Νιώσε τι σημαίνει πόνος για να μάθεις επιτέλους ότι υπάρχουν όρια σ\' αυτά που μπορούν να υποφέρουν οι άνθρωποι και τα όρια αυτά δεν έχουν δικαίωμα να τα ξεπερνάμε.

"Στις 5 Μαρτίου του 1725 παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό του Παρισιού το έργο του Πιερ ντε Μαριβώ, Το νησί των σκλάβων. Λίγα μόλις χρόνια πριν ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ δημοσιεύει το "Κοινωνικό Συμβόλαιο" και ενόσω το κίνημα του Διαφωτισμού βρίσκεται στην καλύτερή του στιγμή, ένας γάλλος κωμωδιογράφος έρχεται να προτείνει τη δική του αντισυμβατική, για τα δεδομένα της εποχής, θέαση της κοινωνικής πραγματικότητας, όχι με την έπαρση του πολιτικού στοχαστή αλλά με τη βαθιά γνώση του συστηματικού παρατηρητή.
[...] Ο Μαριβώ δεν φιλοδοξεί να γίνει κοινωνικός μεταρρυθμιστής. Η θεατρικότητα είναι το νήμα που συνδέει τη γραφή του με τον κόσμο και ο τρόπος που κινεί αυτό το νήμα είναι συγκλονιστικός. Χτίζοντας όμως ένα ευφάνταστο θεατρικό παιχνίδι αλλαγής ρόλων, κινητοποιεί τη λογική του θεατή και τον συμπαρασύρει αναπόφευκτα σε μια διαφορετική κατάσταση: εκείνη της αμφισβήτησης. Διασχίζοντας τον αιώνα των Φώτων, ο Πιερ ντε Μαριβώ αποδεικνύει περίτρανα πως η ψευδαίσθηση του θεάτρου είναι, πολύ συχνά, ο καλύτερος δρόμος προς τη λογική σκέψη".

(Έλενα Τριανταφυλλοπούλου, από το Επίμετρο)