Άλλη μία ιστορία με τον κεντρικό ήρωα, επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη ελληνικής καταγωγής, από τον ταλαντούχο συγγραφέα Βαγγέλη Γιαννίση. Μια καινούργια υπόθεση εκτυλίσσεται στο αστυνομικό τμήμα του Έρεμπρο μία επαρχιώτικη πόλη της Σουηδίας. Ο συγγραφέας, αν και νέος στην ηλικία, εξακολουθεί να μας εκπλήσσει ευχάριστα με το αστυνομικό δαιμόνιο που τον διακατέχει. Μας αποδεικνύει ότι το έργο του δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους Σκανδιναβούς ομότεχνούς του.

Το ενδιαφέρον του αναγνώστη παραμένει αμείωτο μέχρι τη τελευταία σελίδα και αυτού του μυθιστορήματός του. Με γραφή γλαφυρή και μεστή χωρίς φλυαρίες ο κος Γιαννίσης καταφέρνει και παρασύρει τον αναγνώστη στην πλοκή της ιστορίας. Οι παραστατικές εικόνες αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη και τον αναγκάζουν να παραστεί στις σκηνές που διαδραματίζονται. Ο συγγραφέας έντεχνα βάζει στο παιχνίδι και τον αναγνώστη στη λύση του μυστηρίου, προκαλώντας τον με τις ανατροπές. Περιπέτεια, δράση, απρόβλεπτες ανατροπές, αγωνία.Στοιχεία σημαντικά σ' ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Διαβάστε το και λύστε το μυστήριο της ιστορίας μαζί με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη!!!

Ο Βαγγέλης Γιαννίσης και τα βιβλία του νομίζω ότι δεν χρειάζονται παραπάνω συστάσεις. Είναι ήδη γνωστός στους κύκλους των βιβλιόφιλων και τα βιβλία του έχουν μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό. Αλλά είναι ένας νέος, και πολλά υποσχόμενος, έλληνας συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων που η γραφή του φέρνει σε εμάς μια αύρα Σκανδιναβίας. Οι ιστορίες του εκτυλίσσονται σε μια μικρή πόλη της Σουηδίας, το γνωστό πλέον Έρεμπρο, και ο ήρωας του είναι ελληνικής καταγωγής και φέρει το όνομα Άντερς Οικονομίδης.

Ο επιθεωρητής Οικονομίδης, στο δεύτερο βιβλίο του Γιαννίση με τίτλο «Το Κάστρο«, έχει να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις καθώς μετά από μια έκρηξη θυμού έχει τεθεί εκτός του σώματος της αστυνομίας για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και η οικογένεια του έχει φτάσει στο σημείο να διαλυθεί. Ο ίδιος κατοικεί σε μια γκαρσονιέρα και αναπολεί τις όμορφες στιγμές που ζούσε δίπλα στη γυναίκα του και το γιο του. Όταν γυρίσει στη δουλειά του το κλίμα φαντάζει λίγο βαρύ και δεν λείπουν τα ψιθυρίσματα και οι πλάγιες ματιές.

Οι συνάδελφοι του ασχολούνται με μία υπόθεση ενός άντρα που εισέβαλλε σε ένα πολυκατάστημα οπλισμένος σκοτώνοντας όποιον έβρισκε μπροστά του. Τα ίχνη του χάνονται και η αστυνομία εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό για να τον εντοπίσει. Όταν το πτώμα του ανακαλύπτεται νεκρό μέσα σε ένα αυτοκίνητο η υπόθεση κλείνει και όλοι επιστρέφουν στην κανονική τους ζωή.

Όλοι εκτός από έναν. Ο Άντερς θεωρεί ότι πίσω από την δήθεν αυτοκτονία του άντρα κρύβονται πολλά περισσότερα και ξεκινάει έναν αγώνα δρόμου για να φέρει στην επιφάνεια την αλήθεια. Στην πορεία, όμως, το σκηνικό θα αλλάξει, μία υπόθεση διαφθοράς στους κόλπους της αστυνομίας θα κάνει την εμφάνιση της και πολλά κρυμμένα μυστικά θα φανερωθούν. Με τις εμμονές του να τον στοιχειώνουν αλλά και να αποτελούν τη μοναδική του ελπίδα παλεύει να σώσει την οικογένεια του από έναν αόρατο κίνδυνο.

