Ο Αντρέας είναι μοναχοπαίδι, μελετηρός και υπάκουος. Ώσπου κάποια νύχτα κρυφακούει τους γονείς του να συζητάνε για δεύτερο παιδί και από τότε αλλάζει άρδην για να μη χάσει την πρωτοκαθεδρία. Αρχίζει να γίνεται εριστικός, ανυπότακτος, να μη διαβάζει αλλά πάνω απ’ όλα να λέει ψέματα. Πολλά, χοντρά ψέματα, αναστατώνοντας γονείς, δασκάλους και συμμαθητές. Μια μέρα στην παραλία θα κάνει μια πλάκα που θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και θα πυροδοτήσει μια σειρά από απρόβλεπτα γεγονότα που θα του δείξουν πόσο κακό είναι να ψεύδεται. Κάτι άλλο όμως κρύβεται από πίσω, κάτι απρόβλεπτο και εκπληκτικό.

Ο αγαπημένος συγγραφέας των μικρών παιδιών δοκιμάζεται στον χώρο και της προεφηβικής λογοτεχνίας, γράφοντας μαζί με έναν άλλον αξιόλογο συγγραφέα, τον κύριο Γιάννη Διακομανώλη, ένα πολύ όμορφο, αληθινό και ουσιαστικό κείμενο για το ψέμα και τις συνέπειές του στις ζωές όλων, και αυτού που το εκφέρει και του περιβάλλοντός του. Με κλιμακούμενη ένταση και ανατρεπτικές σκηνές, με υποβλητική ατμόσφαιρα και αγωνία, οι συγγραφείς αφηγούνται την ιστορία του μικρού Αντρέα και τον τρόπο που επιτέλους το ψέμα και τα παρελκόμενά του αρχίζουν να επηρεάζουν οριστικά και τη δική του ζωή. Ποιοι είναι αυτοί που τον παρακολουθούν; Τι πραγματικά συνέβη εκείνη τη μέρα στην παραλία; Γιατί οι γονείς του δεν απέκτησαν ποτέ ξανά παιδί; Τι συνέβη σε εκείνη τη μυστηριώδη επίσκεψη κάποιων αγνώστων χρόνια πριν;

Μου αρέσουν οι ιδέες του κυρίου Κουτσιαρή αλλά και ο τρόπος που τις εκφράζει. Στο παρόν βιβλίο ξαφνιάστηκα, γιατί μου φάνηκε σα να υποστήριζε την κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος και δεν το πίστευα, στην αμέσως επόμενη σελίδα όμως έκανε τη μεγάλη ανατροπή και η καρδιά μου επανήλθε στη θέση της. Δεν μπορώ να γράψω γι’ αυτήν την ιδέα, ας μου επιτραπεί όμως να εκφράσω και τη δική μου δυσαρέσκεια για τη μεγάλη και αλόγιστη χρήση της στην καθημερινή ζωή και ιδίως των παιδιών. Αυτή η ιδέα δεν είναι η λύση στην ανατροφή τους και χάρη στην πένα των δύο συγγραφέων καταλαβαίνουμε πόσο επικίνδυνη μπορεί να αποβεί για τα παιδιά αν κάποιοι ελαφρόμυαλοι γονείς την ασπαστούν μοιρολατρικά. Ευτυχώς η ιστορία επιστρέφει στις πραγματικές της διαστάσεις, οπότε η αρνητικότητα της κεντρικής ιδέας τονίζεται όχι με διδακτισμό και αυστηρότητα αλλά πάντα μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Η εικονογράφηση της κυρίας Ελευθερίου, αν και ασπρόμαυρη, αποδίδει άριστα την ένταση, το μυστήριο, τον εσωτερικό κόσμο μικρών και μεγάλων, εναλλασσόμενη μεταξύ graphic novel και αδρής σκιαγράφησης, πάντα πιστή στο κείμενο και στην ατμόσφαιρα που επικρατεί.

Ένα ανατρεπτικό, έξυπνο βιβλίο με απρόβλεπτες συνέπειες για όποιον λέει ψέματα, κατάλληλο για παιδιά από 10 ετών και πάνω.