Tο "Καπούτ" ανήκει στα πιο σκληρά βιβλία που έχουν γραφτεί για τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Eίναι το χρονικό της πολιτιστικής και ηθικής κατάρρευσης της Eυρώπης όπως τις καταγράφει ο συγγραφέας ως αυτόπτης μάρτυρας. [...] Για ποια Eυρώπη μάς μιλάει ωστόσο ο Mαλαπάρτε; Eίναι η Eυρώπη των πολέμων και των μετόπισθεν, μια ήπειρος ταξική, ρατσιστική, υποκριτική, που οι "ραφιναρισμένες" της ευαισθησίες έχουν οδηγήσει στον απόλυτο κυνισμό. [...] γι\' αυτό kaputt. Eδώ τελειώσαμε είναι σαν να μας λέει ο συγγραφέας. Πάμε παρακάτω. Tι θα βρούμε εκεί ένας θεός το ξέρει! Kι αν προκύπτει κάποιο συμπέρασμα που ισχύει στο διηνεκές, είναι ότι ο πολιτισμός χρεοκοπεί από τη στιγμή που χάνει τα τελευταία ψήγματα της αθωότητάς του.

(Από τον πρόλογο του Αναστάση Βιστωνίτη)

Η Ευρώπη πεθαίνει. Σωρός ερειπίων, θέατρο καταστροφής και θανάτου, η Γηραιά Ήπειρος σέρνει το μακρύ της ψυχορράγημα μέσα στη φρίκη του πολέμου. Στο μεταξύ, πρίγκιπες και πρέσβεις, κορυφαία στελέχη και κυρίες της αριστοκρατίας, ο καλός κόσμος της υψηλής κοινωνίας και των μποέμ καλλιτεχνών και λογοτεχνών, παρηκμασμένος, χρονοτριβεί εν μέσω διπλωματικών γευμάτων και λαμπρών δεξιώσεων. Γραμμένο μεταξύ του 1941 και του 1943, το Καπούτ είναι ένα έντονα λυρικό μυθιστόρημα και μαζί μια ωμή μαρτυρία για τη φρικτή πραγματικότητα της εποχής.