Παρ’ όλο που ξεκίνησα εντελώς ανάποδα τα βιβλία του Βαγγέλη Γιαννίση δεν μπορώ να πω ότι στερήθηκα κάτι από τις ιστορίες του. Φυσικά πρώτα έπρεπε να διαβάσω «Το Μίσος» και μετά «Το Κάστρο», όπως λένε όλοι, αλλά τελικά το πρώτο το άφησα για το τέλος. Κι αυτό λίγο καιρό πριν κυκλοφορήσει το τέταρτο βιβλίο του συγγραφέα για να μας ταξιδέψει για άλλη μια φορά στο πανέμορφο Έρεμπρο της Σουηδίας. Μέσα από τις περιγραφές του Γιαννίση πραγματικά έχω αγαπήσει αυτό το μέρος και θα ήθελα να το επισκεφθώ κάποια στιγμή. Ένα από τα πολλά όνειρα ζωής που έχω.

Το «Κάστρο» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που ενσωματώνει μέσα στις σελίδες του δύο ιστορίες. Η μία έχει να κάνει με την λύση μιας μυστηριώδους υπόθεσης ενός ανθρώπου που ξαφνικά φαντάζει σαν να τρελάθηκε και είπε να «καθαρίσει» μερικούς συνανθρώπους του και μετά να αυτοκτονήσει και η άλλη με την ανεύρεση ενός διεφθαρμένου αστυνομικού με όλα τα στοιχεία να δείχνουν τελικά προς τη μεριά του Οικονομίδη. Σε κάποιους ίσως να φαντάζει λίγο έως πολύ μια αρκετά μπερδεμένη κατάσταση αλλά ο συγγραφέας έχει καταφέρει να τις δέσει με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο που πραγματικά με εντυπωσίασε αλλά και δεν με έκανε να χαθώ καθόλου μέσα στην αφήγηση του. Η γραφή του είναι γλαφυρή, η ροή της ιστορίας τρέχει άνετα, η δράση είναι εμφανής σε όλο το βιβλίο και η αγωνία χτυπά κόκκινο. Είναι από εκείνα τα βιβλία που όταν τα πιάσεις στα χέρια σου δεν θες να τα αφήσεις πριν φτάσεις στην τελευταία τους σελίδα.

Ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «Το Κάστρο» είναι ένα μικρό tribute στον Jo Nesbo και η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας το ένιωσα ότι περιέχει πολλά χαρακτηριστικά των βιβλίων του Νορβηγού συγγραφέα. Αλλά το «Κάστρο» είναι γραμμένο από έναν Έλληνα, που μπορεί να έχει ζήσει για μερικά χρόνια στη Σουηδία, παρ’ όλα αυτά μέσα στις σελίδες του έχει βάλει τη δική του προσωπική του υπογραφή και όταν ο αναγνώστης διαβάζει φράσεις όπως «Έλα ρε man» και «Ότι πεις boss» ξέρει με σιγουριά ότι αυτό που διαβάζει γράφει στο εξώφυλλο το όνομα Βαγγέλης Γιαννίσης.

booktalesgr.wordpress.com

Ο επιθεωρητής Οικονομίδης επιστρέφει στην ενεργό δράση, κουβαλώντας ακόμη τα δαιμόνια που τον στοιχειώνουν, μόνο και μόνο για να βρεθεί στον κυκεώνα μιας καλοστημένης ενέδρας με στόχο την επαγγελματική και φυσική του εξόντωση. Την ίδια περίοδο ένας άντρας εισβάλλει στο εμπορικό κέντρο της περιοχής Μαριεμπέρι, σκοτώνει εφτά ανθρώπους και τον εντοπίζουν μετά από κάποιες μέρες νεκρό στο αμάξι του. Οι ενδείξεις λένε ότι αυτοκτόνησε. Είναι όμως έτσι;

