Για τους άλλους, η νύκτα βράζει το ψοφίμι της μες
στο στομάχι της Ιστορίας. Για μας, η νύκτα σπαράσσεται
στην ίδια μήτρα που εγέννησε τη βία· τον έρωτα·
την παραφορά· τον πόθο για ελευθερία-

κι οι μηχανές τους περιπολούν τον Στρέφη
νότια των Τρικάλων, περασμένες 4.00

Ο Σάθης λέει πως χτύπαγαν πετσί τα τύμπανα σε
δώδεκα χωριά
κι οι γκρεμνοί τους μάτωναν τι θανατικό στα σκίνα
[κι αυτό ήταν ήδη ένα βουνό σχήμα αυτονομίας]

- Μα τον Δεκέμβρη κόβει η δική πατρίδα μου
στ\' οδόφραγμα· στήνονται Μάρνης Πατησίων Προπύλαια
κι όλες πλευρές: φύλακες έμποροι και μαύρο πλήθος
- Φώναξε, φώναξε - Τι να φωνάξω;
[...]