Το Νεκρονομικόν είναι ένα φανταστικό(;) βιβλίο που αναφέρεται στις ιστορίες τρόμου του Howard Phillips Lovecraft.
“Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια μπορεί να περιμένει, και με το πέρασμα παράξενων αιώνων ακόμη κι ο θάνατος μπορεί να πεθάνει…”


Ο Howard Phillips Lovecraft χάνει τον πατέρα του όταν ήταν 3 ετών από παραλυτική παράνοια. Από την ίδια νόσο, αρκετά αργότερα θα χάσει και τη μητέρα του. Το ταλέντο αυτού του ανθρώπου διαφαίνεται ήδη από τα 2 του χρόνια, καθώς μπορούσε να απαγγείλει ήδη ποίηση. Στα 6 του ξεκινά το ταξίδι της συγγραφής ποιημάτων.

Ο ίδιος, παρόλο που έγραφε, δεν καταφέρνει να πάρει απολυτήριο από το σχολείο λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας, ψυχικής και σωματικής. Η έμπνευση του μεγαλύτερου μέρος του έργου του Lovecraft προήλθε από τους εφιάλτες του. Στο διήγημά του “Το κυνηγόσκυλο”, το οποίο έγραψε το 1922 και κυκλοφόρησε το 1924, δημιουργεί έναν μύθο γύρω από το Νεκρονομικόν, τον πιο σημαίνοντα μηχανισμό πλοκής της λογοτεχνίας τρόμου.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η πηγή έμπνευσής του ήταν κάποιος υπαρκτός μύθος σχετικά με αυτό το βιβλίο. Το δημιούργημα αυτό υπήρξε πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες ποικίλων μορφών τέχνης και προχώρησαν αυτή την ιδέα πολλά βήματα πιο πέρα. Μέχρι σήμερα έχει υπολογιστεί πως παγκοσμίως έχουν κυκλοφορήσει τουλάχιστον 32 βιβλία με αυτόν τον τίτλο, από τα οποία ορισμένα βασίζονται στις αρχές της χαοτικής μαγείας.

Αληθινή μαγεία ή παράνοια;

Το βιβλίο Νεκρονομικόν, Το Χειρόγραφο των Νεκρών, πρωτοκυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 2015 από τις εκδόσεις Hippocampus Press.
“Γρηγορείτε, αδελφοί!! Γρηγορείτε, γιατί η μέρα της κρίσεως πλησιάζει…!!” “Ποια είναι η αλήθεια;”…
Μια ανατριχιαστική ιστορία από την πένα του Αντώνη Αντωνιάδη που επιδιώκει μια ερμηνευτική προσέγγιση της λαβκραφτικής μυθολογίας. Από την εποχή του Βυζαντίου και την Κωνσταντινούπολη ως τη Δαμασκό, την Κύπρο και την Πάτμο, σε μία ύστατη μάχη δυνάμεων που θα κάψουν και θα διαλύσουν το νησί. Για να κλείσει πάλι στην Πόλη. Στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, ένας περίεργος κι αλλόκοτος μοναχός της Πάτμου ζητάει ακρόαση από τον πατριάρχη Θεοφύλακτο Λεκαπηνό. Έτσι, ξεκινάει να αφηγείται μία ιστορία εξωπραγματική, για σκοτεινές δυνάμεις, σκιές που επιθυμούν να κυριαρχήσουν και να καταστρέψουν τους ανθρώπους και πύλες σε άλλες διαστάσεις γεμάτες με πλάσματα από άλλους πλανήτες. Θα εμποδιστεί η είσοδος στον κόσμο μας της κοσμικής οντότητας Νταγκόν;

Πώς αυτές οι δυνάμεις μεταφέρονται από τη μία διάσταση στην άλλη;

