Αυτό το μυθιστόρημα αρχικά φοβίζει με τον όγκο του και στην αρχή του δεν κρατά πολύ εύκολα το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Οι ιστορίες που περιγράφονται φαίνονται αρχικά πολύ ασύνδετες και τα πολλά ονόματα των ηρώων που εμφανίζονται εναλλάσσονται με μεγάλη συχνότητα και σε αναγκάζουν να επιστρέφεις πίσω για να θυμηθείς όσα έχεις εξ αρχής διαβάσει. Παρόλα αυτά είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα που από κάποιο σημείο και μετά γίνεται πολύ ενδιαφέρον και περισσότερο ευκολοδιάβαστο. Η πλοκή του είναι καλή, αν και περίμενα προσωπικά κάτι παραπάνω από τον Lapidus. Σε αυτό το μυθιστόρημα διαπίστωσα πως δεν υπάρχει πρωταγωνιστική εμπλοκή της αστυνομίας και η υπόθεση λύνεται από μία δικηγόρο και έναν πρώην κατάδικο. Αυτό ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο και καινοτόμο για τη noir λογοτεχνία. Το τέλος του μυθιστορήματος είναι αναμενόμενο, αλλά σε αφήνει με την αίσθηση πως θα υπάρχει συνέχεια στην ιστορία του Τέντι και της Έμελι.