να μην παρατήσω το βιβλίο και να διαβάσω παρακάτω. Κι έρχεται το Φθινόπωρο 1932-1933 μία περίοδος περισυλλογής στη ζωή των ηρώων και ανάκαμψης μετά το οικονομικό κράχ του 1929, για να φτάσουμε στο Χειμώνα του 1943-1944. Κι εδώ εμφανίζονται όλη η συγγραφική ικανοτότητα της κ. Ζάχαρη. Μέσα σε ένα γράμμα περιγράφεται η ζωή των στρατιωτών στο μέτωπο. Μέσα σε μία παράγραφο παρουσιάζονται τα δεινά της Αθήνας από την πείνα και τις κακουχίες. Μία φράση είναι αρκετή για να περιγράψει τα συναισθήματα των ανθρώπων, όταν αναγκάζονται να γίνουν σκληροί για να επιβιώσουν. Όλα τόσο παραστατικά δοσμένα. Περιγραφές διόλου κουραστικές, που δεν προκαλούν δάκρυα . Όλα είναι δοσμένα με αντικειμενικότητα. Κι εκεί που είμαι γεμάτη από συναισθήματα και σκέψεις έρχεται η Άνοιξη του 1952 - 1953, που μου άφησε μία γλυκόπικρη γεύση. Η κ. Ζάχαρη βιάστηκε να τακτοποιήσει όλους του ήρωές της, για να έχει το βιβλίο ένα χαρούμενο τέλος. Λες και η συγγραφέας ήθελε να μας γλυκάνει μετά το χειμώνα του πολέμου. Μπορεί να έχω τις ενστάσεις μου για το κεφάλαιο της Άνοιξης και του Καλοκαριού, αλλά τα κεφάλαια Φθινόπωρο και Χειμώνας πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία. Υποδειγματική χρήση της γλώσσας, περιγραφές που δεν έχουν τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από αυτό που πραγματικά πρέπει να ειπωθεί. Ήρωες που είναι παραδείγματα προς μίμηση για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την σκληρή πραγματικότητα του πολέμου.