Μια ιστορία της Μυθολογίας Κθούλου -ένα πάνθεον, δηλαδή, από εξωγήινες, εξωδιαστατικές θεότητες και φρικιαστικά όντα που αποζητούν να κάνουν την ανθρωπότητα θήραμά τους και η ύπαρξη των οποίων υπονοείται σε πανάρχαιους μύθους και θρύλους- και των Μεγάλων Παλαιών, από τελείως διαφορετική οπτική γωνία. Παρατηρούμε στο βιβλίο μια στροφή προς τη φιλοσοφία, τη θεολογία και την ιστορία. Όταν το απαγορευμένο αυτό βιβλίο, που ο θρύλος έλεγε πως κανείς δεν έπρεπε να διαβάσει, έπεσε στα χέρια του οραματιστή Θεόδωρου Φιλήτα, εκείνος δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό να το διαβάσει.

Εδώ βρίσκουμε τις περιπέτειες του Έλληνα λόγιου καθηγητή Φιλήτα που τον οδήγησαν στο να μεταφράσει στα ελληνικά το Νεκρονομικόν του μυστικιστή, του «Τρελού Άραβα» Αμπτούλ Αλχαζρέντ, που εμπνεύστηκε και δημιούργησε ένα απόκρυφο, ένα μυστικό, φανταστικό βιβλίο μαγείας -πραγματικό στον φανταστικό κόσμο της μυθοπλασίας του Λάβκραφτ. Το Χειρόγραφο των Νεκρών, που γράφτηκε από νεκρούς για τους νεκρούς. Ο Φιλήτας αναγκάζεται εξόριστος να φύγει από την Κωνσταντινούπολη στη Δαμασκό με τους φίλους του, τον Άραβα Μπάσαρ Ίμπν Φαθί και τον νεαρό Λεόν Πελέους, μετά από μια ανεπιτυχή συνωμοσία εναντίον του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου για την εκθρόνισή του, στο σκοτάδι του 10ου αιώνα.

Διαφορετικές προσωπικότητες με ιδανικά, όνειρα, δυνατή πίστη, ικανή να τους κάνει να θυσιαστούν για τις επιλογές τους, αλλά και προσωπικές αδυναμίες, που πολλές φορές αποδεικνύονται μοιραίες. Βρίσκει το Al Azif, αλλά αναγκασμένος και πάλι να φύγει, ο Θεόδωρος πηγαίνει στην Κύπρο, παίρνοντας μαζί του το βιβλίο. Μια ιστορία γεμάτη περιπέτειες, κινδύνους, γνώσεις και τρομακτικά περιστατικά. Μια υπέροχη προσπάθεια γεφύρωσης του κόσμου της τρέλας, του τυχαίου και των άπειρων πιθανοτήτων που περικλείει το σύμπαν.
“Κρατήστε όλα τα αντίγραφα κλειδωμένα, κανείς απ’ όσους το διαβάσουν να μην αποκαλύψει την ύπαρξή του στους αδαείς, που είναι ακατάλληλοι να σηκώσουν τόσο βαρύ φορτίο, καλύτερα να βγουν τα μάτια τους με κάρβουνα πυρωμένα και να σφραγιστούν τα χείλη τους με κερί, παρά να προφέρουν τα λόγια αυτού του βιβλίου..”
Μια κατάρα φαίνεται να κυνηγά το Βιβλίο των Νεκρών Ονομάτων και όσοι το διαβάζουν, καταλήγουν νεκροί. Tο βιβλίο αυτό έχει μια ξεκάθαρα “δαιμονική” επίδραση σε όποιον το διαβάζει. Ο Θεόδωρος Φιλήτας θα προβεί σε αυτό το δύσκολο έργο της μετάφρασης του Al Azif, όπου azif είναι η λέξη που προσδιορίζει το νυχτερινό βόμβο των εντόμων, ο οποίος ταυτίζεται τελικά με το ουρλιαχτό των Δαιμόνων, στην ελληνική γλώσσα.

