«Σαν κύμα του Βοσπόρου ήρθε να ξεψυχήσει ήρεμα στην άκρη του μυαλού του η νοσταλγία. Όχι, δεν έχουν θέση στη ζωή του τώρα παλιές θύμησες. Εδώ στην πατρίδα τις εικόνες της παλιάς ζωής του θα διαδεχθούν καινούριες».

Στο πρωτόλειό της η συγγραφέας μάς συστήνεται με ένα μαγευτικό οδοιπορικό στον Βόσπορο, στις συνοικίες και στα χωριά που τον περιβάλλουν. Επιλέγει να μας παρουσιάσει μέσω της μυθοπλασίας ιστορίες των κατοίκων της Πόλης και να τις αποτυπώσει όπως πραγματικά τις βίωσαν αυτοί. Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί που οι ζωές τους παρελαύνουν μέσα στις σελίδες του βιβλίου με αποτέλεσμα να αναβιώνει η ατμόσφαιρα της περιγραφόμενης εποχής.Ως χρονική αφετηρία επιλέγει το 1926 με μικρή αναφορά στα γεγονότα του 1922 και στον απόηχο που αυτά είχαν στη ζωή των Πολιτών – έξυπνη επιλογή καθώς το βιβλίο αμέσως διαφοροποιείται από τα τόσα που έχουν γραφτεί με θέμα τη Σμύρνη και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Κάθε κεφάλαιο σκιαγραφεί και διαφορετική χρονιά με απόλυτη ακρίβεια στη χρονολογική σειρά, ως το 1964 και τις βίαιες απελάσεις των τελευταίων Ελλήνων από την Πόλη. Παρότι γίνεται μικρή αναφορά στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Κωνσταντινούπολη στην περιγραφόμενη περίοδο, είναι φανερή η έρευνα που έχει κάνει η συγγραφέας ώστε να απεικονίσει το κλίμα της εποχής και να περιγράψει τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Έτσι συχνά πυκνά στην αφήγηση εισχωρούν τίτλοι από πολιτιστικά δρώμενα και αποσπάσματα από τον Τύπο της εποχής που βοηθούν τον αναγνώστη να «μεταπηδήσει» στον χωροχρόνο της αφήγησης.Με απόλυτα γλαφυρή, λυρική και εικονοποιητική αφήγηση η Μαγουλά μας ταξιδεύει και μας ξεναγεί στην Πόλη, σε σοκάκια, χωριά, ναούς, στο ιστορικό Πέρα, στο Μπεμπέκι, στα Ταταύλα, στην Πρίγκιπο… Παρέα της ανακαλύπτουμε άγνωστες γωνιές και συμπορευόμαστε με τους ήρωες. Η ζωή τους μέσα από διάφορα περιστατικά περνά μπροστά από τα μάτια μας σαν κινηματογραφική ταινία.Και γύρω από τους χαρακτήρες πάντα η θάλασσα του Βοσπόρου ως σύμβολο-σημείο αναφοράς για όλους τους. Άλλοτε γαληνεύουν αντικρίζοντας το ήρεμο τοπίο, νοσταλγούν, αναθυμούνται πρόσωπα και γεγονότα και άλλοτε ο βίαιος παφλασμός των κυμάτων αντανακλά την ανταριασμένη τους ψυχή. Έτσι οι σελίδες του βιβλίου γυρίζουν με ταχύτητα. Σε αυτό συμβάλλουν ο γρήγορος ρυθμός της αφήγησης και η απλή αλλά πλούσια σε εικόνες και σε συναισθήματα γραφή.Ένα μυθιστόρημα γεμάτο με εικόνες, μυρωδιές, μνήμες και… νοσταλγία.

Το ντεμπούτο της Μαίρης Μαγουλά στα λογοτεχνικά δρώμενα έγινε με ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα-χρονικό το οποίο διαδραματίζεται όλο στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ 1926-1964. Ιστορίες που ακολουθούν τα ιδιόμορφαΚΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ ξετυλίγονται μπρος στα έκθαμβα μάτια του αναγνώστη, σε ένα μυθιστόρημα που δύσκολα θα το αφήσει κανείς από τα χέρια του.
Τα άλλοτε ήρεμα και άλλοτε θεριεμένα ΚΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ, πάνω στα οποία καθρεφτίζονται τα πρόσωπα και οι ζωές των πολυάριθμων ηρώων της Μαίρης Μαγουλά, μάρτυρες στα γεγονότα που σημαδεύουν τους ήρωες αλλά και αρωγοί για όλες αυτές τις κατατρεγμένες ψυχές.

