Μία αξιόλογη ιστορία με θέμα τη φιλοζωϊα. Μία ιστορία αλλιώς. Ο σκύλος στο ρόλο του αφεντικού, ο άνθρωπος στο ρόλο του κατοικίδιου. Η προσέγγιση του θέματος αποκτά άλλη διάσταση και υπόσταση. Ένα βιβλίο που θα ήθελα να το δω και στο θέατρο.

Ο συγγραφέας Μάκης Τσίτας περνάει ένα εξαιρετικό και φιλοζωικό μήνυμα μ'ένα πανέξυπνο τρόπο μέσα από την ιστορία του "αδέσποτου Κώστα". Τα συναισθήματα που προκαλεί για τους φιλόζωους κυρίως είναι συγκλονιστικά και ίσως ένα καμπανάκι ανθρωπιάς για αυτούς που δε "συμπαθούν" και τόσο τα ζώα.

Η εικονογράφιση της κας Κονταίου αγγίζει την καρδιά κάθε αναγνώστη, μικρού και μεγάλου. Ο συγγραφέας προσεγγίζει με ευαισθησία ένα θέμα που μαστίζει τα τελευταία χρόνια. Και δε μιλάω μόνο για τα αδέσποτα ζώα, αλλά και για τους "αδέσποτους" ανθρώπους, τους άστεγους. Τα συναισθήματα διαβάζοντας την αφιέρωση στην αρχή του βιβλίου απογειώνουν τη συγκίνησή μου κάνοντάς την εικόνα στο μυαλό και στην καρδιά μου...

Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από όλους, μικρούς και μεγάλους!!!

Κάπου εκεί γύρω στο 2001, ο βρετανός συγγραφέας Μέλβιν Μπέρτζες γράφει ένα μυθιστόρημα για εφήβους με τον τίτλο Lady: My Life as a Bitch (Andersen, 2001). Το εν λόγω μυθιστόρημα κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα το 2007 από τις Εκδόσεις Μίνωας, με τον τίτλο Η παράδοξη ζωή μιας έφηβης.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που στηρίζεται σε ένα εύρημα ασυνήθιστο –η ηρωίδα για κάποιο λόγο μετατρέπεται σε σκύλα, γνωρίζει έτσι μια άλλη πλευρά της ζωής και αν και στο τέλος έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει στην ανθρώπινη μορφή και ζωή, εκείνη προτιμά να συνεχίσει να ζει την σκυλίσια.

Το εύρημα του βρετανού συγγραφέα του έδωσε την ευκαιρία να κάνει μια οξύτατη κριτική στις αξίες της σύγχρονης κοινωνίας.

Και πολύ συχνά μια παρόμοιας μορφής μετάβαση του κεντρικού ήρωα από το φυσιολογικό στο αφύσικο ή έστω μη συνηθισμένο, έχει δώσει σε συγγραφείς τη δυνατότητα να περάσουν τις απόψεις τους για τα λάθη στις σχέσεις και στις αξίες των ανθρώπων.

Ο Μάκης Τσίτας (με την πείρα που χρόνια διαθέτει στη μικρής έκτασης ιστορία για παιδιά) ακολουθεί μια παρόμοια τεχνική.

Σε μια οικογένεια σκύλων, το μικρό σκυλάκι ζητά από τους γονείς του να του πάρουν ως κατοικίδιο ένα ανθρωπάκι.

Αρχίζοντας η αφήγηση με αυτή την ανατρεπτική συνθήκη, προχωρά σε μια καταγραφή όλων όσων συνήθως οι άνθρωποι κάνουν προς τα ζώα. Αλλά τώρα αυτές οι συμπεριφορές δείχνουν το πόσο σκληρές είναι, το πόσο άδικες, το πόσο εγωκεντρικές.

Βέβαια, ο Τσίτας μιας και απευθύνει την ιστορία του σε μικρούς αναγνώστες, δεν ακολουθεί μέχρι τέλους τη στάση του Μπέρτζες.

Όλα όσα ο μικρός αναγνώστης παρακολουθεί αποδεικνύονται πως ήταν ένα όνειρο. Αλλά καμιά φορά από τα όνειρα μαθαίνουμε το τι ακριβώς συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Το φιλοζωικά μηνύματα του έργου προβάλλονται αβίαστα και μάλιστα έχουν και μια έντονα δραματοποιημένη έκφραση.

Η χαρούμενη, μα και αδρή εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου αποφεύγει –και σωστά – κάθε τι το ονειρικό.

Μάνος Κοντολέων