Είναι ένα βιβλίο που ανοίγει διαφορετικούς κόσμους και φιλοσοφίες. Για μυστικά, απόκρυφες, παγανιστικές τελετές μαγείας, επαναφορές νεκρών, επικλήσεις δαιμόνων, οι οποίοι αποκτούν υλική μορφή τρεφόμενοι από αίμα. Μας προβληματίζει με γνώσεις αδιόρατου κινδύνου απ’ στα σκοτάδια του μυαλού μας ως προς τη γέννηση θρύλων και μύθων για όσα δεν μπόρεσε η ανθρωπότητα να κατανοήσει στο πέρασμα των αιώνων.
“That is not dead which can eternal lie, and with strange aeons, even Death may die…”
Το κάλεσμα του Κθούλου

Δεν πρόκειται για τα Χαλδαϊκά λόγια -τους χρησμούς των Χαλδαίων- δηλαδή μια συλλογή χρησμών γραμμένων σε δακτυλικό εξάμετρο, που υποτίθεται ότι υπαγορεύθηκαν από τους θεούς ή/και την ασώματη ψυχή του ίδιου του Πλάτωνα σε δύο ομώνυμους άνδρες που συνδέονταν με δεσμό αίματος και έδρασαν επί Μάρκου Αυρήλιου, τον Ιουλιανό τον Χαλδαίο (πατέρα) και τον Ιουλιανό τον Θεουργό (γιο).
“Ζήσε το όνειρο της ζωής, μα μην ξεχάσεις ποτέ ότι ο θάνατος καραδοκεί στο κάθε σου βήμα…”
Τι είναι αυτό το αλλόκοτο, σχεδόν απαγορευμένο, βιβλίο; Τι κρύβει στις σελίδες του; Γιατί θεωρείται καταραμένο; Τι μοίρα περιμένει όποιον το διαβάσει; Ποιος είναι ο συγγραφέας του; Πώς κατάφερε να το γράψει; Τι περιπέτειες έζησε μέχρι να το τελειώσει;