Σε μια δαιδαλώδη πλοκή, το πολυπρόσωπο και σπονδυλωτό πρώτο μυθιστόρημα της συγγραφέως παρουσιάζει ιστορίες που με μαεστρία η ίδια έπλασε και συνέγραψε με λόγο έντονα εικονοπλαστικό, μεστό, άμεσο και ρεαλιστικό ταυτόχρονα. Ο λόγος που ρέει ευχάριστα μαγνητίζει και προκαλεί μια σωρεία συναισθημάτων στο αναγνωστικό κοινό, το οποίο δύσκολα λησμονεί την ανάγνωση αυτού του εξαίσιου μυθιστορήματος.

Η Μαίρη Μαγουλά καταφέρνει εντέχνως να μεταφέρει τον αναγνώστη στην Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρα της μέσω των γλαφυρών περιγραφών της και των αναφορών στα ιστορικά γεγονότα που στιγμάτισαν της εποχής. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση αναπλάθει μια ολοκληρωμένη εικόνα της εποχής και του κοινωνικοπολιτιστικού φόντου που την περιέβαλε. Τα ήθη, τα έθιμα και τα δρώμενα που λάμβαναν χώρα στην Πόλη την εποχή εκείνη με γλαφυρότητα και σαφήνεια παρουσιάζονται μπρος στα μάτια του αναγνώστη.

Τα ΚΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ, ένα πολυσέλιδο μα διόλου κουραστικό μυθιστόρημα από τη Μαίρη Μαγουλά και τις εκδόσεις Μεταίχμιο, που δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να γνωρίσει την Κωνσταντινούπολη μέσα από τους ανθρώπους που την κατοικούσαν. Με πλήθος ανατροπών να βομβαρδίζουν τον αναγνώστη και μια γρήγορη πλοκή το βιβλίο κυλάει ευχάριστα και καθηλώνει τον αναγνώστη.

Η Μαίρη Μαγουλά, βουτάει στα βαθιά νερά της λογοτεχνίας και βγάζει στην επιφάνεια ένα μυθιστόρημα που δύσκολα λησμονείται. Τα θερμά μου συγχαρητήρια.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός.

Σύμφωνα με τον Alphonse de Lamartin, αν κάποιος είχε να ρίξει μία και μόνο ματιά στον κόσμο, θα έπρεπε να αντικρίσει την Κωνσταντινούπολη. 146 χρόνια απο το θάνατο αυτού του σημαντικού Γάλλου ποιητή και φιλέλληνα, αισθάνομαι την ανάγκη να παραφράσω τα λόγια του, εμπνευσμένη απο ένα υπέροχο βιβλίο που έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου και ήταν αρκετό για να ξυπνήσει ένας κόσμος μέσα απο τις 640 σελίδες του, και μπροστά μου να ανακλαδιστεί σα μικρό χαριτωμένο παιδί.

«Κύματα του Βοσπόρου». Τι όμορφος τίτλος. Αμέσως ο νους μου κατακλύστηκε απο ένα σωρό εικόνες του δημοφιλούς πορθμού που τόσες και τόσες φορές εχει πρωταγωνιστήσει στην τέχνη. Ωστόσο, αυτή τη φορά τα πράγματα πήραν μια συναρπαστικότερη τροπή, κάτι που εγώ δεν είχα υπολογίσει ανοίγοντας το συγκεκριμένο βιβλίο. Οι εικόνες που υπήρχαν μέσα μου στατικές και φαινομενικά ανίκανες να εξελιχθούν, πήραν ζωή μεμιάς. Κι όχι μόνο ζωή. Αλλά και καθεμία απο τις πέντε αισθήσεις ξεχωριστά. Κατά τη μυθιστορηματική ροή έβλεπα τα νερά του Βοσπόρου, καθαρά και κρυστάλλινα, κρατούσα την αναπνοή μου και άκουγα το κύμα να σκάει στα βράχια κι όταν μετά έκλεινα τα μάτια της φαντασίας, η αύρα του γέμιζε τους πνεύμονες μου. Με άλλα λόγια, γεύομουν και άγγιζα καθετί το Πολίτικο σε ένα μοναδικό οδοιπορικό στην περίοδο 1926-1964 που θεωρείται μεν πληγή για κάθε ελληνική συνείδηση, σε μένα όμως σύστησε την Ελληνική Ανατολή με τρόπο γλαφυρό, ρεαλιστικό κι απόλυτα παραστατικό. Με γλώσσα λιτή κι απέριττη, νοήματα στακάτα και κατανοητά, γνώρισα και οικειοποιήθηκα ήρωες, με τους οποίους πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να συμπάσχει. Βίωσα έντονα συναισθήματα κοντά τους και ανησυχίες, όμοιες με πελώρια κι αμετακίνητα βουνά, έρωτες βαπτισμένους στα νερά του Βοσπόρου, αλλά κι αποτυχίες – στίγματα για τις τότε ζωές.

