«Όλοι ένα ψωμί είμαστε» στοχάζεται βαθιά ένας από τους ήρωες του Άγγελου Σικελιανού στο έργο του «Ο Χριστός στη Ρώμη». Ο ποιητής στέλνει στην πολυάνθρωπη πολιτεία-σύμβολο όλους τους σπόρους που φύτρωσαν στη μάνα γη, κάρπισαν ώριμα στάχυα κι έγιναν οι άρτοι που δίνουν ουσία και γεύση στη ζωή και συντηρούν την ύπαρξη στην πρώτη και βασικότερη ανάγκη της. Στο Λογοτεχνικό Ημερολόγιο του 2015, ο άρτος του δικαίου και του αδίκου, το γλυκό ψωμί του κόπου και της προσμονής, το πικρό των δακρύων και του ψεύδους συνυπάρχουν και κοινωνούν. Στις σελίδες του, γεμάτες με έξοχα κείμενα που έγραψαν μεγάλοι Νεοέλληνες δημιουργοί, όπως ο Ρίτσος, ο Παπαδιαμάντης, ο Σικελιανός, ο Καζαντζάκης, ο Ελύτης, ο Μωραϊτίδης, ο Βρεττάκος, ο Βλαχογιάννης, ο Αναγνωστάκης, ο Τσίρκας και πολλοί άλλοι ξεχωριστοί λογοτέχνες, όλοι το λένε: ένα ψωμί είμαστε όλοι, αυτό που φτιάχνουμε με τη ζύμη της ύπαρξής μας, το πλάθουμε, του δίνουμε σχήμα και υφή και το γευόμαστε απολαυστικό και απαραίτητο.