Μέσα στη σκοτεινή καρότσα, με ελάχιστα εξωτερικά ερεθίσματα, άρχισα να επισκέπτομαι τους λιγότερο κοσμικούς διαδρόμους του μυαλού μου. Τι ήταν αυτό που με είχε οδηγήσει σε αυτή τη θέση; Γιατί τα έκανα όλα αυτά; Για να φτιάξω κάτι καινούργιο; Για να φτιάξω αρωματισμένες πιστωτικές κάρτες, δικτυωτές τσάντες και ευέλικτα καρότσια; Ξαφνικά όλα αυτά για τα οποία προσπαθούσα μου φάνηκαν άστοχα. Ποια είναι τα προβλήματα που πραγματικά αξίζει να λυθούν; Η κοινωνική δικαιοσύνη είναι ένα. Μα αυτό ήταν πάντα ένα άπιαστο όνειρο. Πολλοί προσπάθησαν αλλά κανείς δεν τα κατάφερε. Αν απέτυχαν τόσα φωτισμένα μυαλά, εγώ τι ελπίδες είχα;


Μέσα από γεωγραφικές περιπλανήσεις, ευφάνταστες κατασκευές και ερωτικές ανιχνεύσεις, ο Κοσμάς αφηγείται με περιπαικτική διάθεση την αστική του περιπέτεια ως ανερχόμενος industrial designer στην Αθήνα της εποχής μας. Με κάθε νέο πρότζεκτ, ο ήρωας ωθείται σε διανοητικές ακροβασίες και η αναζήτηση ουσίας δίνει σταδιακά τη θέση της στη διαχείριση της αλήθειας, που πάντα παραμονεύει.