Με μια γεύση πριγκηπιανού αέρα στα χείλη, σας αφήνω να περιπλανηθείτε και εσείς με τη σειρά σας, στο Μπεσίκτας, την Πόλη και τα πριγκηποννήσια με ξεναγό την κυρία Μαγουλά και ασάλευτη πνοή το ίδιο της πόνημα!

Απο τα ωραιοτερα βιβλια που εχω διαβασει!!!! πολυ στρωτη γραφη, καθολου κουραστικο για τις σελιδες του, δεν χανεις καθολου το ιρμο της ιστοριας, αν και εχει αρκετες ιστοριες ηρωων χωρις να μπερδευεσαι. Το απολαυσα πραγματα, ακουγα και εγω τα ταραγμενα νερα του Βοσπορου απο μακρια και συγχρονως ζουσα τη ζωη των Ελληνων της Πολης... Εμαθα πολλα απο αυτο το βιβλιο, για τα χωρια της νοσταλγιας.... που σε κανουν να την αγαπησεις ολο και πιο πολυ. Δεν μενεις στην υποθεση αλλα ειναι τοσο συναρπαστικες οι περιπλανησεις και η σκιαγραφηση των ηρωων του συγγραφεα... Πραγματικα αριστουργημα!!!! Αξιζει να το διαβασετε χωρις επιρροή...

Κύματα του Βοσπόρου οι ψυχές των χαρακτήρων του υπέροχου αυτού μυθιστορήματος. Άλλοτε αφρισμένα και άλλοτε γαλήνια, να χτυπούν με ορμή πάνω στα βράχια της Ιστορίας ή να αποσύρονται διακριτικά να σεργιανίσουν στα χαλίκια της ζωής τους. Εγκλωβισμένα στα στενά μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Μικράς Ασίας, τα κύματα αυτά ακολουθούν το κάλεσμα της φύσης, γεμάτα αντιθέσεις, ανατροπές, ανθρώπινα λάθη και έρωτες, αδικίες και μίσος, πίκρα και μικροχαρές, γιορτές και πανηγύρια, απελάσεις και καυτή ανάσα φόβου στο σβέρκο τους. Ένα μυθιστόρημα με πολλούς κύριους και δευτερύοντες χαρακτήρες, που οι ιστορίες τους κυλάνε σα νερό στις σελίδες, μπλέκονται μεταξύ τους, ανακατεύονται, ξεκαθαρίζουν, διασταυρώνονται, απομακρύνονται, ξανά και ξανά.

Το μυθιστόρημα καλύπτει το χρονικό διάστημα 1926-1964 και φωτογραφίζει τη ζωή των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, που προόδευσαν, μόχθησαν, μεγαλούργησαν, έκαναν περιουσίες και ωφελήματα, συγγένευαν και γειτόνευαν με τους Τούρκους, όμως οι ηγέτες είχαν άλλες απόψεις κι έπρεπε να σπάσει αυτό το κακό σπυρί στην πλάτη τους. Τα ακούσματα της συγγραφέως από την παιδική της ηλικία από γονείς που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους το 1964 και η λυρική, λογοτεχνική της πένα δημιούργησαν μια Βίβλο με ιστορίες και περιπέτειες που θα συγκινήσει και θα γοητεύσει πολλούς αναγνώστες.