Ο επιθεωρητής Οικονομίδης επιστρέφει πιο καταρρακωμένος από ποτέ. Δε φτάνει που έχει τα προσωπικά του αδιέξοδα και προβλήματα, υπάρχει και κάποιος μέσα από την Αστυνομία του Έρεμπρο που θέλει να τον βγάλει από τη μέση. Στο μυθιστόρημα παρακολουθούμε τον αγώνα δρόμου που κάνει ο επιθεωρητής, προσπαθώντας να καταρρίπτει τη μία κατηγορία μετά την άλλη ενώ ταυτόχρονα η ερωτική συνεύρεση της επικεφαλής του Εγκληματολογικού με έναν επιθεωρητή θα είναι η αρχή ενός παιχνιδιού που εξωγενείς παράγοντες το κάνουν να μοιάζει όλο και πιο επικίνδυνο. Πόσο βαθιά είναι η διαφθορά μέσα στο αστυνομικό σώμα; Πώς θα κινηθεί η Σέλμα Μοντίν για να παραμείνει μέσα στο παιχνίδι και ίσως να πραγματοποιήσει κάποιες υψηλότερες προσδοκίες της; Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τις δολοφονίες στο εμπορικό κέντρο;

Το νέο βιβλίο του κυρίου Γιαννίση με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Κινείται ανάμεσα στην εξιχνίαση του εγκλήματος στο Μαριεμπέρι και στη σταδιακή αποδόμηση του αστυνομικού σώματος, με έναν Εφιάλτη να κάνει δοσοληψίες με Ρώσους εμπόρους ναρκωτικών και να προσπαθεί να εξουδετερώσει όλα τα εμπόδια στον δρόμο του. Ο συγγραφέας για άλλη μια φορά τέμνει την «αρμονική», «παραδεισένια» για όσους ζουν εκτός της χώρας σουηδική κοινωνία και καθημερινότητα, κάνοντάς την ταυτόχρονα απωθητική και ιδανικό περιβάλλον αστυνομικής πλοκής. Γράφει χαρακτηριστικά ο κύριος Γιαννίσης: «Αυτή η πόλη σαπίζει κάτω από την κρούστα του μακιγιάζ που έχουν δημιουργήσει οι πολιτικοί» (σελ. 278). Και το Κάστρο της πόλης, εκεί ψηλά, να ατενίζει όλο αυτό το σκουπιδαριό: «Κανένα άλλο κτίριο στην περιοχή δεν είχε γίνει μάρτυρας πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος, δολοπλοκιών, δολοφονιών και κάθε λογής παιχνιδιών εξουσίας, όσο το κάστρο του Έρεμπρο» (οπ. π.).

Ο Άντερς Οικονομίδης, χάρη σε μια αποκαλυπτική συνομιλία, παραδέχεται στον εαυτό του ότι του λείπει η πατρίδα του πατέρα του: «Ο τρόπος με τον οποίο ο Τζατζάνοβιτς χρωμάτιζε τη λέξη πατρίδα τού ήταν τόσο οικείος. Του θύμιζε τη ζεστασιά που έπαιρνε η φωνή του πατέρα του κάθε φορά που έβαζε στο στόμα του την ιερή λέξη, με φόβο και δέος, μην τυχόν και λερώσει με τη συνηθισμένη στα ξένα γλώσσα του». Κι εκεί που συγκινείσαι, που παρασύρεσαι από τις αναποδιές του μετανάστη και την πίκρα του ξενιτεμού, έρχεται η αγαπημένη μου ατάκα και τα ισοπεδώνει όλα: «Αυτό είναι πατρίδα…Τα μικρά πράγματα που σε κάνουν να νοσταλγείς το μέρος όπου γεννήθηκες και εξιδανικεύουν τα πάντα, στρογγυλεύουν τις μυτερές γωνίες. Και ύστερα τηλεφωνείς στους συγγενείς σου στην πατρίδα ή ανοίγεις μια εφημερίδα και θυμάσαι για ποιο λόγο δε μένεις πια εκεί» (σελ. 351).

Ένας συμπαθητικός «αντι-ήρωας» είναι ο Οικονομίδης, που του συμπαραστάθηκα στον αγώνα του να κρατήσει τη γυναίκα του και το παιδί του μακριά από όλο αυτό το περιβάλλον ενώ ταυτόχρονα αγωνιζόταν να λύσει μια υπόθεση αλλά και να παραμείνει ζωντανός και εν ενεργεία αστυνομικός. Ως προς τη μαζική δολοφονία, η λύση δίνεται σταδιακά και με μπόλικες ανατροπές, είναι έξυπνη και ευρηματική.