Ο Αντώνης Αντωνιάδης, στο δικό του Νεκρονομικόν, αναδημιουργεί έντονα τις ιστορικές συνθήκες που οδήγησαν τον Φιλήτα στη μετάφραση του αραβικού κειμένου του Alhazred στα ελληνικά. Αποτυπώνει τις περιοχές της αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή με τόση αληθοφάνεια, που ο κάθε αναγνώστης νιώθει να μεταφέρεται κι ο ίδιος από το ένα μέρος στο άλλο, ακολουθώντας τον Φιλήτα. Τα πρόσωπα, τα μέρη, τα έθιμα, ο τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς παραμένουν πιστά στα χρονικά αποτελούν το καλύτερο υπόβαθρο για την εξέλιξη της δράσης.
“Άπαντες οι μυημένοι γνωρίζουν ότι αληθινοί μάγοι, οι κλειδοκράτορες του αόρατου κόσμου, είναι μόνο όσοι γεννήθηκαν νεκροί. Μονάχα εκείνοι που γεννήθηκαν νεκροί, αλλά τελικά κατάφεραν να ζήσουν, κατέχουν τη δύναμη να επικοινωνούν με τα πλάσματα που ζουν στο υπερπέραν…”
Έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο εξαιρετικά μεστής γραφής και γλαφυρού λόγου, με άριστη χρήση της ελληνικής γλώσσας (κρατάει και τη χρήση δυσνόητων εννοιών, βλέπε Lovecraft), με αφήγηση που τρέχει, χωρίς να σε αφήνει να ησυχάσεις, με ιδιαίτερα δομημένους χαρακτήρες και συνέπεια στη ροή. Η σκιαγράφηση τόπων και ηθών είναι αριστοτεχνική. Σου προκαλεί αγωνία και τρόμο. Πραγματικές και υπερφυσικές φρίκες σε αιχμαλωτίζουν από την πρώτη σελίδα και για όλη την ανάγνωση. Σίγουρα προϊόν εκτενούς ιστορικής έρευνας. Είναι εξαιρετικά κινηματογραφικό, ρέει αβίαστα, με τους χαρακτήρες να αναλύονται σε βάθος. Υποδειγματικό δείγμα γραφής ενός βιβλίου μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας από έναν συγγραφέα που μας έχει συνηθίσει σε “μυθολογικές” ιστορίες.
“Πριν εκείνο που βαριανασαίνει σε λήθαργο, θυμηθεί ότι υπάρχει”.
Με λέξεις που ταξιδεύουν σε θάλασσες φουρτουνιασμένες, που σε κάνουν να αναθεωρήσεις τα όσα νομίζεις αληθινά, δοσμένες με τόσες λεπτομέρειες και ουσία.
“Είναι άλλο να υποθέτεις ότι υπάρχουν πολλοί κόσμοι στον ουρανό και αλλιώτικο να σου το αποδεικνύουν. Είναι άλλο να αναφέρεσαι αφηρημένα στους δαίμονες και άλλο να τους ελέγχεις και να τους συναντάς. Όπως είναι εντελώς διαφορετικό να ζεις με μια αχνή ιδέα ότι ίσως κάποτε αναστηθείς από το θάνατο, με το να μπορείς ο ίδιος …να αναστήσεις τους νεκρούς!”
Γινόμαστε μάρτυρες ενδιαφερουσών ιστορικών, θρησκευτικών και φιλοσοφικών αναφορών, που χρησιμεύουν για να δέσουν την ιστορία και να δώσουν βάθος στην κοσμοπλασία. Παράλληλα, υπάρχει πολύ έντονο το υπερφυσικό στοιχείο, η δράση και η αγωνία, δοσμένες με γλαφυρότητα και δυναμισμό. Πάντα σε μια υποβλητική ατμόσφαιρα ενόρασης στο υποσυνείδητο και στο χώρο του συμβολικού.

Πόσο δυνατοί είμαστε απέναντι στην επιθυμία μας για δόξα και αθανασία;
“Δεν δύνασαι της ανάστασης τον ήχο δυο φορές να ψάλλεις.Θάνατος σε περιμένει, τρομερός, στου Μελανού τα νύχια.Μονάχα λίγοι, τυχεροί, πριν περάσουν επτά βδομάδες,από άλλες αιτίες σβήνουν.Κείνος που ζωή προσφέρει σε νεκρό,χάνει τη δική του”.
Το συγκεκριμένο βιβλίο ικανοποιεί πολλαπλές κατηγορίες αναγνωστών. Και τους λάτρεις των ιστοριογραφημάτων και εκείνους της φιλοσοφίας, μα και τους αναγνώστες επιστημονικής φαντασίας ως και horror-fantasy, αφού παντρεύει τη φαντασία με το τυχαίο και το άπειρο.

«Άπαντες οι μυημένοι γνωρίζουν ότι αληθινοί μάγοι, οι κλειδοκράτορες του αόρατου κόσμου, είναι μόνο όσοι γεννήθηκαν νεκροί. Μονάχα εκείνοι που γεννήθηκαν νεκροί, αλλά τελικά κατάφεραν να ζήσουν, κατέχουν τη δύναμη να επικοινωνούν με τα πλάσματα που ζουν στο υπερπέραν…»
Θα δανειστώ μερικά από τα λόγια του οπισθόφυλλου για να ξεκινήσω τον σχολιασμό μου για το βιβλίο του Αντώνη Αντωνιάδη «Νεκρονομικόν: Το χειρόγραφο των νεκρών». Όταν ο αμερικανός συγγραφέας Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ εμπνεύστηκε και έγραψε για το Νεκρονομικόν, το οποίο αναφέρει το 1924 στο διήγημα του «Το κυνηγόσκυλο», δεν περίμενε ποτέ ότι θα άνοιγε τις πύλες του χρόνου και της φαντασίας εμπνέοντας χιλιάδες άλλους συγγραφείς, ζωγράφους, γλύπτες, ποιητές, μουσικούς και σκηνοθέτες σε όλο τον κόσμο. Επηρεασμένοι από το δημιούργημα του συνέχισαν την ανάπτυξη των ονείρων-εφιαλτών του. Άλλωστε καταγράφεται ότι η έμπνευση του Λάβκραφτ για τα βιβλία του προερχόταν από τους εφιάλτες του μετατρέποντας αυτή την άμεση ενόραση στο υποσυνείδητο του και τον αντίστοιχο συμβολισμό στα στοιχεία τα οποία το έργο του Λαβκραφτ γνωρίζει τη συνεχιζόμενη απήχηση και επιτυχία του.