Εμπόδιο στις τύχες των χαρακτήρων, αποτυπώνοντας έτσι και τις δυσκολίες των Ρωμιών της Πόλης, ήταν ο φόρος πολυτελείας του 1942, τα Σεπτεμβριανά του 1955 και οι απελάσεις του 1964. Τρεις σταθμοί που ανέκαμψαν την πρόοδο των Ελλήνων και οδήγησαν σταδιακά στον μαρασμό της κοινότητας και την αμαύρωση του μεγαλείου τους. Υπέροχες ιστορίες, τραγικές και αισιόδοξες, με αίσιο ή κακό τέλος, πασπαλισμένες με τη γλυκιά ζάχαρη των ανατολίτικων σερμπετιών και το αλάτι του Βοσπόρου, με κράτησαν ως το τέλος. Κάποιους τους αγάπησα, κάποιους ήθελα να τους σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια, κάπου συγκινήθηκα, κάπου θύμωσα. Με μαεστρία η κυρία Μαγουλά κατάφερε να ξεχωρίσει τις αφηγήσεις της και να παρουσιάσει τα πρόσωπα και τη μοίρα τους χωρίς να μπερδευτώ ή να κουραστώ ούτε μια στιγμή.

Η Ευρυδίκη, υπηρέτρια στο ανάκτορο των Καραμάνογλου, μένει έγκυος από το αφεντικό της που την περιγελά και τη διώχνει από το σπίτι. Μετά από περιπέτειες, καταλήγει στα χέρια του άξεστου, βίαιου και αυστηρού ψαρά Σταύρου, με τον οποίο θα ζήσει τις χειρότερες μέρες της ζωής της. Η δασκάλα Ευγενία, χήρα, γνωρίζει τον έρωτα στα μάτια ενός ζωγράφου και ξεκινάει μια έντονη ερωτική ζωή στις στάχτες της αμορόζας του ζωγράφου που αυτοκτόνησε. Η Βασιλική, φτωχή ράφτρα, μετά από έναν αποτυχημένο γάμο στη Μασσαλία, αγωνίζεται να επιβιώσει. Οι αδερφές της, Ελένη και Ευτυχία, προσπαθούν να στεριώσουν σε μια κοινωνία που διαρκώς αλλάζει. Ο Παναγιώτης Στουπάκης, αργυροχόος, μεγαλουργεί στον αγορά του Πέρα και μπλέκει με τη σαγηνευτική και καπάτσα Μαρκέλλα. Πάντα στη βιτρίνα του μαγαζιού του θα έχει τη φωτογραφία της μητέρας του που τον είχε εγκαταλείψει μικρό. Η Διονυσία επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη και γίνεται νταντά μιας παράλυτης κοπέλας. Η μοίρα θα τα φέρει ώστε η Διονυσία να πέσει πάνω στον εγκατελειμμένο γιο της. Ένα αγόρι γνωρίζει δυο φορές την ορφάνια και μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο της Πριγκήπου, χωρίς να ξέρει πόσο σκοτεινό και τραυματικό είναι το παρελθόν του.

Τι θα γίνουν όλα αυτά τα πρόσωπα και οι άνθρωποι που γνωρίζουν; Νέες γνωριμίες, νέοι έρωτες, ανατροπές, αγωνία, ένα υπέροχο σκηνικό θεάτρου είναι αυτό το μυθιστόρημα, σε μια παράσταση που δεν ήθελα να τελειώσει. Μπεμπέκ, Εμίνονου, Πέρα, Μέγα Ρεύμα, Αρναούτκιοϊ, Πρίγκηπος και Νιχώρι είναι κάποια από τα μέρη όπου διαδραματίζεται το χρονικό και ντύνουν με τις μυρωδιές τους, τους ήχους τους, τους κατοίκους, τις σελίδες που ξεφύλλισα με ανυπομονησία. Ιστορίες ανθρώπων που «ό,τι τους πίκραινε από το παρελθόν, το άφηναν στ’ αμπάρια των περαστικών βαποριών να ταξιδέψει και να χαθεί σε άλλους μακρινούς προορισμούς» (σελ. 374). Λατρεμένη πένα, αγαπημένες ιστορίες, αληθινοί άνθρωποι.