Δεν ξέρω πώς να αρχίσω να αποτυπώνω τα συναισθήματά μου για αυτό το βιβλίο, που, μόνο βιβλίο δεν το λες... Είναι σα να έχεις μπροστά σου έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που σου αφηγείται την ιστορία, κι εσύ τον ακούς σκεπτόμενος πως δεν γίνεται όλα αυτά να είναι πραγματικά γεγονότα. Μικρά κεφάλαια με εναλλαγές από το παρελθόν στο παρόν και πάλι πίσω ώστε να νιώθεις παράλληλα τις ιστορίες χωρίς να σου αφήνουν κενά. Μικρές δόσεις νέων στοιχείων κάθε φορά που σε κρατάνε, ΟΧΙ σε αγωνία αλλά, σε προσμονή. Γιατί η προσμονή κρύβει και την λύτρωση μέσα της. Καθ' όλη την ανάγνωση κρατήθηκα πολλές φορές μόνο στο βούρκωμα και σταμάταγα για λίγο. Άρχιζα ξανά χωρίς να χρησιμοποιώ σελιδοδείκτη γιατί απλά πήγαινα εκεί που είχα σταματήσει, νιώθοντας έτσι ακόμη πιο έντονα ότι δεν διαβάζω βιβλίο, αλλά τον χρόνο με όλα τα γεγονότα που κουβαλάει. Γεγονότα που αποδεικνύουν τα παιχνίδια της μοίρας αλλά και, πώς διαμορφώνουν τη ζωή οι πόλεμοι, οι αποφάσεις, η παραμικρή σκέψη και δράση αλλά και, πως τίποτα τελικά δεν είναι τυχαίο. Κάθε άνθρωπος έρχεται στην ζωή μας για να αφήσει και να πάρει κάτι και ακόμη πως κάθε αστοχία και δυσκολία μπορεί να γεννήσει τα πιο όμορφα πράγματα. Το σίγουρο είναι πως το μίσος μόνο δεινά προκαλεί. Ωστόσο κάθε τι αληθινό που γίνεται με αγάπη, από όσα δεινά και να περάσει, πάντα αληθινό θα παραμένει. Και θα αντέχει και στον χρόνο... Μυθιστόρημα - Ημερολόγιο θα το χαρακτήριζα Υπέροχο - Συγκλονιστικό - Ζωντανό