Ο Λάβκραφτ δημιούργησε μέσα από τα διηγήματά του τον πιο σημαίνοντα μηχανισμό πλοκής της λογοτεχνίας τρόμου: το Νεκρονομικόν, ένα μυστικό βιβλίο μαγείας που συνεγράφη από τον παράφρονα Άραβα Αμπντούλ Αλχαζρέντ. Η ισχύς και η απήχηση αυτής της ιδέας εντός της Μυθολογίας, οδήγησαν κάποιους στο συμπέρασμα ότι ο Λάβκραφτ την είχε αντλήσει από κάποιον υπαρκτό μύθο και διάφορα ψευδο-Νεκρονομικά έχουν εκδοθεί με την πάροδο των ετών. Με βάση όλα αυτά ο Αντώνης Αντωνιάδης εμπνέεται και γράφει το βιβλίο του, το οποίο εξιστορεί τα γεγονότα και τις περιπέτειες της ζωής του Θεόδωρου Φιλήτα, πριν και μετά της ανακάλυψης του καταραμένου βιβλίου που έμεινε γνωστό στην Ιστορία με το όνομα που το μετέφρασε από τα Αραβικά. Αλ Αζίφ σημαίνει Νεκρονομικόν… Το Χειρόγραφο των Νεκρών που γράφτηκε από νεκρούς για τους νεκρούς.
«Ο θάνατος δεν είναι παρά ένα ακόμη γεγονός, κατά το οποίο ο άνθρωπος διαρρηγνύει τα όρια των φυσικών του αισθήσεων, τους νόμους που επιβάλλονται από τη Φύση, και εισέρχεται στον αόρατο κόσμο, αποκτώντας οξυμένες νέες αισθήσεις. Αποτέλεσμα αυτής της ολιγόχρονης επαφής του ανθρώπου με το υπερπέραν είναι η διατήρηση των καινούργιων αισθήσεων. Τούτος ο άνθρωπος δεν είναι πια κοινός, όπως οι υπόλοιποι, αλλά ένας παραβάτης των φυσικών νόμων της παρούσας ζωής, ένας ενδιάμεσος ή και ταξιδευτής των δύο κόσμων…»
Ένας παράξενος μοναχός κάνει την εμφάνιση του στο πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ζητώντας ακρόαση από τον πατριάρχη Θεοφύλακτο Λεκαπηνό. Ο Μελιγράτης, αφού συστήθηκε με ταπεινότητα και σεμνότητα, είπε ότι είχε να τους αφηγηθεί μια απίστευτη αλλά καθ’ όλα αληθινή ιστορία. Ερχόμενος από την Πάτμο μετά την ολοσχερή της καταστροφή από μια μεγάλη άσβεστη πυρκαγιά θα τους φανερώσει όλα τα στοιχεία για εκείνες τις κακόβουλες δυνάμεις που θέλουν να καταστρέψουν τον κόσμο. Ο πατριάρχης μαζί με άλλους επισκόπους δέχονται να ακούσουν τον μοναχό και βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ιστορία που ξεπερνάει την ανθρώπινη φαντασία. Η πορεία του Θεόδωρου Φιλήτα ξεκινάει από τη Δαμασκό της Συρίας στην οποία έχει καταφύγει μετά την προσπάθεια εκθρόνισης του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου ως εξόριστος για να αποφύγει τον θάνατο. Λάτρης της σχολής του Πλάτωνα αρέσκεται να βρίσκει σπάνια βιβλία και ένα όνειρο του είναι να αποκτήσει τα Χαλδαϊκά Λόγια. Στη θέση του όμως θα ανακαλύψει το Αλ Αζίφ του Άραβα Αμπντούλ Αλχαζρέντ και θα διαπιστώσει την πραγματική του σημασία διαβάζοντας το γνωρίζοντας ότι μετά την ανάγνωση του θα οδηγήσει τον εαυτό του στον θάνατο. Στα ελληνικά θα του δώσει το όνομα Νεκρονομικόν και θα ξεκινήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων με διαβολικές συνέπειες για όλους.






