Αν και δεν είναι και τόσο του γούστου μου τα ιστορικά μυθιστορήματα και προτιμώ να διαβάζω κανονικά ιστορικά βιβλία, το συγκεκριμένο ήταν πολύ αξιόλογο και υψηλού επιπέδου. Πέρα από το αδιαπραγμάτευτο ταλέντο του Τζον Γουίλιαμς στην ποιοτική λογοτεχνία, ήταν ευφυής και η σύλληψή του να το γράψει σε επιστολική μορφή, κάτι που το ανέβασε ακόμα περισσότερο. Η θεματολογία του δεν ήταν του άμεσου ενδιαφέροντός μου αλλά παρόλα αυτά το απόλαυσα. Αυτό που βρίσκω να μου αρέσει στα δύο βιβλία του Γουίλιαμς “Στόουνερ” και “Αύγουστος” είναι η οικονομία του λόγου του, το τόσο όσο, αποφεύγοντας οτιδήποτε το περιττό και ανούσιο και ότι διεγείρει τα συναισθήματα του αναγνώστη χωρίς όμως να 'βιάζει' το θυμικό με φανφάρες και υπερβολικούς λυρισμούς. 'Οπως είχα ξαναγράψει για το Στόουνερ: ήρεμη δύναμη.