Το νέο βιβλίο με ήρωα τον Άντερς Οικονομίδη φωτίζει ακόμη περισσότερο την ψυχολογία του, τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματά του, απογυμνώνει περισσότερο τη σουηδική κοινωνία, στήνει έναν καλοπλεγμένο ιστό διαφθοράς και είναι γεμάτο με αληθινούς, τρισδιάστατους χαρακτήρες που δε θα ήθελα να τους έχω δίπλα μου όταν στριμώχνονται για τα καλά.

"Το Κάστρο" του Βαγγέλη Γιαννίση είναι ένα υπέροχο αστυνομικό μυθιστόρημα που σε καθηλώνει με την πλούσια πλοκή του και δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου. Συναγωνίζεται επί ίσοις όροις συγγραφείς του εξωτερικού, μετρ του είδους, και η αίσθηση που αποκομίζεις από την ιστορία που εξελίσσεται στη Σουηδία αλλά ο βασικός ήρωας είναι ελληνικής καταγωγής και ο συγγραφέας επίσης Έλληνας, είναι μοναδική. Η υπόθεση είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ο τρόπος γραφής και παρουσίασης της από τη μεριά του συγγραφέα, κάνει το μυθιστόρημα ευκολοδιάβαστο. Αν και υπάρχουν πολλοί ήρωες με δύσκολα Σουηδικά ονόματα, αλλά και τοποθεσίες επίσης δύσκολο να τις προφέρει κανείς, ο Γιαννίσης με τα μικρά κεφάλαιά του και τις διαφορετικές σκηνές μέσα σε αυτά σου δίνει τη δυνατότητα να τα συγκρατείς και να θυμάσαι τη σύνδεση μεταξύ των προσώπων και το ρόλο τους στην υπόθεση. Θεωρώ πως είναι ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί από όλους τους λάτρεις της noir Λογοτεχνίας. Ο Βαγγέλης Γιαννίσης δείχνει πως έχει πολλά να προσφέρει στον τομέα αυτό και σίγουρα με αυτό το έργο του, μου έχει εξάψει την περιέργεια για να διαβάσω και το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Το μίσος".

Το δεύτερο μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση, κυκλοφορεί και αυτό από τις εκδόσεις Διόπτρα και είναι και αυτό ένα από τα πολλά που συνηγορούν στην άποψη ότι η ελληνική λογοτεχνία έχει να παρουσιάσει διαμάντια, τα οποία στην παγκόσμια αγορά θα μπορούσαν να σταθούν άνετα και να ξεχωρίσουν.
Πρόκειται για ένα σπονδυλωτό αστυνομικό θρίλερ με κοινωνικές προεκτάσεις, στο οποίο διαδραματίζονται ταυτόχρονα πολλές ιστορίες οι οποίες μπλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα αποπνικτική και συναισθήματα αγωνίας στον αναγνώστη ο οποίος εθισμένος στην καθηλωτική γραφή και περίεργος από την αγωνιώδη πλοκή κρατείται δέσμιος στις σελίδες μέσα στις οποίες κρύβεται το τέλος της εκπληκτικής ιστορίας του συγγραφέα.

Εξαιρετική η περιγραφική δεινότητα του συγγραφέα, με την οποία μας μεταφέρει με μαεστρία στο Έρεμπρο της Σουηδίας, πλάθοντας εικόνες της καθημερινότητας της Σουηδίας και εμφανίζοντας συχνά στοιχεία του ελληνικού ταμπεραμέντου.

Η αριστοτεχνική πλοκή του, η συνεχής ροή που δημιουργεί την εντύπωση ότι παρακολουθεί κανείς μια καλογυρισμένη ταινία, οι σκηνές που κόβουν την ανάσα και η ευφυής δομή του συνθέτουν μια εξαιρετική αστυνομική περιπέτεια που δεν υπολείπεται σε τίποτα από αυτές των Σουηδών. Ένα μυθιστόρημα γραμμένο με προσοχή και μαεστρία στη λεπτομέρεια, προσεγμένο, απρόβλεπτο χωρίς ψεγάδια. Γεμάτο ένταση και ευφάνταστες ανατροπές.

Το τελευταίο μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση, καθηλώνει και ανατρέπει τα δεδομένα της ελληνικής λογοτεχνίας. Προτείνοντας το σε εσάς θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω μια λέξη από την αργκό των εφήβων, αλλά προτιμώ να χρησιμοποιήσω τη λέξη συγκλονιστικό. Αν δεν το έχετε διαβάσει σπεύστε να το κάνετε...