Ο Αντώνης Αντωνιάδης γράφει το Νεκρονομικόν βασισμένος μόνο στην αναφορά του ονόματος του Θεόδωρου Φιλήτα στο διήγημα του Λαβκραφτ και δημιουργεί, με βάση κάποια ιστορικά στοιχεία, ένα μυθιστόρημα τρόμου με έντονο το μεταφυσικό στοιχείο που διαδραματίζεται το 950 μ.Χ. στο Μεσαίωνα. Θέλοντας να ξεχωρίζει από τους συναδέλφους του στο εξωτερικό, καθώς ο Λαβκραφτ έχει επηρεάσει πολλούς συγγραφείς παγκοσμίως, ο Αντωνιάδης στρέφει το μυθιστόρημα του περισσότερο προς τη φιλοσοφία, τη θεολογία και την ιστορία περνώντας στους αναγνώστες και ένα κομμάτι της ελληνικής κουλτούρας. Το Νεκρονομικόν είναι περισσότερο γνωστό ανά τον κόσμο ως ένα βιβλίο μαγείας όπου ο κάθε συγγραφέας γράφοντας για αυτό το παρουσιάζει μέσα από τους θρύλους και τους μύθους που κυκλοφορούν σε κάθε περιοχή. Ένα μαγικό βιβλίο, ένα καταραμένο βιβλίο που αποτρέπει τους ανθρώπους να το διαβάσουν με τα εξής λόγια: «Κρατήστε όλα τα αντίγραφα κλειδωμένα, κανείς απ’ όσους το διαβάσουν να μην αποκαλύψει την ύπαρξη του στους αδαείς, που είναι ακατάλληλοι να σηκώσουν τόσο βαρύ φορτίο, καλύτερα να βγουν τα μάτια τους με κάρβουνα πυρωμένα και να σφραγιστούν τα χείλη τους με κερί, παρά να προφέρουν τα λόγια αυτού του βιβλίου..»
«Η σκέψη έχει μια παράξενη συνήθεια, αδιόρατα συνδέεται με τις επιθυμίες και τις διαθέσεις του ανθρώπου, κατευθύνοντας τον ειρμό σε γνώσεις ή μνήμες που επιφανειακά φαντάζουν ανακόλουθες με τις προηγούμενες, αλλά στην ουσία έχουν διακριτές σχέσεις και σημεία επαφής, μοιάζοντας σχηματικά με συνδεδεμένους κύκλους…»
Με γλαφυρή γραφή μας μεταφέρει στην περίοδο του Μεσαίωνα για να μας διηγηθεί την ιστορία και τις περιπέτειες του Θεόδωρου Φιλήτα που είχε την ευκαιρία να μεταφράσει ένα από τα πιο σκοτεινά και διαβολικά βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ. Ένα βιβλίο που ακόμα και η ανάγνωση του το καθιστά επικίνδυνο. Ο ίδιος ο Αλχαζρέντ λέγεται ότι βρήκε φρικιαστικό θάνατο όταν μπροστά στα τρομαγμένα βλέμματα περαστικών τον καταβρόχθισαν δαίμονες που εμφανίστηκαν από το πουθενά και το μόνο που έμεινε να θυμίζει την ύπαρξη του ήταν οι κηλίδες μαύρου αίματος στη σκόνη του δρόμου και το βιβλίο, το Αλ Αζίφ. Το Νεκρονομικόν είναι μια περιήγηση σε