Για κάποιους, η προοπτική των σινο-αμερικανικών σχέσεων είναι εγκλωβισμένη σε μια "θουκυδίδεια παγίδα". Για άλλους, σε μια καντιανή προοπτική. Ένα είναι βέβαιο. Το μέλλον των σινο-αμερικανικών σχέσεων αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις τόσο για την τρέχουσα πολιτική όσο και για τη θεωρία των Διεθνών Σχέσεων. Θεωρία η οποία δέχεται διττή κριτική. Αφενός, λόγω της τάσης της να καθίσταται ολοένα και περισσότερο αφαιρετική. Αφετέρου, λόγω της αδυναμίας της να αναπτύξει προγνωστικά εργαλεία. Το βιβλίο υποστηρίζει ότι το πρόβλημα της θεωρίας εδράζεται αλλού: στον εξηγητικό μονισμό που υιοθετεί και εκφράζεται με όρους αναλυτικής "μεροληψίας". Άλλωστε, η αποστασιοποίηση από την πολιτική πράξη είναι υγιές φαινόμενο, ενώ η αναζήτηση μιας προγνωστικής επιστήμης των Διεθνών Σχέσεων (όσο σαγηνευτική και αν είναι) αποπολιτικοποιεί την πολιτική. Μετά από μια αναλυτική χαρτογράφηση θεωρητικών προβολών στη σινο-αμερικανική πρόκληση, το βιβλίο καταλήγει στην παράφραση μιας πάντοτε επίκαιρης διδαχής του Hans Morgenthau: η δεινότητα στην ανάλυση της διεθνούς πολιτικής δεν προϋποθέτει την πιστή εφαρμογή ενός μηχανιστικού μοντέλου, αλλά τη σοφία και την ταπεινότητα ενός αυθεντικού στοχαστή.