Η Μελίνα ήταν ένα μοναχικό κορίτσι που αγαπούσε τη βροχή. Τις συννεφιασμένες μέρες τής άρεσε να κάνει βόλτες με τον πατέρα της στο δάσος, να ξαπλώνει στο αγαπημένο της δέντρο, να ακούει τις σταγόνες να κυλούν και να μυρίζει το βρεγμένο χορτάρι.

Μέχρι που μια μέρα κάτι ακούστηκε από την κορυφή του πλάτανου! Ήταν το τρομερό τέρας της βροχής! Το φοβερό πλάσμα από τις ιστορίες και τα παραμύθια των συγχωριανών της! Τελικά υπήρχε στ\' αλήθεια! Μα, για περίμενε... Δεν ήταν μεγάλο σαν βράχος, αλλά μικρό και χνουδωτό. Δε γρύλιζε με βροντερή φωνή, μα μιλούσε κανονικά. Δεν ήταν θυμωμένο και άγριο... Έμοιαζε όμως θλιμμένο, γιατί, όπως και η Μελίνα, ήταν κι αυτό μόνο.

Μια ιστορία για την αποδοχή και τη φιλία, επειδή κάποιες φορές τα πράγματα είναι διαφορετικά από αυτό που νομίζεις. Αρκεί να κλείσεις τα μάτια και να ακούσεις...