εκείνη την εποχή που μας βάζει όχι μόνο να προβληματιστούμε αλλά να δώσει κι εκείνα τα εφόδια της γνώσης του αδιόρατου κινδύνου που πλανάται στα σκοτάδια του μυαλού μας και έχει αποτελέσει τη γέννηση πολλών θρύλων και μύθων για όσα δεν μπορούσαν να κατανοήσουν οι άνθρωποι μέσα στους αιώνες που έχουν περάσει. Οπαδός του φανταστικού ο συγγραφέας πλέκει μια ιστορία με ένταση, αγωνία και δράση περιγράφοντας λεπτομερώς όχι μόνο το χώρο και το χρόνο αλλά και τις καταστάσεις που διαδραματίζονται μέσα στις σελίδες του.
Ατμοσφαιρικό και σκοτεινό το ταξίδι που κάνουμε διαβάζοντας το Νεκρονομικόν με αρκετές ανατροπές στην πορεία του με ένα εξαιρετικά δυνατό τέλος που θα κρατήσει τους αναγνώστες σε εγρήγορση μέχρι και την τελευταία του λέξη. Ίσως είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορεί ένα τέτοιου είδους βιβλίο στην Ελλάδα, καθώς ο σκοπός του Αντωνιάδη ήταν εξ αρχής να εκδοθεί το Νεκρονομικόν στο εξωτερικό, και σίγουρα θα κερδίσει πολλούς αναγνώστες που αρέσκονται να διαβάζουν βιβλία τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα με ρεαλιστικούς χαρακτήρες που είναι βαθιά ανθρώπινοι μέσα από τις πράξεις τους και τις σκέψεις τους αλλά και μια ιστορία που θα μας βάλει να αναρωτηθούμε αν τελικά το Αλ Αζίφ είναι υπαρκτό ή όχι. Άλλωστε ο θρύλος που κυκλοφορεί γύρω από το συγκεκριμένο βιβλίο έχει κάνει πολλούς επίδοξους συλλέκτες να το αναζητούν.
«Ο θάνατος είναι η πύλη και ταυτόχρονα η γέννηση μας σε άλλους κόσμους… Ο θάνατος είναι η μόνη αλήθεια. Η ζωή είναι ένα ψέμα, μια πλάνη. Ζήσε το όνειρο της ζωής, μα μην ξεχάσεις ποτέ ότι ο θάνατος καραδοκεί στο κάθε σου βήμα…»

Το «Νεκρονομικόν, το χειρόγραφο των νεκρών» του Αντώνη Αντωνιάδη, είναι ένα βιβλίο που μου τράβηξε το ενδιαφέρον απ’ όταν το πρωτοείδα. Το ξεκίνησα επιφυλακτική, παρόλα τα καλά σχόλια που είχα ακούσει από πριν. Με κέρδισε από τις πρώτες σελίδες. Καλογραμμένο, με καλοδουλεμένους χαρακτήρες, με ενδιαφέρουσες θρησκευτικές και φιλοσοφικές αναφορές, υποβλητική ατμόσφαιρα και έντονο το μεταφυσικό στοιχείο. Ένα βιβλίο που στέκεται επάξια δίπλα σε έργα ξένων συγγραφέων, και που θ’ αγαπήσουν οι λάτρεις των βιβλίων τρόμου, αλλά και των ιστορικών μυθιστορημάτων!